Saturday, December 09, 2006

Two different point of view about Macedonia



23."The Department has noted with considerable apprehension increasing propaganda rumors and semi-official statements in favor of an autonomous Macedonia, emanating principally from Bulgaria, but also from Yugoslav Partisan and other sources, with the implication that Greek territory would be included in the projected state. "This Government considers talk of Macedonian "nation', Macedonian "Fatherland", or Macedonian "national consciousness" to be unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and sees in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against Greece"."

[The Secretary of State, Edward Stettinius, to Certain Diplomatic and Consular Officers, U.S. State Department, Foreign Relations Vol. VIII, Circular Airgram (868.014 / 26 Dec. 1944)]

Koco Danaj: Ajo (Maqedonia) është një shtet artificial. Dhe më shumë mbahet në këmbë nga toleranca e tejskajshme e shqiptarëve. Bashkimi gradual, por i pandërprerë i tyre në Shqipërinë natyrale, do ta bëjë më urgjente edhe kërkesën e maqedonasve për të krijuar Maqedoninë natyrale, një pjesë e së cilës ndodhet në Greqi, ndërsa një pjesë në Bullgari.

Recearch about Macedonia

Note: in this communication are included:
a) un article in Albanian language of Koco Danaj. After the ilirisation of the Epir now he is occupied to change the slaves to Macedon’s
b) The world bibliography about MACEDONIA

http://www.greece.org/themis/macedonia/resmacedonia.htm

Edhe Maqedonia ka të drejtë të jetë natyrale
Nga Koço Danaj
Duke argumentuar domosdoshmërinë e Shqipërisë natyrale si një proces progresist dhe i pakthyeshëm, në librin “Shqipëria natyrale” kam theksuar edhe të drejtën e fqinjëve të shqiptarëve për të jetuar në shtete natyrale. Sepse nuk është vetëm Shqipëria një shtet artificial, por e tillë është edhe Maqedonia, Serbia, Mali i Zi apo edhe vetë Greqia.

Shumëkush e ka mirëpritur tezën e mësipërme pasi është njohur me të. Ashtu si disa e kanë kundërshtuar. Është normale një dukuri e tillë në momentin që Ballkani Perëndimor po rikonfigurohet. Se është apo jo Shqipëria një shtet artificial, kjo tashmë nuk habit askënd, as shqiptar, por as të huaj që njeh sadopak Ballkanin. Nuk ka më artificial se sa kombi që ka fqinj veten e tij. Dhe këta janë shqiptarët.

Por përsëri askush nuk habitet që ata kanë arritur ndërgjegjen politike të Shqipërisë natyrale. Do të mjaftonte vetëm analiza e festimeve të 28 Nëntorit që nga Presheva, në Tuz, në Shkup e deri në Vlore për të argumentuar pohimin e sipërthënë. Por një gjë e tillë ndodh dhe do të ndodhë më shumë në të ardhmen edhe me Maqedoninë e Vardarit që dikush e konsideron FYROM dhe dikush thjesht Maqedoni.

Ajo është një shtet artificial. Dhe më shumë mbahet në këmbë nga toleranca e tejskajshme e shqiptarëve. Bashkimi gradual, por i pandërprerë i tyre në Shqipërinë natyrale, do ta bëjë më urgjente edhe kërkesën e maqedonasve për të krijuar Maqedoninë natyrale, një pjesë e së cilës ndodhet në Greqi, ndërsa një pjesë në Bullgari.

Shumëkush e di se në Ballkan ekzistojnë tre rajone me emrin Maqedoni. Ata kanë të ndryshëm vetëm mbiemrin cilësor. Njëra është Maqedonia me cilësorin e Pirinit. Ajo ndodhet në Bullgari. Tjetra është Maqedonia me cilësorin e Egjeut që ndodhet në Greqi. Dhe e fundit është Maqedonia e Vardarit që ndodhet në shtetin e quajtur FYROM, mbi 30 për qind të së cilës janë pjesë të Shqipërisë natyrale.

Çfarë ndodh? Për të mos hapur probleme me Bullgarinë dhe Greqinë është preferuar që FYROM të marrë nga pjesët e saj në Greqi dhe Bullgari vetëm historinë, por të mos kërkojë të sotmen dhe veçanërisht të nesërmen. Le të bëhemi më konkretë: Dy nga figurat më të shquara të kombit maqedonas janë Goce Delcevi dhe Jane Sandanski. Shkupi zyrtar ata i konsideron me të drejtë si kuintesencën e krenarisë kombëtare të maqedonasve.

Delcevi është me origjinë nga pjesa e Maqedonisë që ndodhet në Greqi. Ai ka lindur në Kokushi afër Selanikut. Është i biri i Nikollës dhe Sulltanes. Ndërsa Jane Sandanski është nga Pirini që ndodhet në Bullgari. Ai është konsideruar si car i Pirinit. Sot në Bullgari në pjesën e Maqedonisë së Pirinit, ndodhet një qytet turistik me emrin e tij Sandansk. Domethënia është e qartë: Po të jap historinë e shkuar, por mos kërko realitetin e sotëm.

Çfarë ndodh? Greqia duke shfrytëzuar avantazhin e të qenit në BE dhe NATO nuk i njeh as emrin pjesës së mbetur nga Maqedonia natyrale. Sepse nuk dëshiron që të mbahet gjallë artificialiteti. Sepse nuk dëshiron një Maqedoni natyrale. Por Greqia shkon edhe më tej: Ajo nuk njeh asnjë pakicë maqedonase në shtetin e saj

Çfarë ndodh? Bullgaria duke shfrytëzuar anëtarësimin në BE ka filluar të përdorë mekanizmin e dyshtetësisë ndaj maqedonasve të Shkupit. Ajo deri më tani nga 34 mijë kërkesa për shtetësi bullgari ka dhënë mbi 10 mijë të tilla. Sofja zyrtare nuk pranoi të njohë një parti politike maqedonase në Bullgari.

Pas kërkeses së Brukselit u bë e mundur një gjë e tillë. Dukuritë e mësipërme janë të mjaftushme për pohimin e sipërthënë se Maqedonia është një shtet artificial dhe se ka të drejtë të bëhet natyral duke kërkuar nga Greqia dhe Bullgaria pjesët përbërëse të saj. Por nuk ka të drejtë askush nga politikanët e Maqedonisë së Vardarit që ta kompensojnë artificialitetin dhe inferioritetin e tyre me shqiptarët. Kështu ka ndodhur deri në mesin e viteve 90 të shekullit të kaluar.

Por duket se nuk mund të ndodhë në të ardhmen. Duket se shqiptarët janë të vendosur të krijojnë Shqipërinë natyrale. Duket se ata janë të vendosur ta bëjnë këtë në emër të stabilitetit të Ballkanit, të shndërrimit të tij nga fuci baruti siç thuhej dikur, në oaz paqeje siç do të thuhet nesër. Duket se ata janë të vendosur ta bëjnë këtë me mjete demokratike dhe me të drejtën natyrale që e ka secili komb mbi këtë tokë. Duket se shqiptarët kanë mësuar të gjejnë dhe t’i mbajnë aleatët e tyre.

Në këtë proces progresist dhe europerëndimor, shqiptarët që jetojnë artificialisht në shtetin e Maqedonisë së Vardarit, kanë filluar të kërkojnë me mjete demokratike të bashkohen në Shqipërinë natyrale.

Disa politikanë shqiptarë në Tetovë, të cilët nuk duan të marrin përsipër përgjegjësi apo që konsiderojnë atdhe varret e të parëve të tyre, nuk mund ta pengojnë procesin e pakthyeshëm të Shqipërisë natyrale. Me këtë veprim të tyre, ata, shqiptarët do ta ndihmojnë edhe Maqedoninë e Vardarit e politikanët e saj që të kërkojnë Maqedoninë natyrale e cila ka tre pjesë: Maqedoninë e Egjeut në Greqi, të Pirinit në Bullgari dhe të Vardarit.

Pohimet se të gjithë do të bashkohemi një ditë në Evropën e Bashkuar, prandaj nuk na duhen këto lloj natyralitetesh, janë kundërprogresive. Siç është kundërprogresive vetë artificialiteti. Ato frenojnë zhvillimin. Bashkimi Evropian nuk pranon në gjirin e tij banorë me ndërgjegjen e tribuve. Por qytetarë me ndërgjegjen e kombeve.

E Marte 5 dhjetor 2006 (Koha jone)


Bibliography

1."The Macedonian people and their kings were of Greek stock, as their traditions and the scanty remains of their language combine to testify."

[John Bagnell Bury, "A History of Greece to the Death of Alexander the Great", 2nd ed. (1913)]


2. "That the Macedonians and their kings did in fact speak a dialect of Greek and bore Greek names may be regarded nowadays as certain."

[Malcom Errington, "A History of Macedonia"]


3. "Ancient allegations that the Macedonians were non-Greek all had their origin in Athens at the time of the struggle with Philip II."

[Malcom Errington, "A History of Macedonia"]


4. "What language did these Macedones speak? The name itself is Greek in root and in ethnic termination. It probably means highlanders, and it is comparable to Greek tribal names..."

[N.G.L. Hammond, "The Macedonian State" (1989)]


5. "The toponyms of the Macedonian homeland are the most significant. Nearly all of them are Greek."

[N.G.L. Hammond, "The Macedonian State" (1989)]


6. "And yet if we take into account the political conditions, religion and morals of the Macedonians, our conviction is strengthened that they were a Greek race and akin to the Dorians."

[Ulrich Wilcken, "Alexander the Great", (1967)]


7. "Nowadays historians generally agree that the Macedonians form part of the Greek ethnos; hence they also shared in the common religious and cultural features of the Hellenic world."

[M.Oppermann, "Oxford Classical Dictionary", 3rd ed. (1996), p.905]


8. "Hesiod first mentioned 'Makedon', the eponym of the people and the country, as a son of Zeus, a grandson of Deukalion, and so a first cousin of Aeolus, Dorus, and Xuthus; in other words he considered the 'Makedones' to be an outlying branch of the Greek-speaking tribes, with a distinctive dialect of their own, 'Macedonian'."

[N.G.L.Hammond, "Oxford Classical Dictionary", 3rd ed. (1996), pp.904,905]


9. "The Macedonians were located between the Thracians and the Greeks, inhabiting the fertile plains drained by the Vardar and Struma rivers. From antiquity to the present the question has been debated as to whether these early Macedonians were Greeks or barbarians. The Macedonian rulers claimed to be descendants of Heracles and therefore genuine Greeks, a claim which the orators of the Athenian assembly scoffed at and rejected. The debate has continued to the present day, enlivened by the conflicting claims of modern Balkan states to the Macedonian lands.
Recent philological and archaeological research indicates that the ancient Macedonians were in fact Greeks, whose civilization had not kept up with that of the tribes which had settled further to the south. Their language closely resembled the classical Greek from which it differed no more than one English dialect from another. Various non-Greek peoples apparently had come under the rule of the Macedonian nobles and kings, but these latter definitely were Greeks in language and outlook, and invited Greek men of learning to their courts."

[L.S. Stavrianos, The Balkans since 1453, (2000), p.18]


10. "All in all, the language of the Macedones was a distinct and particular form of Greek, resistant to outside influnces and conservative in pronunciation. It remained so until the fourth century when it was almost totally submerged by the flood tide of standardized Greek."

[Hammond and Griffith, "A History of Macedonia" Vol ii, 550-336 BC.]


11. "In general, however, the Macedonian Slavs differ somewhat both in appearance and character from their neighbours beyond the Bulgarian and Servian frontiers: the peculiar type which they present is probably due to a considerable admixture of Vlach, Hellenic, Albanian and Turkish blood, and to the influence of the surrounding races. Almost all independent authorities,however, agree that the bulk of the Slavonic population of Macedonia is Bulgarian. The principal indication is furnished by the language, which, though resembling Servian in some respects (e.g. the case-endings, which are occasionally retained), presents most of the characteristic features of Bulgarian."

[The 1911 Edition Encyclopedia, found online at: http://36.1911encyclopedia.org/M/MA/MACEDONIA.htm]


12. The racial situation in Macedonia: Greeks and Slavs

"Although in some areas [of Macedonia] the various groups were all inextricably intermingled, it is pertinent to point out that in other sections a given race decidedly predominated. In the southern districts, for instance, and more particularly along the coast, the Greeks, a city people given to trade, had the upper hand, while to the north of them the Slavs, peasants for the most part working the soil, held sway. These Slavs may properly be considered as a special Macedonian group, but since they were closely related to both Bulgars and Serbs and had, moreover, in the past been usually incorporated in either the Bulgar or Serb state, they inevitably became the object of both Bulgar and Serb aspirations and an apple of discord between these rival nationalities. As an oppressed people on an exceedingly primitive level, the Macedonian Slavs had as late as the congress of Berlin exhibited no perceptible national consciousness of their own. It was therefore impossible to foretell in what direction they would lean when their awakening came; in fact, so indeterminate was the situation that under favorable circumstances they might even develop ther own particular Macedonian consciousness."

[Ferdinand Schevill, "A History of the Balkans", p.432]


13. "We are not related to the northern Greeks who produced leaders like Philip and Alexander the Great. We are a Slav people and our language is closely related to Bulgarian."

"There is some confusion about the identity of the people of this country."

[FYROM's Ambassador to Canada, Gyordan Veselinov in an interview with the Ottawa Citizen, 24 February 1999]


14. "We are Slavs who came to this area in the sixth century... we are not descendants of the ancient Macedonians."

[FYROM'S President Mr. Kiro Gligorov, Foreign Information Service Daily Report, Eastern Europe, February 26, 1992, p. 35.]


15. "We are Macedonians but we are Slav Macedonians. That's who we are! We have no connection to Alexander the Greek and his Macedonia. The ancient Macedonians no longer exist, they had disappeared from history long time ago. Our ancestors came here in the 5th and 6th century (AD)."

[FYROM'S President Mr. Kiro Gligorov, Toronto Star newspaper, March 15, 1992]


16. "We do not claim to be descendants of Alexander the Great." "We are Slavs and we speak a Slav language."

[FYROM'S Ambassador in Washington, Mrs. Ljubica Acevshka, 22 January 1999]


17. "It should be remembered, to begin with, that there is no Macedonian race, as a distinct type. Macedonians may belong to any of the races of Eastern Europe or Western Asia, as, indeed, they do. A Macedonian Bulgar is just the same as a Bulgar of Bulgaria proper, the old principality, that in October, 1908, at Tirnova, was proclaimed independent of Turkey. He looks the same, talks the same, and very largely, thinks the same way. In short, he is of the same stock. There is no difference, whatsoever, between the two branches of the race, except that the Macedonian Bulgars, as a result of their position under the Turkish government, have less culture and education than their northern brethren."

[Arthur Douglas Howden Smith, "Fighting the Turk in the Balkans: An American's Adventures with the Macedonian Revolutionists", 1908, p. 4-5]


18. "I shall not indulge in a lecture on the ancient identity of the Macedonians and on Philip II of Macedon and Alexander the Great, but the Greeks were historically correct in the campaign that they launched in the early days of the dispute...

"Nor shall I engage in a lecture on the falsification of the history of Slavo-Macedonia since 1944, although that, too, has much hard factual content. I simply remind the House that Tito's renaming of Vardar Banovina as the Republic of Macedonia in 1944 was a political statement. More than that, it was a territorial claim. It laid claim to territory in Greece and in Bulgaria. Notably, the objective was the warm water port of Salonika on the Aegean."

[Mr. Edward O'Hara of the British Parliament]

19. "It is the national identity of these Slav Macedonians that has been the most violently contested aspect of the whole Macedonian dispute, and is still being contested today. There is no doubt that they are southern Slavs; they have a language, or a group of varying dialects, that is grammatically akin to Bulgarian but phonetically in some respects akin to Serbian, and which has certain quite distinctive features of its own."

[Elisabeth Barker, "Macedonia, its place in Balkan power politics",
(originally published in 1950 by the Royal Institute of International Affairs), p.10]

20."In regard to their own national feelings, all that can safely be said is that during the last eighty years many more Slav Macedonians seem to have considered themselves Bulgarian, or closely linked to Bulgaria, than have considered themselves Serbian, or closely linked to Serbia (or Yugoslavia). Only the people of the Skoplje region, in the north west, have ever shown much tendency to regard themselves as Serbs. The feeling of being Macedonians, and nothig but Macedonians, seems to be a sentiment of fairly recent growth, and even today is not very deep-rooted."


[Elisabeth Barker, "Macedonia, its place in Balkan power politics",
(originally published in 1950 by the Royal Institute of International Affairs), p.10]

21."May the heroic Serb people at last find the necessary moral force--and they have it, it dwells within them--to recognize spontaneously what has long and unanimously been recognized by history, science, and the national sentiment of the Macedonian population itself, which sees in the Bulgarians its brothers in language and blood, and which has fought hand in hand with them for religion, life, and liberty."

[N.S. Derzhavin, "Bulgaro-Serb Relations and the Macedonian Question", (1918)]

22. "Cultural autonomy must be granted to Pirin Macedonia within the framework of Bulgaria. Tito has shown himself more flexible than you - possibly because he lives in a multiethnic state and has had to give equal rights to the various peoples. Autonomy will be the first step towards the unification of Macedonia, but in view of the present situation there should be no hurry on this matter. Otherwise, in the eyes of the Macedonian people the whole mission of achieving Macedonian autonomy will remain with Tito and you will get the criticism. You seem to be afraid of Kimon Georgiev, you have involved yourselves too much with him and do not want to give autonomy to Pirin Macedonia. That a Macedonian consciousness has not yet developed among the population is of no account. No such consciousness existed in Byelorussia either when we proclaimed it a Soviet Republic. However, later it was shown that a Byelorussian people did in fact exist."


[Stalin to Bulgarian Delegation (G. Dimitrov, V. Korarov, T. Kostov) on 7 June 1946]


23."The Department has noted with considerable apprehension increasing propaganda rumors and semi-official statements in favor of an autonomous Macedonia, emanating principally from Bulgaria, but also from Yugoslav Partisan and other sources, with the implication that Greek territory would be included in the projected state. "This Government considers talk of Macedonian "nation', Macedonian "Fatherland", or Macedonian "national consciousness" to be unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and sees in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against Greece"."

[The Secretary of State, Edward Stettinius, to Certain Diplomatic and Consular Officers, U.S. State Department, Foreign Relations Vol. VIII, Circular Airgram (868.014 / 26 Dec. 1944)]

NEWS: Al Qaeda Members Busted in Turkey

Al Qaeda Members Busted in Turkey
09 Dec 2006 14:50:00 (ERT)



Sources: NET-ANA

A young lawyer, 25, who had claimed he was al Qaeda leader in Turkey, and another nine suspects were seized, announced the Turkish police. The arrests were made on 28 November, the very same say Pope Benedict arrived in Turkey. During the police raids in Istanbul, Ankara and Izmir, bomb-making material and a compact disc set to explode when inserted into a computer were also seized. In November 2003, authorities in Turkey put the blame for the explosions in two synagogues, the British consulate and the offices of HSBC bank in Istanbul on a Turkish al Qaeda cell.

News: from Greek diaspora

Z.Papulias:Te ruajme lidhjet e grekeve te jashte shtetit me atdheun
e tyre.

09/12/2006 10:42 (ert)

Presidenti i Republikes,Karolos Papulias,ne mesazhin e tij, drejtuar kongresi te 6-te te Diaspores greke,shenon se “sot, brezi i pare dhe i dyte i jep stafeten moshave me te reja ,qe kane lindur dhe jane rritur ne atdheun e ri te tyre dhe sic eshte e natyrshme kane nje marredhenie tjeter me Greqine, nga ajo e brezave te meparshem.

Si rrjedhim kemi per detyre,tha z.Papulia, te trajtojme me kujdes kete realitet te ri ne menyre, qe te ruajme lidhjet e grekeve te jashte shtetit me atdheun e tyre.

Kryetar i ri i Keshillit te Diaspores Greke u zgjodh Stefanos Tamvaqis nga Aleksandria dhe sekretare u zgjodh Ollga Sarandopullu nga Vjena.

THE CHURCH OF ALBANIA,



Written by His Beatitude Anastasios Archbishop of Tirana, Durrës and All Albania


In the next period we can distinguish two chronological phases, the dividing line being the Ottoman Conquest. In the first, the archbishopric of Ohrid was founded in the year 1018, after the collapse of Samuel's Bulgarian state, and the Emperor Basil II issued three bulls to this end, making over to the archbishopric thirty-two ecclesiastical provinces in all. A very large independent archiepiscopal see was thus created, and subordinate to it were the following sees in what is today Albania: Glabinitza-Akrokeraunia, Belegrada-Poulcheriopolis, Tzerenikos, Adrianopolis, and Bouthrotos.

From the eleventh to the thirteenth centuries, the metropolis of Dyrrachion continued to be subordinate to the Patriarchate of Constantinople. It was Dyrrachion that was the birthplace of the great twelfth-century (or by other accounts fourteenth-century) Byzantine musician saint, John Koukouzelis. He lived on Mount Athos; and Athos was also the home of two fourteenth-century ascetics from the region, Saint Nephon from Loukovo in Cheimara, and Saint Neilos Erichiotes from Kanina.

After the dismemberment of the Byzantine Empire by the Latins in 1204, the Epirus area, New and Old, did not go unscathed by the expansionist plans of the Angevin Kings of Naples and the commercial plans of the Venetians. With the rise of the Despotate of Epirus (1267-1479), many of the sees on the soil of what is today Albania were beset now by one influence, now by another; but to discuss these is beyond the scope of the present short historical sketch.

From the late eleventh century onwards, the Roman Catholic church intensified its efforts to extend its sway further south (with the creation of the sees of Kroia (Krujë), Antibaris, Skodra, and so on). It was above all from the thirteenth century onwards, after the Latin rule of 1204-1474, that the northern zone of what is now Albania was most strongly touched by Roman Catholicism. When the Orthodox metropolitan of Dyrrachion perished in an earthquake in 1273, a Roman Catholic bishop installed himself in the town. An invasion by the Serbs in the fourteenth century caused the evacuation of many provinces. At the same time, certain Albanian families such as the Thopia, Balsha, Spata, and Muzaqi, set up minor princedoms. In 1335 the Emperor Andronikos the Younger came out from Constantinople on campaign and reached Dyrrachion by way of Thessalonike, imposing Byzantine rule on his revolting subjects. The powerful local lords of the Thopia family surrendered Dyrrachion to the Venetians, who were to control the town from 1392 to 1501. At the very end of this first phase there was the resplendent and heroic figure of George Kastriotes Skanderbeg, whose valiant efforts (1451-1468) made him a symbol of the last Christian resistance to the Ottomans. Dyrrachion finally fell into Turkish hands in 1501, and the Ottoman Conquest was complete.

We have no information when the metropolis of Velegrada was founded. The name itself is found in the early fourteenth century. This town -which was also known as Berat, was taken by the Ottomans in the reign of Murad, in 1431. There is mention of twenty church leaders, and of these the best known are Ignatios (1691-1693), later archbishop of Ohrid, and Joasaph 1(1752-1760 and 1765-1801). It was during the latter's tenure that the province of Belegrada was returned to the throne of Constantinople. Even before the town itself was built, in 1490, the district of Korytsa belonged the metropolis of Kastoria, which had itself become subordinate to the archbishopric of Ohrid. The metropolis of Korytsa was established early in the seventeenth century, incorporating the sees of Kolonia, Debolis, and Selasphoro (Sevdas). The first well known bishop of Korytsa (1624 and 1628) was Neophytos. In the year 1670, Parthenios archbishop of Ohrid, a native of Korytsa, elevated his mother town to a metropolitan seat, its occupant bearing the title of bishop of Korytsa, Selasphoro, and Moschopolis.

The southern regions continued to be subject to the Patriarchate of Constantinople. We have rather more evidence about the see of Dryinoupolis (eleventh-eighteenth century). Prominent among the forty-one bishops whose names are known to us were Sophianos (1672-1700), a heroic warrior in the fight to throw off the yoke of Islamization; Metrophanes (1752-1760), a man of culture and "a most excellent musicologist"; and Dositheos (1760-1799), who saw to it that some seventy churches were built.

Under Ottoman rule the church's most serious problem was continual mass conversions to Islam. It was the Albanian population that was most vulnerable to them: other reasons apart, there was a lack of Christian literature in the native Albanian tongue. At the same time, various Roman Catholic propaganda missions were active in the coastal region of Cheimara. To bolster Orthodoxy, new monasteries were built in many regions from the seventeenth century onwards, and these evolved into centres of Orthodox resistance, spiritual culture, training, and charitable works. Simultaneously there were many clergy working enthusiastically to strengthen the Orthodox population. Prominent among these was the holy monk Nektarios Terpos of Moschopolis, active between 1710 and 1730 in the Berat and Spathia areas.

In many parts of southern Albania the resistance was stiffened by building churches and organizing schools. One of the major centres of Orthodoxy was Moschopolis, built on an inaccessible plateau. In the eighteenth century it had about sixty thousand inhabitants, and enjoyed an astonishing flowering of economic and intellectual life. The New Academy (1744), with its library and printing press, was widely renowned. No less than twenty churches adorned the town. Until 1760 Moschopolis was directly subject to the archbishopric of Ohrid; but after this date it was assigned to the metropolis of Korytsa. Its decline began in 1771, when it was pillaged for the part it had played in the Oriov rising, and was complete in 1916, when the town was set on fire by unruly Albanian units.

In order to escape forcible Islamization, and at the same time to retain their identity of origin, groups of the enslaved in the Ottoman Empire in many places preferred to become "underground Christians" [kryptochristianoi]. They would go about their social life using Moslem names and behaving like Moslems, but in family life they would keep up their Orthodox traditions. The most typical example of "underground Christians" in Albania were the Tosks of Spathia, a mountain region south of Elbasan. This phenomenon was one which lasted from the late seventeenth to the late nineteenth century. The region also had its "New Martyrs": the holy martyr Nikodemos (in 1722 at Elbasan) and Christos Kepouros (the Gardener) or the Arvanites from the Gjanicë river area (in 1748 at Constantinople).

George A. Christopoulos, THE SPLENDOUR OF ORTHODOXY. 2000 Years – History • Monuments • Art , Vol. II - Patriarchates and Autocephalous Churches - , Ekdotike Athenon, Athens, 2000.

An othor translation of Alexander Zotos




Ali Podrimja. Defaut de verbe. Alexandre
Zotos, tr. Le Chambon-sur-Lignon, France.
Cheyne. 2001 (©2000). 109 pages. Euro 18.
ISBN 2-84116-047-5

ONE CRITIC RECENTLY DESCRIBED modern Albanian writing in Kosova and
western Macedonia as a literature with more poets than readers. Certainly there is no lack of poetry collections on the Balkan book market, and they range, as one might expect, from the abominable to the sublime. As Kosova emerges from decades of oppression and suffering to form a new (and, dare one say, soon independent?) European country, its writers are beginning to make their mark on European literature. Still best-known among the contemporary poets of Kosova is Ali Podrimja, whose lyric production has been in evolution for forty years now. Alexandre Zotos, professor at the University of Saint-Etienne, whose Anthologie de la poesie albanaise (see WLT 72:3, p. 662) recently introduced the essentials of classical and contemporary Albanian verse to the Frenchreading public, has now presented a selection of forty-two of Podrimja’s poems in translation. The book offers the reader a good introduction to the work of Ali Podrimja, from the early years of dynamic optimism in the sixties, to the haunts of anguish and personal solitude in the seventies and eighties, and finally to the long shadows of the apocalypse that smothered the country in the late nineties. Although he has much to tell us, Ali Podrimja is oddly enough a laconic poet.
It is this very “dιpouillement de l’ιcriture,” as Alexandre Zotos notes in his brief introduction, that constitutes the essence of his vigilance and poetic devotion. Words for Podrimja are the cold and ponderous stones of his poetic landscape and the symbol of his taciturn mountain people: “God gave them nothing, not even grass / Only snakes / and stones.”
The forty-two poems of this bilingual edition are ordered thematically rather than chronologically. This makes the evolution in Podrimja’s work somewhat less apparent but does not detract from the value of the volume. Unfortunately, there is no indication of sources or even a table of contents, which might have helped orient the interested reader, but these are matters of editorial preference.
Dιfaut de verbe is the first French-language poetry volume devoted entirely to one Kosova Albanian poet. Together with the earlier German editions and the new English-language translation (Who Will Slay the Wolf, 2000) by the present reviewer, this modest selection will now help Ali Podrimja, and indirectly the contemporary literature of Kosova, gain the international recognition he and his new country deserve.
Robert Elsie
Olzheim/Eifel, Germany

Translation of P. Marco par Alexander Zotos (for french-speaker)

Alexander Zotos, originaire de la Himara, est proffeseur a l'Universite de Saint-Ettiene.Les poesie suivsnte sot extrait de son livre: Antologie de la poesie albanais, traducteur Alexander Zotos-1998)



PETRO MARKO (1913-1991)
Ancien des Brigades internationales, Petro Marko a écrit plusieurs romans inspirés des vicissitudes de son combat contre le fascisme. Ses humeurs anarchistes lui valurent un séjour en prison, prolongé de facto d'une mise à l'index. Beaucoup moins abondante que sa prose, sa poésie n'a pas encore été dûment rassemblée, car bien des pièces n'ont paru que dans la presse, ou même sont restées inédites. Le nerf de la révolte, la soif de vie, d'amour et de justice, qui vibrent en elle, justifieraient pourtant une telle entreprise


MANGE...
Mange tes larmes, toi que ronge le chagrin,
mange ta joie, toi qui chantes,
mange tes fables, rimailleur,
mange ta corde, amant de la patrie,
mange tes mensonges, faiseur de rêves...
Mangez de l'herbe, vous, pour ne pas mourir.
Mangez vos^nalles... que tout y passe,
vous les rois, en attendant de vous manger vous-mêmes !

Athènes, 1934


À MOI-MÊME
Tu as dégluti la douleur à toute force
jusqu'au fond de l'estomac,
tu l'as ruminée, impitoyablement,
et tu ris comme une roulure !
La Vie ne suinte plus, elle n'a plus ni larmes,
ni rêves, ni légendes.
Reprends tes esprits !
Enivre-toi sur l'heure
des cœurs qui continuent de battre !
Athènes, 1934

FEU SECRET
F
i eu secret, sans flammes ni braises,
qui t'allume, qui t'attise ?
Qui, ô ma fièvre, ô ma brûlure, qui
t'avive, t'excite en moi ?
Soit, consume-toi au fond de mon cœur,
fais ton âtre de ma poitrine,
puisque couve là le rêve
orphelin, en mal de vive liberté...
Athènes, 1934

CHASSE
J ai lancé le harpon vers le ciel
et n'ai crocheté d'oiseau, de nuage ni d'étoile,
mais seulement la queue des prières humaines
montant vers Dieu
de la bouche des trépassés.
Et j'ai ri
comme riront
de moi les hommes de demain.
Grenoble, 1939

THESARI I ORTHODHOKSISË

Shkruar nga Fortlumturia e Tij Kryepiskopi Anastas
në librin THESARI I ORTHODHOKSISË
3 - Nga fillimi i shek. XI deri në vitin 1767


Në këtë periudhë dallojmë dy faza kronologjike, me vijë ndarëse kohore pushtimin osman.

Për formimin e Kryepiskopatës së Akridhës (Ohrit), në vitin 1018 – pas rënies së shtetit bullgar të Samuelit – perandori bizantin Vasili II nxori tre sigjile (vendim perandori për çështje kishtare), duke i dhënë asaj në varësi gjithsej 32 krahina kishtare. Kështu, u krijua një Kryepiskopatë e pavarur shumë e madhe, nga e cila vareshin këto episkopata që bëjnë pjesë në Shqipërinë e sotme: e Glavenicës – Akrokeravnisë, e Belegradit – Pulkeriopolit (Beratit), e Çernikës, e Adrianopolit dhe e Butrintit.

Mitropolia e Durrësit në shek. XI – XIII vazhdon të varet nga Patriarkana e Konstandinopojës. Midis kryepriftërinjëve që e drejtuan, shquhen: Laurenti (1025), Konstandin Kavasila (1180), Romanoi (1240). Hera e fundit ku përmendet mitropoliti i Durrësit nën varësinë e Konstandinopojës është viti 1280, ku më pas shfaqet nën varësinë e Kryepiskopatës së Ohrit. Se si hyri nën juridiksionin e saj, kjo nuk është e qartë. Durrësi ishte vendi i lindjes së muzikantit të madh bizantin Shën Joan Kukuzelit (në shek. XII ose sipas disa të tjerëve në shek. XIV), i cili jetoi në Malin e Shenjtë (Athos). Në Malin e Shenjtë gjithashtu asketuan edhe Shën Nifoni nga Lukova e Himarës dhe Shën Nili Erihioti nga Kanina.

Pas copëtimit të Perandorisë Bizantine nga latinët në vitin 1204, zona e Epirit të Ri e të Vjetër u ndikua nga planet ekspansioniste të mbretërve anzhuinë të Napolit dhe nga planet tregtare të venedikasve. Me formimin e Despotatit të Epirit (1267 – 1479), shumë episkopata që ndodhen në truallin e Shqipërisë së sotme u gjendën përballë ndikimeve të ndryshueshme, por që nuk është e mundur të përmenden në këtë diagramë të shkurtër e përmbledhëse historike.

Nga fundi i shek. XI, Kisha Romano-Katolike shtoi përpjekjet për të shtrirë influencën e saj më në jug (me krijimin e episkopatave të Krujës, Antibarit (Tivarit), Shkodrës etj.). Veçanërisht nga shek. XIII, pas sundimit latin (1204 – 1474), pjesa veriore e Shqipërisë së sotme u ndikua fuqishëm nga Romano-Katolicizmi. Në vitin 1273, pas vdekjes së mitropolitit orthodhoks të Durrësit, pas një tërmeti, u vendos në qytet një episkop romano-katolik. Pushtimi serb në shek. XIV shkaktoi shkretim në shumë krahina. Në të njejtën kohë familjet shqiptare (Topiajt, Balshajt, Shpatat, Muzakajt) formojnë principata të vogla. Në vitin 1335, perandori bizantin Androniku i Ri ndërmerr një fushatë ushtarake nga Konstandinopoja dhe, nëpërmjet Selanikut, arrin në Durrës, duke i imponuar zotërimin bizantin nënshtetasve të tij kryengritës. Më vonë udhëheqësit e fuqishëm lokalë të familjes së Topiajve ua dorëzojnë Durrësin venedikasve, të cilët do ta mbajnë nën kontroll qytetin nga viti 1392 deri në vitin 1501. Në fund të fazës së parë shkëlqen figura heroike e Gjergj Kastriot Skëndërbeut, i cili me luftërat e tij (1451-1468) bëhet simbol i qëndresës së fundit të krishterë ndaj osmanëve. Së fundi, edhe Durrësi bie në duart e turqve, më 1501 dhe kështu kryhet plotësisht pushtimi osman. Gjatë kohës së varësisë së mitropolisë së Durrësit nën atë të Kryepiskopatës së Ohrit, krahina e Durrësit përmendet herë nën një mitropolit me titullin “i Durrësit, Gora-Mokrës”, dhe herë dallohet në mitropoli “e Durrësit” dhe episkopata e “Gora-Mokrës”. Emra të njohur të mitropolitëve të Durrësit të kësaj periudhe janë: Danieli (1693), që më pas bëhet i Korçës (1694); Kozmai (1694), “mitropolit i Durrësit dhe i Dalmatëve”; Neofiti (1760); Grigori (1767).

Përsa i përket kohës së themelimit të Mitropolisë së Belegradit (Beratit), nuk kemi dëshmi. Emërtimi Belegrad shfaqet në fillimet e shek. XIV. Ky qytet, që u quajt edhe Berat, u pushtua prej osmanëve në kohën e Sulltan Muratit, në vitin 1431. Përmenden 20 emra kryepriftërinjsh, nga të cilët më të njohurit janë: Ignati (1691 – 1693), që bëhet më vonë Kryepiskop i Ohrit; dhe Joasafi I (1752 – 1760 dhe 1765 – 1801), kur gjatë viteve të tij krahina kishtare e Belegradit u rikthye në fronin e Konstandinopojës.

Zona e Korçës, madje përpara se të ndërtohej qyteti, në vitin 1490, përfshihej në Mitropolinë e Kastorias (Kosturit), dhe kjo vetë ishte nën vartësinë e Kryepiskopatës së Ohrit. Mitropolia e Korçës u themelua në fillim të shek. XVII, duke mbledhur rreth saj episkopatat e Kolonjës, Devollit dhe Selasforit (Svesdas). Episkopi i parë i njohur i Korçës është Neofiti (1624 – 1628). Në vitin 1670, Kryepiskopi i Ohrit Partheni, nga Korça, e ngriti vendlindjen në rang mitropolie, me titullin Mitropolia e Korçës, Selasforit dhe Moskopolit (Voskopojës).

Zonat jugore vazhduan të vareshin nga Patriarkana e Konstandinopojës. Prej 18 episkopëve të Delvinës që njihen, ku më i hershmi është Manasiu (1270), shquhen: Sofroni (1540), intelektual i dëgjuar; Zaharia (1670 – 1682), mëshirues dhe predikues i palodhur; Manasiu (1682 – 1695), ndërtues shkollash në fshatrat e krahinës së tij, pararendës në këtë aspekt i Shën Kozmait të Etolisë. Dëshmitë për episkopatën e Drinopolit (shek. XI – XVIII) janë më të shumta. Nga 41 emrat e ditur të episkopëve të saj shquhen: Sofiani (1672-1700), luftëtar heroik kundër kthimeve në myslimanë (islamizimeve); Mitrofani (1752 – 1760), i përgatitur dhe muzikolog i shquar; dhe Dositheu (1760 – 1799), i cili u kujdes për ndërtimin e rreth 70 kishave.

Gjatë periudhës së sundimit osman problemi më serioz për Kishën ishte kthimi i vazhdueshëm masiv në myslimanë. Më shumë ndikohet popullsia shqiptare –përveç të tjerave, edhe për arsye të mungesës së literaturës së krishterë në gjuhën amtare shqipe. Në të njejtën kohë, në zonën bregdetare të Himarës veprojnë misione të ndryshme propagandistike romano-katolike. Për mbështetjen e orthodhoksëve, nga shek. XVII, në shumë zona ndërtohen manastire të reja, të cilat zhvillohen edhe në qendra të qëndresës orthodhokse, kultivimit shpirtëror, arsimimit dhe aktiviteteve të dobishme sociale, p.sh. manastiret e Raveniës, Pepelit, Drianit, Çepit, Poliçanit, Çatistës, Kamenës, Leshnicës, Kakomisë, Palasës, Himarës, Dhërmiut, Qeparoit, Hormovës, Kodrës, Ardenicës (Ardevusës), Apollonisë, Joan Prodhromit (Pararendësit) në Voskopojë, etj. Gjatë kësaj kohe shumë klerikë punuan me entuziazëm për fuqizimin e popullsisë orthodhokse. Nga këta shquhet hieromonaku (prift murg) Nektar Terpo nga Voskopoja, aktiviteti i të cilit shtrihej në zonën e Beratit e të Shpatit, nga viti 1710 – 1730. I përndjekur u strehua në Itali, ku edhe botoi veprën e tij “Besimi”, për të ndaluar islamizimin e orthodhoksëve.

Në shumë vende të Shqipërisë së Jugut qëndresa orthodhokse fuqizohet me ngritjen e kishave dhe organizimin e shkollave. Një nga qendrat më të rëndësishme orthodhokse ishte Voskopoja, e ndërtuar në një rrafshnaltë, të vështirë për të shkuar. Në shek. XVIII ajo kishte rreth 60.000 banorë dhe njihte një lulëzim të mahnitshëm ekonomik e shpirtëror. Famë të madhe morën: “Akademia e Re” (1744), bibilioteka dhe shtypshkronja e saj. Qytetin e zbukuronin 20 kisha. Deri në vitin 1670 Voskopoja varej drejtpërdrejt nga Kryepiskopi i Ohrit, më pas hyri në Mitropolinë e Korçës. Pas plaçkitjes që iu bë në vitin 1771, sepse kishte marrë pjesë në kryengritjen e Orlofit, filloi rënia e saj, që arriti kulmin në vitin 1916, kur u dogj nga çeta kaçakësh.

Që të shmangnin islamizimin e dhunshëm dhe në të njëjtën kohë të mbanin identitetin e origjinës së tyre, grupe të robëruara në shumë vende të Perandorisë Osmane preferuan të bëheshin "kriptokrishterë" (të krishterë të fshehtë). Në jetën e tyre publike shfaqeshin me emra myslimanë dhe silleshin si të tillë, por në jetën e tyre familjare mbanin traditat e tyre orthodhokse. Në Shqipëri shembulli më tipik i kriptokrishterimit është ai i toskëve të Shpatit, zonës malore në jug të Elbasanit. Ky fenomen zgjati nga fundi i shek. XVII deri në fund të shek. XIX. Nuk munguan në këtë zonë edhe dëshmorët e rinj: oshënar-dëshmor Nikodhimi në vitin 1722 (përmendet nga Elbasani, por është nga Vithkuqi dhe u martirizua në Berat) dhe Kristo kopshtari ose arvanitasi, nga zonat përqark lumit Shkumbin, martirizuar në Konstandinopojë në vitin 1748.

Friday, December 08, 2006

Nje himarjot nderon kujtimin e kompozitorit Shopen

Je me suis trouvé à Paris, justement au cimetière Père Lachese, le lendemain de l’anniversaire de la mort du grand compositeur et pianiste Frederic Chopin. Et j’ai pris cette photo de sa tombe pleine de fleurs. Chopin meurt le 17 octobre 1849, au 12 place Vendôme, des suites de sa maladie pulmonaire, à l'âge de 39 ans. Il fut enterré au cimetière du Père Lachaise. Selon ses dernières volontés, sa soeur Ludwika qui était venue de Pologne juste avant qu'il meure, ramena à Varsovie son cour qui se trouve actuellement dans un cénotaphe de l'église Sainte-....

U ndodha na Paris, pikerisht ne varrezat Piere Lachese, nje muaj pas pervjetorit te vdekjes se kompozitorit dhe pianistit te shquar boteror, Frederic Chopin. Dhe pata rastin te bej kete foto ne varrin e tij, mbuluar plot lule e dedikime. Artisti i shquar vdiq me 17 tetor 1849, pas nje semundje te gjate pulmonare ne banesen numer 12 te Sheshit Vendτme. Ai nuk ishte veη 39 vjec.U varros ne Piere Lachese. E motra, Ludwika, e cila kish ardhur posaηerisht nga Varshava per t'i qene prane ne ditet e fundit, vuri ne vend deshiren e tij. Pra qe nga trupi ti' hiqej zemra e ajo te prehej ne atdheun e tij te dashur - ne Poloni ku edhe gjendet sot,e ruajtur ne kishen Sainte-Croix.

for more se in the
BLOG
www.simbadi.com

New photo of the beach Llaman


Apo to Edvin ()

Mbi "kryevepren" e zotit Bixhili

Postuar per blogger nga Edvin Qirici

Kjo dashka me te vertete stomak te forte. Po jo per permbajtjen e asaj cka shkruan se faktikisht nuk ka asgje te re nga cka na ka mesuar "xhaxhi Enver" neper shkolla, po vetem se jane perseritje e riperseritje te atyre dy pseudo-argumenteve qe ne gojen e nje "studiusi", nuk tregojne gje tjeter vecse deshperimin e nje deshtimi te plote profesional. Me vjen vertete cudi se ne Himarjotet i kemi bere vend vetes dhe kemi spikatur kudo qe kemi shkuar dhe punuar per aftesite tona intelektive dhe profesionale. Po ndoshta zoti Bixhili eshte pikerisht perjashtimi qe konfirmon rregullen ose ndoshta shartimi i tij intelektual me kulturen osmano-shqiptare ja ka bere gjakun te tejdukshem. Nuk e kupton ky njeri qe eshte ai qe po mohon dhe po behet renegat i gjakut te te pareve te tij. Pse nuk na jep ndonje shembull ky "studioz" per vende te tjera ne bote qe paskan ndryshuar gjuhen per arsye tregetie. Ketu ne Itali (te pakten ne qytetin ku une jetoj), ka shume kohe qe gjithe tregun e perimeve e kane mare ne dore pakistanet. Sipas teorise se ketij "shkencetari", i bie qe pas "N" vitesh, ne librat e historise te shkollave italiane, tu mesojne femijeve qe arsyeja per te cilen ne Bologna flitet vetem gjuha pakistane, qe te gjitha emrat e rrugeve jane emra sheikesh, qe i gjithe folklori dhe kenget jane arabisht etj.. etj.. eshte sepse gjysherit e tyre blinin presh tek dyqani poshte shtepise. Po pse shqiptaret nuk flasin turqisht sot? A nuk qendruan per 500 vjet nen turkun?

Zoti Bixhili nuk e kupton qe ky "studim" i tij nuk vlen as si provokim. I vetmi efekt qe do kete, eshte ai i fryrjes emotive qe do marin shqiptaro-kosovaret neper blogje dhe kjo gjendje emocionale do ti ndihmoje te harrojne per nje periudhe kohe problemet e verteta qe mbartin mbi shpatulla. Per himarjotet duhet dicka me teper per ti provokuar zoti Bixhili. Ne mbartim ne shekuj qetesine e Platonit dhe Sokratit, zgjuarsine e Odhisese, fuqine dhe madheshtine e Polifemit, pavdekshmerine e Akilit dhe mbi te gjitha historine tone te lavdishme dhe te pakontestueshme. Ne jemi Himarjote zoti Bixhili, po ti e ke harruar kuptimin e te qenit himarjot. Mund te ishe perpjekur dicka me teper, te pakten te arrije te justifikoje ADN tende.

Edvin Qirici

Thursday, December 07, 2006

Pseudohistoria dhe Foto Bixhili

note-koment: Po riaktivizohet fushata e anti-traditave himariote dhe kete here e ka marre persiper ta beje kete nje dherminjas i quajtur Foto Bixhili. Nuk disponojme librin e tij por sipas artikullit te publikuar ne shtypin shqiptar autori rimer dhe mbeshtet tezen e Akademise se Shkencave Shqiptare qe "ne Himare para shekullit 18 eshte folur shqip dhe gjuha greke ne kete rajon eshte futur si rezultat i tregetise me Korfuzin".
Bile autori avancon me teper duke thene se vetem ne Dhermi e Palase eshte folur me heret greqisht.
Dhe autori pretendon se ka te dhena bindese per kete duke cituar nder te tjera dhe prosine e Shen Kozmait i cili "ju rekomandon himarjoteve qe te mesojne greqisht". Ne te vertete Himara si rajoni autonom ne perandorine turke ishte bere strehe e vazhdueshme te krishtereve te ardhur nga zonat shqipfolese ne musilmanizim e siper (ashtu sic ndodh edhe sot per shkak te zhvillimit ekonomik te Himares)por autori i librit nuk para i "di" keto gjera. Ashtu sic nuk di se edhe ne Qeparo jane ende muret e limanit dhe anijet kishin destinacion per ne Korfuz, aq me afer Korfuzit eshte Lukova , Piqerasi dhe Nivica dhe Kakomeja ishte qender zbarkimi per gjithe anijet duke perfshire dhe ato kontrabande, por nuk flasin greqisht. Biles mundesite me te medha ishin qe ne Himare te futej gjuha italiane si rezultat i pjesemarjes masive te banoreve ne sherbim te mbreterve te Napolit po te behej fjale per importim gjuhe.
Gjithashtu toponimite ne gjthe rajonin himarjot pa perjashtim jane fakt i pakundershtueshem se banoret qe i kane vene keto emra kane qene greqisht-foles.
Por autori rreshqet ne fabrikime skandaloze kur thote se "Spiro Milo mesoi si autodidakt greqishten".
Mjafton te kujtojme se libri i tij promovohet nga shoqata "Laberia" e cila me synim te qarte politik kontribon per te krijuar nje realitet tjeter historik.
Autori pasi kujton se rrezon bazat dhjetra-shekullore te gjuhes greke ne Himare, ben thirrje qe te mos harrohet kjo gjuhe qe eshte "privilegj". Sarkazma e autorit ka permasa te paimagjinueshme. Lexuesit himarjote ne se do te kete te tille ju duhet nje stomak i forte.

Jipet e Iperit - Himarjotet”, rrenjet e greqishtes ne fshatrat e bregut

E Enjte, 23 Nentor 2006
Librat do te udhetojne ne jug kete fundjave, me nje sere veprimtarish dhe promovimesh te botimeve qe rrefejne per rrenjet e Shqiperise. Vec paraqitjes se neserme ne Gjirokaster te librit “Kanuni i Laberise”, kodifikuar dhe pergatitur per botim nga prof. dr. Ismet Elezi, veprimtaria do te vije edhe ne Tepelene e Himare. Ajo qe perflitet se do te ngjalle reagime tek himarjotet, eshte promovimi i vepres se studiuesit Foto Bixhili, “Jipet e Iperit - Himarjotet”. Kjo pasi ai rrefen rrenjet se prej ku dhe kur ka filluar te belbezohet greqisht ne keto vise, si ne Himare, ashtu edhe ne Dhrimadhe (Dhermi) e Palase. Sic shkruhet edhe ne nje pjese te librit per Himaren, i cili botohet sot ne gazete, “te dhena, qe na jepen nga vete shkrimet greke per kete kohe, si dhe per vepren e te shenjtit Kozma, jane te mjaftueshme per te na bindur se edhe ne Himare, ku sot flitet ne mase gjuha greke, kjo gjuhe ka hyre vone ne perdorim. Por edhe per Dhrimadhet dhe Palasen, ku greqishtja kishte kohe qe kishte nisur te shtrinte perdorimin e saj, gojedhenat vendase ruajne nenkuptimin se ajo nuk kishte gjetur akoma nder gjithe folesit perdorim”. Veprimtarite e paraqitjes se librave do te vijojne neser ne Tepelene, dhe diten e shtune ne Himare, ku vec “Jipet e Iperit - Himarjotet” e “Kanunit te Laberise”, do te promovohen edhe “Kenget e Akroqeranit”, “Kenga qe tret lotin” dhe “Kenget e Ruzanes” te poetit Lefter Cipa.

Pse greqishtja flitet vetem ne fshatrat Himare, Dhrimadhe dhe Palase?

E Enjte, 23 Nentor 2006
Eshte krim ndaj historise dhe ndaj vetes, por edhe mohim i gjakut dhe i prindit, jo vetem te degjosh sot ndonje iliatas, vunjotas, piluriot, kudhesiot dhe qeparotas, shqipfoles ne shekuj e shekuj te te gjithe viteve te jetes mbi toke, sa dhe disa himarjote, dhrimadhiote e palasikote, qe ketyre dy-tre shekujt e fundit jane bere gradualisht greqishtfoles, te thone se jane greke, se keshtu duan dhe e ndiejne veten.

Nga Foto Bixhili
Midis himarjoteve, vitet e fundit eshte duke u kultivuar mendimi e bindja, se fshatrat Himare, Dhirmadhe (Dhermi) dhe Palase perbejne “apominarin (mbetjen) e elementit autokton grek, i cili ka dominuar dikur gjithe Epirin e Veriut e jo vetem. Bile, nder keto fshatra, Dhrimadhet perbejne rrenjet e ketij apominari, ku ruhet e paster dhe e mirefillte vecantia idiomatike e greqishtes se vjeter, shume pak, deri aspak e injektuar nga elemente te huaj te gjuheve latine, sllave, turke dhe te “shqipes bastarde”!!! Megjithese historia e ka thene e po e thote fjalen e saj mbi mjegullen helene te lashtesise dhe me kohen, shume ceshtje te erreta te atribuuara te helenizimit, ajo po i zbardh dhe po u vendos vendit qe u takon, megjithese ne ceshtje te meparshme kemi analizuar gjithcka per krahinen mbi bazen e te dhenave e deshmive historike, e quajtem te nevojshme te trajtojme faktoret qe ndikuan ne krijimin e nje ishulli te greqishtes ne brigjet e oqeanit arberor. Ne historine himarjote, ate qe reflekton trashegimia gojore vendase dhe shenimet e mjaft kalimtareve te huaj ne kohe te ndryshme, evropiane e bizantine, permendim si limane e porte, nga hynin e dilnin me boten tjeter evropiane e lindore, himarjotet: Himaren dhe Dhrimadhen. Ne keto limande vinin e iknin dhe shume johimarjote, te cilet ishin greke te ishujve joniane, por edhe kretas e qipriote. Dhe kjo, sepse keto dy fshatra plotesonin kushtet per qendrim e ankorim te anijeve e te mallrave qe sillnin e merrnin ato. Kaculi i Dhrimadhes ishte dalja natyrore ne det, ku anijet hidhnin spirancen dhe litaret. Rreth 50 metra me tej, ne veri te tij, ishte vendosur Tabori, trupa e doganes dhe njesia ushtarake e antikontrabandes.

Toponimi Tabor eshte kujtimi me i fresket i emertimit te funksionit qe realizonte kjo njesi shekullore ne kete vend, qe me Justinianin. Kete pike e riaktivizoi me menyren e tij alipashiane, Ali Pashe Tepelena, kur e sundoi krahinen. Gojedhena ruan pershtypjen se emrin Tabor ia dha ky sundimtar. Por e verteta eshte se Ali Pashe Tepelena riaktivizoi traditen turke, kur vuri nen kontroll te plote te gjitha brigjet dhe limanet e Jonit, qe nga Gjiri i Ambrakise, Preveza e deri ne Dhrimadhe. Tabori, krahas sherbimit antikontrabande, ishte edhe repart ushtarak per ruajtjen e kufijve perendimore te Perandorise, funksion qe e ruajti deri ne vitin 1912. Tabor eshte fjale turke, qe do te thote repart ushtarak, njesi, por edhe pike e vend ku eshte vendosur kjo njesi ose reparti. Dhe eshte e natyrshme qe te kete humbur ne thellesi te shekujve, emri ne gjuhen e vendasve, ai i tradites se hershme, pas nje periudhe kaq te gjate peseshekullore te sundimit perandorak turk. Por shkembi aty prane, qe del si Kacul-e nga faqja e bregut ne brendesi te detit, qe ka sherbyer per te gjitha koherat si vend cengelhedhes (spirance hedhes) i anijeve qe ankoronin, per te shkarkuar e marre mallrat e njerezit qe sillnin e merrnin ato, e ruajti dhe nuk e humbi emrin e tij te rrenjes, Kacul. E ruajti e nuk e humbi, ndoshta sepse nuk ishte objekt administrate, por i tradites popullore e njerezore, qe u sherbente vendasve per sherbesat qe thame, nga i dhane dhe emrin. Kacul quhet pjesa e dale mbi nje siperfaqe, si xhufka, qe kane disa zogj mbi krye (lauresha, gjeli etj.), kapuci mbi gune e berruc etj. Keshtu eshte dhe shkembi i vogel qe hyn thelle ne brendesi te detit nga bregu i reret i Gjirit te Dhrimadhes, ndaj dhe vendasit e lashte e quajten keshtu. Kete pune ka bere edhe njera ane e kodres ne veriperendim te Spillese, qe puth embel detin e qe pret ererat e veriut, per te mos e tallazuar ate, ne gjirin me te njejtin emer te Himares. Stacioni i pare dhe i fundit, para se te mberrinin ne destinacion, anijet qe dilnin dhe hynin ne Himare dhe Dhrimadhe, ishte Korfuzi. Ne Himare dhe Dhrimadhe vinin vetem anije te vogla te detareve vendas, por dhe korfuqiote, levkadhiote etj., qe sillnin e merrnin mallra e njerez, te cilat vinin e shkonin ne qytetet evropiane e lindore te Triestes, Ankones, Venecias, Patras, Pireut, Selanikut etj. Ne bregun e Dhrimadhes e te Spillese ndodheshin godina magazinimi te ketyre mallrave, ku behej shkembimi me tregtaret vendas e greke. Fshatrat qe nuk e kishin kete “privilegj natyror”, nuk mund te kishin edhe kete kontakt e nuk u ndikuan, keshtu qe ne to vijoi panderprere te flitet gjuha e vendit, jo vetem nga te padalet cobane e bujq, por dhe nga te shkolluarit, tregtaret dhe prifterinjte vendas. Te shkolluarit, tregtaret dhe prifterinjte e ketyre fshatrave, ne magazinat e Spillese e te Dhrimadhes, komunikonin greqisht me tregtaret greke, ashtu si dhe ne Korfuz, Patre, Selanik, Stamboll, Trieste, Ankone etj. Ndersa ne dyqanet e tyre te fshatrave, midis tyre e me bleresit bashkefshatare, jepnin e merrnin ne gjuhen e tyre shqipe. Me kete gjuhe, gjuhen e memes, komunikonin me njeri-tjetrin edhe ne qytetet e huaja, ku gjenin mallrat e jepnin prodhimet e tyre. Me dhrimadhiotet, palasikotet dhe himarjotet nuk ndodh keshtu, se si banore te fshatrave -liman, ishin ne mase, ne kontakt direkt e te perditshem me tregun e tregtaret greke, gje qe nuk mund te ndodh me iliatesit, vunjotet, piluriotet, kudhesiotet e qeparotasit, te cilet ishin larg bregut e limaneve.

Si rrjedhoje, mund te themi bindshem se ky kontakt i perditshem me faktorin grek, ka luajtur rol determinant per tjetersimin gjuhesor te ketyre tre fshatrave. Me bindes e konkret e ben kete tregues, fakti qe ne fund te shek. XVIII e deri ne dhjetevjecarin e dyte te shek. XIX, himarjotet flasin vetem shqip, kur ne Dhrimadhe greqishtja kishte kohe qe kishte hyre e po behej thuajse gjuha e perditshme. Keshtu e gjeti Dhrimadhen i shenjti Kozma, sidomos familjet e klerit, te tregut kaq te zhvilluar, te kafeneve kaq te shumta dhe te shkolles ku mesonin greqisht djem nga gjithe krahina e deri ne Nivice e Dukat. Vetem ne Himare, te cilen i shenjti e dinte per greqishtfolese, nga informacionet kishtare qe kishte marre ne Patriarkane, dhe e gjeti shqipfolese, u be “éksal”; mori vete kazmen dhe sqeparin dhe i hipi catise se nje kishe dhe e prishi, duke dhene shembullin e vet. Kete e beri, pasi kreret e besimtaret shqipfoles himarjote nuk e kishin kryer porosine e tij te lene nje vit me pare (1778), qe te prishnin kishat e shumta e te ndertonin vetem nje per te gjithe shenjtoret. Ndersa me materialet e tyre te ndertonin shkolle, per te mesuar ata dhe femijet e tyre “gjuhen e Zotit Tone, Jezu Krishtit”, e cila flitej e kendohej ne kishe.

Rreth 40 vjet me vone, komandanti himarjot i luftetareve shqiptare te Laberise e te Himares i Poliorkise se Mesolongjit, Spiro Spiromilo, ne vitet 1810 do te mesoje greqishten autodidakt, sepse i duhej te kalonte neper Epir e te krijonte Harten Topografike te kesaj hapesire, per te mbrojtur diplomen e oficerit xhenier ne Akademine Ushtarake te Napolit. Keto te dhena qe na jepen nga vete shkrimet greke per kete kohe, si dhe per vepren e te shenjtit Kozma, jane te mjaftueshme per te na bindur se edhe ne Himare, ku sot flitet ne mase gjuha greke, kjo gjuhe ka hyre vone ne perdorim. Por edhe per Dhrimadhen dhe Palasen, ku greqishtja kishte kohe qe kishte nisur te shtrinte perdorimin e saj, gojedhenat vendase ruajne nenkuptimin se ajo nuk kishte gjetur akoma nder gjithe folesit perdorim. Ne Strongli, ne sheshin e njeres nder kishat me te vjetra te ketij fshati, qe ishte dhe pjace e lagjes se poshtme (katomerateve) te tij, i shenjti Kozma, ndermjet shume profecive e porosive, dhrimadhioteve greqishtfoles u la edhe kete: “T’u mesoni gjuhen e Zotit tone, Jezu Krishtit, edhe atyre qe nuk e flasin, qe ta flasin dhe ta shkruajne ate. Pra, kjo porosi e te shenjtit na thote se ne vitet 1778 dhe 1779, vite kur kaloi dy here nga keto fshatra, greqishtja nuk flitej nga te gjithe banoret e Dhrimadhes. Me nje fjale, dhe ne kete fshat kemi mjaft shqipfoles e qe nuk dinin fare greqisht.

Nga sa thame e parashtruam me lart, perfundojme ne konkluzionin se, fenomeni i grekofonise ne keto tre fshatra te krahines se Himares, perben nje rast te izoluar me stacion kohor te vone dhe jo i lashtesise. Sic kemi theksuar edhe ne rast tjeter, ky privilegj gjuhesor i ketyre tre fshatrave nuk duhet te humbe, ashtu si dhe nuk duhet tjetersuar ne fshatrat e tjere te krahines, gjuha amtare e tradites gjitheshekullore, gjuha shqipe.

Eshte krim ndaj historise dhe ndaj vetes, por dhe mohim i gjakut dhe i prindit, jo vetem te degjosh sot ndonje iliatas, vunjotas, piluriot, kudhesiot dhe qeparotas, shqipfoles ne shekuj e shekuj te te gjithe viteve te jetes mbi toke, sa dhe disa himarjote, dhrimadhiote e palasikote, qe keta dy-tre shekujt e fundit jane bere gradualisht greqishtfoles, te thone se jane greke, se keshtu duan dhe e ndiejne veten. Deshirat dhe ndjenjat jane vetjake dhe respektohen. Ky eshte parim i demokracise. Te njejten gje duhet te bejne edhe keta “ndonjete” me ata himarjote, dhrimadhiote e palasikote, iliatas e vunjotas, piluriote, kudhesiote e qeparotas, te cilet mbrojne ndjenjat e tyre jo me deshiren, por me ato qe u tregon historia. Te abuzoje me deshirat, interesat dhe ndjenjat e tij eshte e drejte e cilitdo, por te abuzoje e te tjetersoje historine nuk i lejohet askujt. Autori i ketyre radheve, ne vitet e para te eksodit qe filluan te duken dhe shenjat e gjendjes qe po krijohej, si Kasandra trojane, me thirrje patetike prej prindi qe i prisheshin femijet, ne nje gazete lokale paralajmeronte: “KUJDES BIJ, NUK ESHTE KJO TRASHEGIMIA E GJAKUT TONE!”. Marre nga libri, “Jipet e Iperit - Himarjotet”.

E dergoi per blogger K. Jorgji

Koherenca politike e PBDNJ

Ne gazeten shqiptare te dates 22 tetor, nen rubriken „te pathenat“(mbi te cilen nuk pashe kurre nje emer), eshte shkruajtur nje "e pathene e madhe“ me tutullin: “QENGJI I MIRE PI DY NENA” qe per ke nuk e ka lexuar po e risjell me poshte:

“Vendimi i PBDNJ-së për të dalë vetëm në zgjedhje vendore dhe për të bashkëpunuar vetëm mbi bazë aleancash lokale, nuk përbën ndonjë surprizë. Ky vendim duket qartë se është një taktikë elektorale, e cila ka prodhuar jo pak produktivitet. PBDNJ-ja ka influencën e vet në Jug të vendit, aty ku dhe PS-ja ka edhe “thesin më të madh të votave”. Një marrëveshje paraelektorale e PBDNJ-së me PD-në, automatikisht do ta përjashtonte PBDNJ-në nga mundësia për të arritur aleanca lokale me PS-në. PBDNJ-ja përpiqet të “pijë qumësht nga dy nëna”. Dule duket se është politikani më i përkëdhelur i politikës shqiptare, thjesht për faktin se krerëve të PD-së dhe të PS-së, nuk ua mban ta “kruajnë” me Greqinë. Luksi që një forcë politike të bëjë koalicion si me pozitën ashtu edhe me opozitën, është një fenomen tipik i politikës shqiptare, që shpreh në realitet mjerimin e saj. PBDNJ-ja është talente në këtë drejtim.”

Pseudo-analize mjerane ! PPDNJ-ja eshte nje parti qe perfaqeson popullsine helene ne Shqiperi. Per nje parti qe mbron interesat e nje minoriteti, ne kushtet e politikes shqiptare do te ishte vetvrasje dhe driteshkurtesi nese skierohej ne te majte apo ne te djathte te politikes. Nje formacion i tille, nese ka vertete ne zemer interesat e atyre qe perfaqeson, nuk mund te bazohet ne politiken e se majtes apo se djathtes shqiptare, qe ne kete pike, pra ne minoritetin, politikat e tyre kane nje ndryshim relativisht zero, madje nuk ekziston fare nje politike per minoritetin, nuk eshte degjuar kurre te flitet ne fushata zgjedhore per minoritetin ne programet e tyre. Menyra e vetme qe kane perdorur partite e medha per te fituar votat ne minoritet, ka qene vjedhja ose manipulimi i tyre deri ne pika qesharake. Qesharake te tipit qe numri i atyre qe kishin votuar per partite jo minoritare(militant te organizuar me autobusa) dilte me i madh se numri total i zgjedhesve.

E vetmja menyre per te mbrojtur dhe kerkuar te drejtat e pakices qe perfaqeson per PPDNJ, eshte te jete prezent ne qeveri, nga cilado ane sepse vetem keshtu do mund te kete ze ne kapitull. Dhe kjo eshte tejet e kuptueshme dhe e pranueshme per nje parti minoritare dhe per me teper ne kushtet e asaj cka mund ti ofroje politika shqiptare.

PPDNJ mund te jete e vetmja parti qe eshte per tu admiruar per faktin se ka vertete nje elektorat te prekshem fizikisht dhe qe con perpara dhe mbron me te vertete interesat e tyre, interesat e atyre qe i kane zgjedhur dhe qe perfaqeson. Kush mund te me thote se cili eshte elektorati i PAA-se dhe i Xhuvelit? Nese arrini ti jepni pergjigje kesaj pyetjeje (e pamundur se eshte ekuacion pa zgjidhje), mund te thote dikush se cfare ka bere Xhuveli per ta? Cili eshte elektorati i Pollos dhe cfare ka bere ai per ta? Ke perfaqeson Neritan Ceka? Cfare ka bere Lesi per elektoratin e vet? Kercenon vetem per poste ne qeveri dhe asgje tjeter. Te gjithe keta jane aty vetem per veten dhe fisin e tyre dhe nuk dihet se ke perfaqesojne. E dine per ta ditur po nuk e thone kurre. Perfaqesojne ate qe quhet dushk. PBDNJ eshte partia politike me koherente ne Shqiperi, dhe shkon ne parlament me vota njerezisht te cilet i perfaqeson denjesisht. Sikur te silleshin ne kete menyre dhe partite e medha, sikur te repsektonin dhe ato elektoratin e vet ashtu sikurse ben PPDNJ, sikur te kishin edhe ato etiken parlamentare qe ka PPDNJ,Shqiperia nuk do ishte ne kete gjendje te mjeruar qe eshte sot dhe qe nuk eshte gje tjeter vecse frut i nje politike te papastert nga politikane te perfolur.

Ε. Qirici (Edvin@fastwebnet.it)

“Tedi Papavrami është ambasadori i Raymond Well, në Shqipëri….”

note: A ka lidhje T. papavrami me Himaren? Sigurisht, perderisa e ka nenen nga Qeparoi. Pra talenti i tij ka lidhje dhe me magjine himarjote

Shqiptarët e quajnë ambasadorin e tyre në botë, Well - ambasadorin e vet në Shqipëri.Elegant që ia shton edhe më shumë e zeza që mban veshur, Tedi Papavrami, delikat në sjellje, pozon për një mori kamerash dhe aparatesh në një mëngjes me diell të ngrohtë dhjetori, në një nga hotelet më luksoze të kryeqytetit shqiptar…

Thjesht dhe më tepër se artist, qenia e tij transmeton qetësi sidoqoftë pak enigmatike. Në krah të tij, sot mungon violina, shoqëruesja e tij fisnike, që e njohu që në fillimin e viteve ’80 të shekullit të kaluar kur në Tiranë, në shtypin e pakët u fol për një djalë me talent të jashtëzakonshëm dhe të pasionuar pas violinës.

Blicet ndriçojnë fytyrën e Papavramit, teksa ai pozon me qetësi olimpike.

Storcklli Caser, menaxhere e Raymond Well, një firmë botërore orësh, e lidhur nga themelimi i saj në tri gjenerata pazgjidhshërisht me artin dhe muzikën, u bën me dije gazetarëve të mbledhur si rrallë herë:



“Tedi Papavrami është ambasadori i Raymond Well, në Shqipëri….”

Pasi ka shëtitur në 90 vende të botës, firma zviceriane, me seli në Gjenevë, ka zgjedhur edhe Shqipërinë, këtë vend ballkanik që ajo e cilëson si “një vend me ekonomi dinamike dhe në zhvillim , me popullsi të re…”,

“Filozofia e modeleve dhe koncepteve tona i adaptohet shumë mirë Papavramit, një artist me famë botërore”, vazhdon znj.Caser, e cila nuk harron të përgëzojë edhe mirëkuptimin e bashkëpunimit që ka gjetur në Tiranë me përfaqësuesin zyrtar të firmës së njohur, Agron Gjikondin.

Iki në kohë…!

Tedi Papavrami ka pasur një jetë të dyzuar mes vetmisë, fëmijës së rritur vetëm në Parisin sqimatar dhe mikes së tij, violinës.

Kur e sheh, vetiu të kap mendimi se kush ia dha famën djaloshit që i iku Shqipërisë kur ishte 12 vjeç.

Tedi, apo violina Tedit…

Simbiozë e dyshimtë…!

Pas hapjes së Shqipërisë me botën, kur kishte kaluar koha kur Tedit dhe familjes së tij iu ofrua fillimisht ‘përkëdhelja’ e familjes Hoxha (kur ai studionte vetëm në Paris) dhe pas kësaj rrënimi, mbasi familja e tij kërkoi azil politik në Francë, ai mundi të vinte për herë të parë në Shqipëri vetëm në vitin 1993.

Kësaj here si një muzikant i njohur në qarqet e muzikës pariziene, por edhe me një CV koncertore për zili në botë, ai u shpreh në atë kohë për shtypin se, nga Shqipëria ruante kujtime të mjegullta; kujtimet e një fëmijërie me studime këmbëngulëse, por edhe të lumtur, sidomos gjatë pushimeve të verës kur shkonte në një fshat të Himarës e, sidomos, shëtitjet e gjata me motoçikletë me babin e tij.

Vizitat e tij do të shpeshtoheshin pas këtij viti në Shqipëri. Pjesëmarrës në spektakle të mëdha, si “Dua më shumë Shqipërinë”, një serie spektaklesh ku dyshja e njohur Grabocka & Gjebrea do të sillte në skenën shqiptare emrat shqiptarëve me famë në botë, si dhe një serie koncertesh dhe në qytete të tjera të Shqipërisë, shtypi i pas-viteve ’90, një shtyp tashmë i çideologjizuar dhe i lirë do ta konsideronte pa ngurrim Papavramin, “Ambasador të Shqipërisë në botë”.

Djali i Robert Papavramit, një violinist virtuoz, një ndër pedagogët më të mirë të violinës në Shqipëri, me prejardhje nga një familje aristokrate, pak a shumë kundër rrymës së regjimit komunist, tek ai që i vogël do të kultivohej një kulturë ndryshe nga ç’ofronte kuadratizmi i regjimit komunist.

Tashmë që jeton mes Parisit dhe Gjenevës, përkthyesi zyrtar i veprave të shkrimtarit të njohur shqiptar Ismail Kadare, nga viti 2000, por që ka sprovuar talentin e tij edhe në film, shprehet se “lidhja e tij me Raymond Well kishte ardhur më shumë se natyrshëm”. Presidenti i saj, Oliver Bernheim, e kishte përgëzuar pas një koncerti të tij në Gjenevë, pas kësaj, një darkë dhe biseda të gjata për muzikën dhe enciklopedinë që ofron ajo.

Pa drojë, me buzën në gaz, ai u tregon gazetarëve orën që mban në dorë, një Don Govanni, prodhim i ri i Raymond Well.

”Unë gjithnjë kam pasur koleksione orësh… Në arkivin tim ruaj me fanatizëm pesë gjashtë orë që para luftës së Dytë Botërore, dhuruar nga im atë. Por preferoj sidomos orë të punuara në mënyrë artizanale”, thotë Papavrami, i cili kohët e fundit ka qenë aktiv me koncertet e tij edhe në vendet të tjera ku jetojnë shqiptarë si në Prishtinë (Kosovë), Tetovë (Maqedoni) .

“Unë e kisha vështirë të pozoja si model; nuk jam model, më kanë fotografuar me violinën time, kur unë kam qenë i përqendruar tek ajo”, tha Papavrami, i cili edhe në filmin “Les Liaisons Dangereuses” një serie televizive të shfaqur në TF1, interpreton rolin e një violinisti.

I ‘dashuruar’ sidomos mbas Paganinit, ai ka interpretuar me virtuozitet nga Prokofiev, Brahms, Bach, ndërsa është fitues i disa konkurseve të rëndësishme në Francë, ku ka interpretuar në vende të ndryshme të Evropës, në Turqi, Izrael, Afrikën e Jugut, shoqëruar nga orkestrat më të mëdha të këtyre vendeve.
Papavrami, i cili ka mbaruar studimet e larta në Paris (Francë), pranë "Conservatoire National Superieur de Musique", në mënyrë modeste thotë se ka në duar përkthimin e një vepre të re të Kadaresë , “Verbimi hyjnor”, që, siç cilëson ai, ”do të dalë në qarkullim nga shtëpia botuese franceze “Fayard” që gëzon të drejtën e botimit të Kadaresë në Francë, në muajin prill të vitit 2007”.
Libri i fundit i Kadaresë "Dantja i pashmangshëm" ose (Një histori e shkurtër e Shqipërisë me Dante Aligierin) përkthyer në frëngjisht nga Tedi Papavrami, me titull "Dante, l’inconturnable" ou ("Brève historie de l’Albanie avec Dante Alighieri") është pritur mjaft mirë nga mijëra lexues, ndërsa shtypi francez i ka bërë jehonë këtij libri përkthyer nga Tedi Papavrami, muzikanti që i iku fëmijë Shqipërisë.

Nuk është patetike…, shqiptarët e quajnë ambasador të Shqipërisë në botë, bota, ambasador të sajin në Shqipëri… ATSH

Shqiperia, vendi i pare ne botë per marrjen e rryshfeteve

Transparency INTERNATIONAL publikoi sot BAROMETRIN 2006.
Shqiperia eshte renditur ne kete raport vendi i pare ne bote per marrje rryshfeti . Studimi i kesaj organizate eshte bere gjate 12 muajve te fundit ne 63 vende te botes dhe rezultatet jane paraqitur sot njekohesisht ne secilin prej tyre. Sipas raportit gjyqtaret, mjeket dhe policia renditen nder kategorite me te korruptuara ne Shqiperi.

Shekulli Online

Wednesday, December 06, 2006

Dy projektligje per amnistine

Pyetje: A do kete amnisti per 5 himarjotet e denuar nga gjykata e rethit Vlore?
Ju lutemi juristeve qe e lexojne kete site te na japin nje pergjigje

Laureta RRYÇI, Aulona KADILLARI (Tirana Observer 6-12-2006)

Projektligji për amnistinë duket se do t'iu dhurojë lirinë edhe të dënuarve që janë ekstraduar nga burgjet greke. Kështu, ndoshta për herë të parë, kjo kategori të burgosurish do të përfitojnë nga amnistia. Burime nga Ministria e Drejtësisë pohuan dje për "Tirana Observer", se sapo Kuvendi të miratojë projektligjin do të nisë menjëherë hartimi i listës me emrat e të dënuarve që përfitojnë. Të njëjtat burime shpjeguan se, në këtë listë do të përfshihen të gjithë ata shqiptarë që janë dënuar nga gjykatat greke, por plotësojnë kriteret që janë në projektligj. Por nuk përfitojnë ata të dënuar të cilët kanë bërë kërkesën në Ministrinë e Drejtësisë, por ende kërkesa e tyre nuk është pranuar.
Kategoritë që përfitojnë
Sipas të dy projektligjeve, amnisti do të kenë të gjithë ata persona të dënuar nga Gjykata e Shkallës së Parë dhe që brenda afatit ligjor nuk kanë bërë ankim ose apel në Gjykatën e Apelit si dhe personat e dënuar nga Gjykata e Apelit. Po kështu, në projektligj thuhet se pushohen ndjekjet penale për çështjet në hetim, për çështjet e pashqyrtuara nga gjykatat si dhe për kallëzimet që ndodhen në këto organe dhe në organet e rendit publik, për veprat penale të kryera deri në datën 1 shtator 2006, për të cilat Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri në 3 vjet ose për çdo lloj dënimi tjetër më të butë. Ndërkohë në nene të veçantë janë përcaktuar qartë të gjithë ata të dënuar që nuk përfitojnë. Sipas specialistëve që kanë hartuar këtë projektligj, është menduar se të burgosurit që kanë marrë një dënim për vepra penale si vrasje, shfrytëzim prostitucioni, financim terrorizmi, rrëmbim personi, vjedhje me dhunë e disa të tjera që përbëjnë rrezik për shoqërinë, nuk duhet të përfshihen në këtë amnisti.

Qeveria britanike shpalli dje rregullat e reja për lejen e qëndrimit në Angli.

(marre nga gazeta "Panorama", 6-12-2006)

Qeveria britanike shpalli dje rregullat e reja për lejen e qëndrimit në Angli. Rregullat e reja për emigrantët mësohet se do të zbatohen për të huajt me qëndrim në Angli, që nga 2 prilli i vitit 2007.

Kushdo që kërkon një leje qëndrimi duhet të plotësojë ato që dje janë cilësuar nga qeveria britanike “kushte të domosdoshme”. Bëhet fjalë për gjuhën angleze, e cila duket se është kushti themelor për të fituar një leje qëndrimi në Angli. Të gjithë aplikuesit për leje qëndrimi, duhet t’i nënshtrohen një provimi të rregullt, ku duhet të dëshmojnë njohuritë e tyre në komunikim dhe në të shkruar në gjuhën angleze. Një tjetër kusht veç njohjes së mirë të gjuhës, është edhe niveli i njohurive mbi Britaninë, kulturën dhe historinë e saj. “Të gjithë ata që duan të marrin një leje qëndrimi, duhet që para se ta zotërojnë atë, t’i nënshtrohen një provimi të gjuhës angleze dhe njohurive mbi jetën në Britani”, kanë pohuar zyrtarët. Në kategorinë e atyre që preken nga rregullat e lejes së qëndrimit janë edhe qindra emigrantë nga Shqipëria dhe Kosova, që kanë emigruar dhe janë vendosur në Angli, ku vazhdojnë të punojnë dhe të presin lejen e qëndrimit. Njoftimi për ndryshimin e rregullave dhe kërkesat e reja për përfitimin e lejes së qëndrimit, është bërë dje nga qeveria e Londrës, përmes ministrit të Imigrimit, Liam Byrne. Ai konfirmoi se rregullorja e re do të zbatohet që në muajin prill të vitit të ardhshëm 2007 për të gjithë të huajt me qëndrim në Angli.

Pyetja "rrufe" me pergjigje te skontuar

Derguar per Himara.eu Blogger nga E. Qirici


“Cfare e ndjen veten ti, grek apo shqiptar?”

Per sa e thjeshte mund te jete pergjigja e kesaj pyetje, eshte e paevitueshme mos te nxehesh, kur ne momentin e pare qe prezantohesh me nje shqiptar si himarjot, para se te thote: “gezohem qe u njohem”, te hedh para kembeve kete pyetje, pa munguar te mare ate pamjen sfiduese sikur te ka hedhur nje doreze per duel. Ne rastin me te mire, nese ke fatin te prezantohesh me nje person emotivisht me te prmbajtur, kjo pyetje mund te vonoje disi po gjithnje nuk shtyhet kurre per ne takimin e dyte. Tashme kam nje jete qe perballem me kete pyetje. Nga njehere me duket vetja sikur jam brenda nje „Truman show“ dhe nga nje moment ne tjetrin, pres te dale dikush duke qeshur dhe te me tregoje se ku ndodhen kamerat. Tani ve bast me veten time per te kapur me saktesi momentin kur dikush do te me beje pyetjen e famshme, ne baze te karakteristikave qe ky person paraqet ne pamje te pare. Rezultatet shpesh me entuziazmojne, po deri tani nuk kam arritur akoma ne formulen finale. Me besoni nuk eshte e lehte per ti dhene nje formulim te sakte, pasi parametrat e kesaj teoreme jane shume te randomizuar.

Jam perpjekur te kap si parameter kryesore inteligjencen e personave qe me drejtojne kete pyetje. Rezultati??!! Ska asnje lidhje me inteligjencen. Mund te ta beje kete pyetje si nje person shume i shkolluar ashtu edhe 30 vjecari qe maksimumi di te numeroje deri ne 30.

Kam futur ne mes parametrin kulture, po pa asnje ndryshim ne rezultat, te pyet si akademiku i shkencave ashtu edhe ai qe nuk dallon dot nje WC nga nje BIDE.

Seksi mendova dhe u hodha perpjete nga gezimi sikur kisha rishpikur rroten. Mendova; nje femer qe eshte interesuar per mua pasi une jam djale i lezetshem, me humor, i shkolluar, i mirevendosur ne shoqeri, me karakter te bukur, romantik dhe kush me teper ka le ti fuse ketu, nuk mund ti interesoje se cfare e ndjej veten une grek apo shqiptar. Deluzion total! Edhe totalisht e dehur ose gjate nje akti seksual, ne momentin qe une per te jam nje himarjot, pyetja eshte e pashmangshme.

Besimi fetar ka disa luhatje. Ne pergjithesi shqiptaret e besimit islamik, nuk durojne dot me shume se 30 sekonda per te te hedhur dorashken e duelit. Kristjanet kerkojne te tregohen disi me moskokecares po pa evituar dot pyetjen e “famshme”.

Shoqeria (ajo personale) mund te thote dikush nga ju. Supozimi eshte mese i drejte dhe me vend. C’rendesi mund te kete per shokun me te cilin je ritur, i je gjendur dhe te eshte gjendur prane kur eshte dashur, ke ndare te mire dhe te keqe, se cfare ndihesh ti? Po “jo”! edhe shoku ta ben kete pyetje, madje eshte ai qe i mbetet me teper qejfi nga te gjithe kur degjon pergjigjen.

E vetmja kategori personash qe nuk me ka bere kete pyetje, eshte ajo e cameve inteligjente, po e theksoj vetem pjesa inteligjente e cameve se pjesa qe mbetet futet tek ajo e besimit fetar. Ky fakt me ka goditur mjaft. Kam edhe nje shokun tim cam qe njihemi prej vitesh, dhe nuk ma ka bere kure kete pyetje. Madje ne nje rast, kur nga pergjigja ime, ne nje tavoline feste tonet e debatit u forcuan disi, ishte pikerisht ky person qe me nje urtesi dhe inteligjence per tu admiruar, e rifuti situaten ne normalitetin qe kishte edhe me pare. Eshte i vetmi qe per krishtlindje dhe pashke, me mer rregullisht ne telefon per te me bere urimet e rastit edhe ne greqisht ndonjehere.

Pra te gjithe shqiptaret, pavaresisht inteligjences, kultures, seksit, besimit fetar apo mardhenieve personale me nje himarjot, e kane te pamundur ti permbahen kesaj pyetje dhe te gjithe, kush me shume e kush me pak, mer pamjen e atij qe te ka kapur mat me kete levizje.

Zoterinj te dashur, nuk kapet mat nje himarjot se nuk eshte futur kurre ne fushen e luftes dhe te paqes i paqarte dhe i trubullt. Himarjoti nuk ka luftuar kurre lufterat e te tjereve dhe mbi te gjitha kurre ato te cilat nuk i ka besuar. Historia e te pareve tane na tregon gjithnje fitimtare dhe na ka veshur me lavdi. Historia jone nuk ka pasur kurre nje hap te gabuar. Ne jemi ata qe ndihemi dhe jo ajo qe mendojme se jemi. Ju kerkoni te hiqeni si patriote te flakte, po koncepti i patriotizmit per ju bazohet plotesisht ne indoktrinimin tuaj qe ne djep. Patriotizmi juaj fillon dhe mbaron tek pushka. Patriot i vertete shqiptar eshte shoku im cam qe di se c’eshte bashkejetesa midis kombesive, qe me respekton per ate cka jam dhe e ben veten te respektohet per ate cka eshte. Himarjotet nuk i ka ndaluar asnjehere askush ne ate qe ata besojne dhe patjeter qe nuk do te ngurojne ndonjehere ti pergjigjen pyetjeve tuaja. Ju mund te vazhdoni ta beni pyetjen tuaj po mendoj se eshte ndjenje inferioriteti te besh nje pyetje kur e dini sakte pergjigjen qe do merni.

Costas Dimitriou: the CHA is a matter for all ethnic Greeks

06 Dec 2006 11:02:00 (ERT)

Costas Dimitriou, the president of the Federation of Greek Communities in Germany will be candidate for the position of treasurer in the World Council for Hellenes Abroad.

In an interview, the 42-year-old scientist from Cologne has underlined the importance of a representative CHA, and the proper management of its finances.

“The Council can and should become better,” he said. And to ensure this, it must become representative. One step in this direction is the upgrading of regional areas, so more people can participate in the assessment procedures.
In addition, he pointed out, the Council must operate on both a “micro-political” as well as a “macro-political” level.

Dimitriou was born in Cologne, Germany in 1965 of immigrant parents from Epirus. He has studied Forestry in Greece, followed by Computer Science and Economics in Germany. Married with a child, he works as a scientific associate in the Computer Science department of the University of Applied Sciences in Cologne.

Investing Agreement between Greece & UN

The UN Establishes Bureau in Athens

note:The countries participating in the agreement will be Greece, Turkey, Albania, Bulgaria, Romania, Russia, Serbia, Hungary, Georgia, Armenia, Moldavia and Azerbaijan.

06 Dec 2006 10:51:00 (ERT) By Christos Pagonis

An agreement promoting commerce and investments was signed between the Greek government and the UN. Economy & Finance Minister Georgios Alogoskoufis and UNDP Deputy Director, Europe and CIS Marta Ruendas. According to the agreement a bureau will open in Athens, promoting the better cooperation among the 12 countries of the wider region and the boosting of commerce and investments. The programme will be co-financed by Greece, Turkey and the UN. The countries participating in the agreement will be Greece, Turkey, Albania, Bulgaria, Romania, Russia, Serbia, Hungary, Georgia, Armenia, Moldavia and Azerbaijan. After the signing of the agreement, Mr Alogoskoufis stated that the bureau would focus on the development of the private sector through the utilisation of investing opportunities in the region. Emphasis will be also given to the promotion of exports to the EU and the US. He also added that the agreement signalled a new era of cooperation with the UN. Greece gives special emphasis on economic development, peace and the prosperity of the peoples in the wider region.

From her side, Ms Ruendas described the agreement very important, adding that she was especially grateful to the Greek government and Mr Alogoskoufis. Greece’s participation in the agreement is of strategic importance. The region is expected to combat its economic problems through this cooperation.

Translated by John Crystallidis
Northern Epirus Through the Centuries -Lecture in Harvard University

Emigrantëve, nuk iu legalizohen ndërtimet pa leje

Disa E‑maile kanë ardhura në postën tonë elektronike nga emigrantë dhe krerë të njohur shoqatash të njohur në Greqi, me kërkesën për t'i publikuar në gazetën "Koha Jonë" e konsideruar më e afërta e këtij komuniteti, jashtë vendit, e vetmja shpresë e komunikimit dhe e ngacmimit sidomos për qeverisësit!

Në pak radhët e tyre ata shkruajnë: "Emigrantët në shumicë nuk kanë mundur të legalizojnë ndërtimet e paligjshme të ndërtuara në vendin e tyre, në bazë të ligjit të legalizimit. Pse? "Sepse në kohën kur ligji ishte në fuqi, ne emigrantët ishim të pafuqishëm të kryenin procedurën e legalizimeve. Kur ligji lejonte legalizimin e ndërtimeve pa leje në Shqipëri, ne ishim ilegalë në Greqi!

Atë kohë nuk mund të kapërcenim traun doganor për në vendin tonë". Njihet prej vitesh fenomeni i stopimit i emigrantëve shqiptar në vendin fqinj, për në vendin e tyre dhe akordimi i "lejeve me pikatore", "Liridalja e radhës", "Leje si ushtarët nga qeveria vendase, të thëna nga emigrantët dhe publikar shpesh nga shtypi i ditës.

Qoftë dhe për raste fatkeqësish, shumë emigrantë nuk kanë mundur të kapërcejnë traunë doganor, pa mundur të jenë prezentë as në ceremonitë mortore, të të afërme të tyre, e (s)'kanë munduar të mposhtin dhimbjen! Kush prej tyre ka "guxuar", ka mbetur matan "klonit" në pamundësi për t'iu bashkuar familjes së tij në emigracion, ose i ka kushtuar me kosto të rëndë "aventura"!

Në thelb kërkesa e emigrantëve shpreh këtë përjashtim nga mos legalizimi i ndërtimeve të tyre nga administrata greke dhe pa e marrë parasysh këtë "privim" nga qeveria shqiptare e "Shërbesave" arsyetojnë emigrantët.

"Përjashtimi" pa ligj emigrantëve, të cilët ndodhen familjarisht në Greqi, ka qënë jashtë vëmëndjes, pra ju ka u ka shpëtuar edhe këshilltarëve të shumtë të qeverisë, por dhe vet qeverisë, ku medoemos të formulonin ndonjë nen, ose mundësi se si do të përfitonon nga ky ligj edhe kjo pjesë e kombit!

Ligjhartuesit në formulimim e tij dhe ligj miratuesit nuk kanë paraparë në aksesorët e tij pikrisht edhe këtë pjesë, jo të vogël e thënë me zë si; kontrubuesit më të mëdhenj të vendin dhe e përkthyer në mospërfituesit më të mëdhenj!

Gracka
Tashmë ligji për legalizimin e ndërtimeve pa leje edhe pas një shtytje nga afati i ligjshëm, që iu dha një shans shtesë për qytetarët e kësaj kategorie, është i mbyllur, si dhe ka startuar faza e dytë e zbatimit të tij. Megjithëse i mbyllur sërish përpara dyerve të zyrave të legalizimeve ende ka njerëz pa i dorëzuar dokumentat e presin me shpresë se mund të hapet përsëri ndonjë dritë jeshile.

Duke shtytur afatin e ligjit, shteti quhet i përligjur, se e bëri detyrimin e tij maksimalisht, për qytetarët e tij! Një numër i madh i ndërtimeve të pa legalizuara, pra të pa dorëzuara dokumentimin e tyre brenda këtij afati ligjor, rezultojnë të jen të emigrantëve, të cilët shumica gjenden në Greqi, ku është dhe numri më i madh i tyre.

Një deklarim publik e bëri këto ditë kryetari i komunës Qendër, Vlorë, Feredun Xhindole. Kryekomunari e ceku këtë fakt, i cili ndoshta ka kaluar pa u dalluar nga organet kompetente, nga mediatika, dhe pa u rrokur këtë fakt nga këshilltarët ligjor, për të ngacmuar ndjeshmërinë e shtetarëve.

"Rezultojnë më shumë se 100 ndërtime pa leje, në komunën Qëndër, dhe këto që janë të pa deklaruara për legalizim, u përkasin emigrantëve, të cilët ndodhen familjarisht në emigracion‑tha Xhindole. Prapë emigrantët, emigrantë edhe në vendin e tyre, mospërfitues edhe ndaj këtij shansi ligjor! Nga ligji i legalizimeve shumë prej tyre nuk kanë mundur të përfitojnë dhe në këtë mënyrë, edhe ndërtimet e tyre mbeten të jashtëligjshme!

Apeli
Emigrantët shqiptarë, sidomos ata që ndodhen në Greqi, nuk e kanë përfituar, janë të privuar nga e drejta lëvzjes së lirë edhe për në vendin e tyre. Këtë stopim e njeh edhe qeveria shqiptare, dhe ç"do "harresë" e saj mbi këtë pjesë të kombit shumëfishon përgjegjësinë! Emigrantët në Greqi edhe pse kanë mbi 10 vjet qëndrim në këtë vend, nuk janë të pajisur me leje qëndrimi e pune, sipas standardeve europiane dhe pse i plotësojnë gjithë detyrimet ligjore.

Emigrantëve u janë akorduar "Leje me pikatore", "Liri dalje si ushtarët", në raste festash. Ata, në shumicë kanë qënë me "Ndalim qarkullimi" edhe kur ishte në fuqi ligji i legalizimeve! Për këtë shkak, shumica e tyre dhe shumica e ndërtimeve pa leje që u përkasin po emigrantëve, fakt të cilin e tha publikisht dhe kryekomunari, Xhindole.

Jo vetëm ai e konstaton që mbeten, kjo pjesë e kombit të përjashtuar nga ky përfitim ligjor. Nga ana e tyre emigrantët i apelojnë qeverisë të jap edhe atyre shansin e legalizimit të ndërtimeve pa leje. "Liridalja e radhës" për emigrantët është akorduar nga shteti grek më: 15 Dhjetor deri më 31 Janar.

Por ky shans nuk u shërben aspak emigrantëve. Ata "kur kanë pasur thesin, u ka munguar mielli dhe kur kanë siguruar miellin u ka munguar thesi"! Apeli i tyre është mundësia për të kryer legalizimet brenda kësaj liridalje të radhës. Qoftë dhe si një "liridalje" nga shteti i tyre për qytetarët e vet.

Gazeta "Koha jone"