«Η καταστροφή ιερών τόπων και αντικειμένων λατρείας ελάμβανε χώρα, μέχρι
πρότινος τουλάχιστον, στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Β.
Αφρικής από τους τζιχαντιστές. Σήμερα, είδαμε αυτό να γίνεται πράξη και
στη γειτονική χώρα, την Αλβανία».
"Shkatermi i vendeve te shenjta dhe kulteve te faljes deri tani ndodhte ne Lindjen e mesme dhe ne Afrike nga Xhihadiste. Sot e pame kete gje te ndodhe ne nje vend fqinj ne Shqiperi.(Ministria e jashtme greke)
postuar nga Kristo Jorgji
Kisha e Shën
Athanasit në Dhërmi dhe qeni
Në vend të
parathënjes.
Nuk doja ta nisja këtë shkrim me blasfemi, por duket e
paevitueshme. Pasi tiranasit thonë, nëse nuk gaboj “Kur i vjen ngordhja qenit, shkon e pshurr tek dera e xhamisë”. Dhe
sërisht të më falin, po kështu ka ndodhur edhe me ata që tentuan të bëjnë
“hynere” të tilla me kishat, cilido qoftë ai dhe cilido që merr anën e tyre.
Pasi kisha është, edhe për mendimin tim që nuk jam fetar i
thekur, me precedencë e shenjtë. Dhe kjo do të thotë, nëse respektojmë besimin
fetar cilido qoftë ai, se askush nuk ka të drejtë ta përdhosë. Dhe konkluzioni
që vjen nëse pranojmë këtë pohim, është se nëse ka të tillë që prekin edhe
gjërat e shenjta qofshin këta kryeministra, deputete e ç’mbajne rreth e rrotull
, ata mund të bëjnë gjithçka. .....
Nuk bën fajde edhe po ta prishësh, siç ndodhi. Sepse ngelet
e shënjtë.
Përse vallë??
Nuk kam mundur të arrij në konkluzionin përse shtetit,
kryeministrit, deputetit dhe at ate mjerë që janë në qeverisjen locale ui
intereson të bëj të tilla situata që sa vjen e më shumë po i ngjan këmbës së
kinezit që përshkuan Kadareja. Tanimë ka nisur “sherri” midis orthodoksëve dhe
katolikëve, grekërve dhe shqiptarëve, qeverisë qendrore dhe lokale dhe popullit
të Dhërmiut me rezultatin e thjeshtë: ulje në maksimum te kuotave të kësaj
qeverisje nga ana e popullit besimtar të kësaj zone, që ka besimin në gjak dhe
që i ka prekur nervin më të ndjeshëm.
Une arrij të kuptoj se qeveria mund të ketë plane, kuptoj që
mund (dhe duhet në fund të fundit) të përpiqet për të mirën e qytetarëve të
saj. Por nuk mund të kuptoj se si mund të veprojë pa i thënë këtë atyre duhet
të perfitojnë nga këto plane, pra qytetarëve të Dhërmiut dhe besimtarëve
ortodoksë, sikurse tërë qytetarëve të Shqipërisë dhe atyre që mund ta vizitojnë.
E them këtë duke bërë një supozim në avantazh asaj. Por, nuk mund ta kuptoj
kursesi se si mund të bëhet një ndërhyrje e tillë pa njoftuar dhe pa sqaruar
popullsinë e kësaj treve. Pasi kam besimin e patundur se kjo do të pritej me
dashamirësi dhe ashtu siç duhet edhe me kënaqësi. (Dhe do ta sqaroj me pas
përse).
Por nuk besoj fare se është ky rasti. Dhe kjo pasi një grup
njerëzish u sulën të “argumentonin” se sa i qëlluar mirë qe qëllimi dashamirës
i saj. Dhe argumentat që sollën qenë aq larg thelbit, sa më kujtuan kohën e
kaluar kur armiku qe i huaji.
Mandala dhe Misionarët
Po e nis me profesor Mandalen, pasi ai u fut në këtë debat si forcë e
freskët në një betejë jo të re. Megjithëse nuk arrij ta kuptoj plotesisht kur thotë “Kisha e Shën Thanasit, siç dokumentohet nga fotografitë e kohës,
është një faltore e vjetër që ka qenë administruar gjithmonë e pa ndërprerje
nga të krishterët katolikë të ritit lindor. Deri në vitin 1972 mbeti në këmbë, para se tërbimi ateist i
regjimit komunist ta shkatërronte. Ajo kishë duhet rindërtuar medoemos, duke
respektuar ligjet e shtetit, por edhe historinë, kulturën, besën dhe kujtimin e
të parëve”.
Do te doja ta pyes fillimisht se nga e ka gjetur
dokumentacionin që pohon se kisha e Shën Thanasit ka qënë gjithmonë e
pandërprerje nën administrimin e katolikëve. Nuk besoj se e ka seriozisht kur thotë
se e ka nxjerrë nga fotografitë? Nuk besoj se fotografitë e bëre gjatë misionit
të Abatit të Grottaferratës Isidor Croce dhe shoqëruar në këtë mission në
Himarë nga Janaq Neranxi bërë në 1938-39 janë bazë për këtë pohim të
guximshëm?? Nëse ka dokumentacion tjetërpër të mbështetur këtë pohim të
tillëdhe nëse e ka,atëhere do ti kërkoj falje publike.
Sikurse duhet sqaruar se togfjalëshi “gjithmonë dhe pandërprerje” më la një
shije të keqe. Pasi, të më falë profesori, por unë nuk di prani të sektit
bazilian, përveç një periudhe që shkon nga ardhja e misionarit të pare Neofit
RODINO në korrik 1628 deri në ikjen e Giuseppe SCHIRO-it në 1741. Nuk ka asnjë mundësi administrimi për
2 shekuj e gjysëm pa një prani fizike, e cila nuk është provuar gjëkund dhe e ftoj
ta provojë.
Do të doja ti kujtoja edhe profesorit sikundër
edhe të tjerëve të interesuar për debatin, se ka dokumenta. Ka një relacion të
datës 15 dhjetor 1696 të Philoteo Zassit, një prej misionarët bazilainë, i cili
në një pergjigje të një formulari të dërguar nga Propaganda Fide, shkruan në
përgjigje të pikës 25 të formularit, citoj “Brënda
në Himarë gjenden dhjetë kisha; brënda në Drimadhe tetë’ dhe në pikën 27
sqaron se “ … në Drimadhe tre kisha të
Shën Mërisë, njëra nga të cilat është amë, Shën Dhimitri dy, Shën Spiridhoni,
Shën Jan Evangjelisti, Shën Thanasi”.
Kisha e Shën Thanasit del se ka ekzistuar në
1696 dhe nuk ka asnjë shënim se është ndryshe nga kishat e tjera që mesa di unë
janë dhe kanë qenë nën administrimin e kishës ortodokse. Sigurisht që do të
pres me plot dëshirë dhe kureshtje çdo plotësim të dokumentacionit për të, nëse
do të ketë.
Përkundrazi ka një dokument të vitit 1922 e cila
e rendit këtë kishë si pronë të kishës në Dhërmi. Ja ku është. Dhe tani do të
prisja me kurreshtje reagimin e profesorit.
Por ajo më “shqetësoi’
dhe më nervozoi më tepër në këtë shkrim të Mandala-s qe pasazhi i mëposhtëm. Ai
shkruan “Përfitoj nga ky rast për t’u
bërë thirrje besimtarëve dhe autoriteteve kishtare të solidarizohen me popullin
shqiptar të Himarës, të lënë mënjanë zënkat e pakuptimshme fetare e t’i japin
uratën projektit të rindërtimit të Kishës së Shën Thanasit.”Më shqetësoi,
pasi pata përshtypjen për një keqkuptim qoftë të perceptimit e tij mbi sjelljen
e popullsisë e Himarës për misionarët sikurse edhe mbi psenë e tërë konflikti.
Ndaj do të doja të
sillja në vëmendje të të interesuarve se së pari, popullsia e Himarës nuk ka as
më voglin dyshim për mirënjohjen që kanë dhe duhet të kenë mbi misionarët
bazilianë dhe punën e kryer nga ta në Himarë. E them pa rezerva. Pasi kam arsye
ta them.
Së pari, pasi misionarët
bazilianë nuk erdhën vetë. Nuk erdhën të paftuar në Himarë. Siç mund ta dijë
profesori ka një korrespondence të disponueshme se Himariotët kanë qenë ata që
kanë nisur këtë bashkëpunim me kishën Katolike përmes disa letrave të dërguar
vetë Papës, e para e të cilave mban
datën 1577. Dhe sigurisht që dihet edhe përgjigja që i dërgon Papa Gregori XIII
popullit të Himarës më 22 Dhjetor 1582. Sikurse dihej se ka pasur një mision
eksplorues të Selisë së Shenjtë diku nga 158. Pra nuk mund të vihet në dyshim
se askush nga misionarët nuk ka ardhur “i paftuar”.
Së dyti, misionarët,
pavarësisht nga mjedisi i kohës kanë qenë të mirëpritur dhe mirëtrajtuar nga
vëndasit.Një prej misionarëve Silvester Konstandin Vladi shkruan në 1660 se “Misionarët vlerësohen (nga vendasit sepse
nxënë fëmijët e tyre”. Një historian i tyre, Papadhopolus, shkruan në 1847 për nismëtarin e misionarëve
-Neofit Rodinoin-’ citoj, “ …. Qëllimi i
parë i qëndrimit të tij ishte pasioni për të formuar rininë dhe të vinte në
dispozicion librat e tij që të kontribuonte në përparimin e një krahine të
izoluar dhe të varfër. Dhe ashtu siç i deshi e deshën Himariotët. Dhemegjithëse vdiq, për veprat e shenjta emri
i tij nderohet dhe trumbetohet kudo ”. Dhe për të mos e zgjatur me
shumë po shkëpus nga letra e Himariotëve dërguar Selisë së Shenjtë për
Ioan Kamilin , një prej misionarëve të
mëvonshëm, më 22 Maj 1672 “…Nisja e tij ka na ka hidhëruar sepse gjatë
gjithë kohës që ka qëndruar këtu, është sjellë me aq mirësi dhe virtyt sa që të
tërë e kemi mbajtur si At shpirtëror,
Mësues, Predikues dhe Udhërrëfyes… Prandaj falenderojmë hirësitë tuaja..“
Dhe nga këto rreshta të pakta që sollëm si dëshmi nuk besoj se mund të ketë
dyshim për nderimin që kanë ushqyer paraardhësit tanë Himariotë për misionarët
bazilianë.
Po edhe
pasardhesit e tyre nuk mund të kenë mendim ndryshe.Kjo është edhe arsyeja pse
në Konferencën e tretë PanHimariote, mbajtur më 2011, u shkrua pa asnjë rezerve,
citoj“Nisur nga rëndësia e veprimtarisë së
misionit në historinë e edukimit të kësaj treve sikundër edhe më gjerë, do të
ish me vënd që autoritetet vëndore apo qëndrore të nisin përpjekjet serioze për
evidentimin e vendeve ku mund të evidentohen për turistët dëshmitë e
veprimtarisë së misionit. Ndoshta vënde të përshtatshme do të qenë muzetë,
shkollat apo kishat ku ata kanë kryer veprimtarinë e tyre. Po ashtu do të
propozonim për ngritjen e një kujtese për turistët për mësuesin Bazilian Nilo
Katalano, i cili ka vdekur në Dhërmi në Maj 1694 dhe është varrosur në kishën e
Shën Thanasit në Dhërmi, në rrugën që çon në manastirin e Panajisë. Kjo do të
qe një veprim mirënjohje, ndonëse me vonesë, për nderimin për përkushtimin e
këtyre misionarëve, që dhanë aq shumë për Himariotët. Kështu do të mund të
quhemi se i jemi mirënjohës për kontributin e bërë nga ta, që të parët tanë
arritën t’ja shprehin tre shekuj më parë dhe që ne duhet ta konsiderojmë për
obligim si ndaj paraardhësve dhe vetë misionarëve të devotshëm. “ Dhe të më falni, por unë nuk e di se si mund
te jem më i qartë në sqarimin e pozicionimit të Himariotëve të djeshëm dhe të
sotëm për misionin.
Së treti,
pasi pavarësisht nga shizma e madhe brënda kishës së krishterë, sekti Bazilian
ngelet një sekt që zbaton ritet e kishës lindore. Liturgjitë dhe tërë praktikat
janë në greqisht, sikurse edhe mbishkrimet ne kisha përfshirë këtu Manatirine
Grottaferratës. Mjafton të klikoni websajtin e Manastirit ( http://www.abbaziagreca.it/) për të kuptuar se ç’do të thotë kjo.
Pikërisht për këtë zgjodhën që të
kryenin misionin në Himarë dhe pikërisht edhe për këtë u mirëpritën dhe u
nderuan nga Himariotët.
Por duhet të sqarojmë edhe diçka të rëndësishme.
Edhe nëse misioni i tyre mund (përsërit mund) të
ketë patur qëllime konvertimi të popullsisë, është e padiskutueshme se ky
qëllim nuk është arritur. Ndaj edhe ndonëse për një
kohë të gjatë dhe duke bërë një punë padyshim të lavdërueshme në mësimin e
katekizmit dhe civilizimin e trevës, misionarët e zellshëm dhe të devotshëm nuk
arritën kurrë të konvertojnë Himarën në katolike. Madje siç tregojnë edhe
vlerësimet e tyre, misioni i tyre në Himarë për këtë qëllim është cilësuar si i
dështuar apo siç e citon Skiroi “misoni i pafat i Himarës” (it. infelice
Missione di Cimarra). Në letrën e dërguar nga i njëjti misionar, Propaganda
Fides lexuar në 07 Maj 1732, pra pak para se të mbyllet misioni, thuhet qartë se “ndonëse banorët janë të Krishterë, megjithatë asnjë nga vikarët
apostolikë nuk ka guxuar të shpallë (it. si e azzardato ad affermare) se janë
katolikë të vërtetë dhe të sinqertë”. Silvester Vladi në relacionin e tij në 15 shtator 1660shkruan se “midis himariotëve nuk ekziston asnjë
katolik”.
Kaq
për shprehjen e parë tek shkrimi i prof. Mandalas. Por ai vazhdon duke thënë “Nisma
e lavdërueshme e autoriteteve të pushtetit lokal të Himarës dhe e qeverisë
shqiptare për të nderuar varrin e Nilo Catalano-s dhe për të vënë në vend të
vërtetën historike për fat të keq është ndeshur me një kundërshtim që
shtrembëron historinë fetare të atij vendi”.
Nuk besoj se pas sqarimit të bërë më parë, z. Mandala, të ketë
edhe dyshimin më të vogël se komuniteti Himariot do të mirëpresë çdo
inisitiavë, për të nderuar Nilo Katalanon dhe përmes tij edhe tërë ata
misionarë që dhanë atë ndihmesë për krahinën tonë. Por besoj se ai do të ngelet
i zgjënjyer kur të mësoje se Himariotëve nuk i është thënë asnjëherë se ç’do të
bëhet me atë kishë dhe si do bëhet, sikurse asnjëherë nuk është bërë asnjëherë
publike, transparente asnjë prej këtyre “hipotezave”. Ndaj nëse di gjë, le të
na e thotë edhe neve. Por nëse nuk di gjë, do të na falë dhe të mos kuturiset
në fusha që nuk di të orientohet sikurse është mëse e qartë.Dhe kështu ai
shndrohet asgjë më pak se sa në një apologjet të qeverisjes!!
Z. Shkreli dhe të tjerët.
Le
ta them që në fillim se nuk kam bazë për të dyshuar se zoti këshilltar i
kryeministrit është njeri i zoti në fushën e tij. Dhe do të uroja te ngelet i
tillë. Por le të më falë fillimisht nëse duke u bazuar ne ato që ka shkruar
nëpër gazeta, për të cilat nuk kam pare përgenjeshtrime, se nuk i plotëson
asnjë nga kriteret për të bërë historinë e Dhërmiut dhe të Himarës. Ndaj le ti
heqim kapelen për ato që di dhe ti kthejmë atë që duhet për historinë, siç thotë
Majakovski.
Në
prononcimet e tij, Shkreli, http://shqiptarja.com/home/1/kisha-shkreligreqia-po-tenton-fshirjen-e-historis--shqiptare-311370.html thotë, citoj “ “Çështja është që këtu
nuk kemi të bëjmë me palë sepse palët në një mënyrë apo në një tjetër
përfaqësojnë forca të një raporti të themi të barabartë, por këtu flitet për
një moskokëçarje, mos njohje dhe injorancë të klerit vendas në rastin konkret
të Dhërmiut për rëndësinë historike që paraqet një godinë e vogël, e cila ka
shërbyer në shekuj si Kisha e Shën Thanasit, ku ndër të tjera është varrosur
dhe pararilindasi Nil Katalano, njeriu i cili bashkë me misionarë të tjerë kanë
hapur shkollat shqipe në rajonet e
Dhërmiut.” E meqë unë ndaj të
njëjtën qëndrim me të dhe tërë të tjer për rëndësinë e misionarëve në Himarë -sikundër
jam munduar të shpjegoj më sipër; meqë jam nga Dhërmiu ku është varrosur
Katalanoja, kam guximin ti them se nuk ka patur vend të thotë se dhe ku e bazon
këtë pohim. Pohim që duhet thënë se është tepër interesant, por ama as i ri dhe
as i pranuar.
Kjo hipotezë – pra që në
Himarë ka pasur shkolla shqipe të hapur nga misionarët, siç e thashë më lart
nuk është e re.Dhe për të qënë krejt të sinqertë, unë jam munduar të gjej
gjurmë për të mbështetur këtë pohim, ndonëse pa sukses, në rininë time. Pasi do
të një vlerë e shtuar për Himarën
kozmopolite, me një histori të lavdishme të paktën 2,600 vjeçarë, nga kam origjinën, të ishte vendi ku është hapur shkolla shqipe
në fillimet e saj. Sigurse nuk e vë fare në dyshim se shumica e Himariotëve do
të qe dakord me mua!!
Ndaj le ta shohim më
afër këtë hipotezë. Është Dhimitër Shuteriqi, që e ka formuar për herë të parë
përmes një artikulli“SHKRIMI
I SHQIPES DHE SHKOLLA NË BREGDETIN HIMARIOT GJATË SHEKUJVE XVII-XVIII”në në dy pjesë në
Qershor dhe Korrik 1956në gazetën Mësuesi. (Ata që janë nostalgjikë për
formulimin e saj mund të ma kërkojnë dhe jua dërgoj më shumë dëshirë, sikurse
mund ta gjenë në koleksionet e gazetës, ku e kam gjetur edhe unë). Dhe jam
plotësisht koshient se kjo është temë shumë e rrahur dhe e dashur për tërë
diletantët entuziastë, patriotët e
mejhaneve dhe pijetoreve, sharlatanët e gazetave dhe politikanët “ekspertë”. Deri këto “lejohet” pasi jemi në
nivelin e angullimave, pra pa zara. Po çështja bëhet serioze kur vjen tek
godina e Kryeministrisë dhe banuesit e saj.
Le të sqarojmë se,
për ti dhënë hakën të zotit, se Shuteriqi thotë në atë artikull, citoj “Misionari
arbëresh, Zef Sqiroi, që ndejti , me pak intervale , në Bregdet, në vitet
1716-1736, na thotë se duhet të vihet e t’u mësojë njerëzve “ të shkruajnë e të këndojnë, që të mësojnë
Doktrinën e krishterë e ushtrimin e përditshëm” të fesë. Ai u mësonte jo
vetëm djemve, po dhe vajzave, jo vetëm
të krishterëve, po dhe mysylmanëve, jo vetëm greqisht, po dhe latinisht e shqip”. Dhe duke u nisur nga ky artikull, gjithkujt
që i ka ngelur ora në vitin 1956, mund të thotë se ka një dëshmi për arsimimin
në shqip në shkollat e Himarës nga misionarët Bazilianë. Pa vënë aspak në dyshim se
nuk ka dokumenta që të vërtetojnë se dikush ka dhënë apo mësuar në gjuhën
shqipe. Shuteriqi vetëm se ka shprehur mendimin e tij të pafaktuar në një
gazetë .
Por, për meritë të
tij, duhet thënë seShuteriqi nuk është dijetar i shkollës së socializmit. Pasi
ka arsyetuar për këtë hipotezë dhe pasi ka shqyrtuar edhe materiale të tjera,
ripozicionohet në një botim të vitit 2005 - pas 39 vjetësh. Në librin e tij “Tekstet shqipe dhe shkrimi i shqipes në
vitet 879-1800 (botim i III, viti 2005 nga Akademia Shkencave e Shqipërisë)
flet për veprën e përkthimit të “Doktrinës së Krishterë”, e cila është e lidhet
me misionin e murgjërve bazilianë.
Ja si thotë si në f.
186 “Mund që shqipërimi në Himarë bëhej nga greqishtja, meqë Rodini ishte
grek dhe aty flitej greqisht”. Dhe në faqen e mëpasme (p.187) u jep
fund dilemave se ç’shkollë ka qenë shkolla e parë në Himarë në 1928 (e ndoshta
edhe në Shqipëri) kur thotë se “Rodinoi (flitet për Neofit Rodinoin,
themeluesin e misionit të murgjëve bazilianë në Himarë KVJ) çeli
atëherë një shkollë greqishte”.
Mbase duhet të nënvizoj edhe një herë ajo që thotë Shuteriqi pas 39
vjetesh - “aty flitej greqisht” e “çeli një shkollë greqishte”.
Ngelem
në pritje të fakteve që provojnë të kundërtën. “Me dashuri dhe qetësi”. Sikurse mund tu sjell edhe nje fakt tjetër që vjen nga relacioni i të Giuseppe Schiroit (1730-1735) botuar në revistën “Roma e
L’Oriente” Shtator- Tetor 1913, citon në fund të faqes 222 të punimit , citim
që mund të përkthehet zi “në këtë shkollë mësohej gjuha greke dhe latine,
por me preferencë e para, sikurse është treguar në relacionin e parë të
botuar”. (paraqitur në tekst-boksin e mëposhtëm për skrupolozët dhe
dashuruesit e saktesisë).
Edhe fakti që
shkollat e hapura nga misioni janë vetëm në fshatrat ende sot greqisht folëse
(Palasa, Drimadhes dhe Himarë) mbetet një argument për tu përmëndur, sikurse
është interesant fakti që shkolla e parë (ndonëse vetem pak hapur në 1628 ) u hap
në Vuno, fshat shqip-folës.
Por le ta lëmë të
hapur diskutimin dhe të ngelemi në
pritje të dëshmive nga Shkreli dhe të tjerët se ku janë bazuar kur pohojnë se
Nilo Katalano apo priftërinj të tjerë kanë hapur shkollën shqipe.
Dhe kur thashë në fillim së Himariotët kanë mendim të lartë për
misionarët nuk e thashë ashtu më tym apo sepse dua unë. Por sepse ata kanë lënë
dëshmi të vlefshme të jetësës së asaj kohe në krahinën tonë. P.sh. mund të
gjurmojmë se cili është mendimi i asaj kohe misionarëve për etnicitetin e
banorëve të Himarës? Cili është mendimi
i tyre edhe për gjuhën e folur në tre fshatrat “bilinguale” të
Himarës – pra Palasën, Dhërmiun, dhe vetë qendrën e rajonit - Himarës. Fakti që
të tërë misionarët zgjedhur të flasin greqisht dhe një pjesë e tyre edhe shqip,
të le të kuptosh se ata janë zgjedhur edhe për këtë karakteristikë - të dinë të
komunikojnë edhe me ata që flasin greqisht edhe me ata që flasin shqip. Në se
në fshatrat flitej vetëm shqip, pse duhet atëherë të dihet greqisht!!!
Por le të
kthehemi sërisht tek ata- misionarët. Fakti tjetër që ata kanë qëndruar për një
kohë te gjatë, më shumë se çdo udhëtar tjetër, e bën më të rëndësishëm dëshmitë
e tyre. Eshtë për tu evidentuar se shumë prej tyre janë përpjekur të predikojnë
edhe shqip, që përbën një risi të rëndësishme, veçanërisht në fshatrat
shqip-folesë. Siç thotë Shuteriqi për Skiroi “Ai u mësonte jo vetëm djemve, po dhe vajzave jo vetëm të krishterëve, po dhe mysylmanëve, jo vetëm greqisht,
po dhe latinisht e shqip”.
Por
nga ana tjetër Skiroi është tepër i qartë kur ve në dukje faktin e etnicitetit
e banorëve të fshatrave të Himarës – Palasës, Dhërmiut (apo më saktë Drimades)
dhe Himarës nga njëra anë dhe pjesës tjetër së krahinës - në tre relacione të
shkruar për Propaganda Fiden për vitet 1721-1736. ( Natyrisht duke supozuar se
termi “nazione” (it. Komb) ka ruajtur të njëjtën kuptim në vite!!!! )
Raporti i parë,
shkruar më 1721, botuar nga Borxhia në 19423, volumi 2, faqe133, shkruan se , citoj “Fillimisht, kjo provincë që ka qenë e
populluar nga të Krishterë, tanimë nuk ka veçse 14 fshatra (it. ville) ku
lëvrohet ligji i Krishtit në ritin grek; dhe që janë Himara (në it. Cimarra), kryeqendra e provincës; Dhërmiu (it. Drimades) e Palasa (it.
Balasa) me kombësi greke (it. di natione greci); Egliates, Vuno, Caloghiarates, Piluri, Pichierasi, Luculo, S. Basili,
Gdezzona, Nivizza e Licunisi (dhënë të tëra në
italisht sipas origjinalit të Nilo Borgias)me kombësi shqiptare”.
Ky është afirmim më i hershëm i të folurit greqisht në këto tre fshatra.
Në
relacionin e dytë të dërguar në 1729, faqe 114, Skiroi shkruan se:
Fraza
e parë mund te përkthehet si “nga 15 fshatra të Krishtera të
lartpërmendura, tre janë të kombësisë Greke dhe të tjerat janë Shqiptare, këto
të të fundit nuk përdorin fare gjuhën greke, ndërsa të parat përdorin veç
grekes edhe gjuhën Shqiptare. Vëndi kryesor, nga i cili i vjen emri edhe
krahinës është Qyteti i Himarës, që ka rreth 5,000 shpirtra, që së bashku me 14
fshatrat e tjera të Krishtere arrijnë në reth 30,000.
Kjo
gjë konfirmohet edhe një herë në relacionin e tretë të Skiroit13,
faqe 211, që mbulon periudhën1730-1735, ku raportohet se banorët e tre
fshatrave (Palasa, Dhërmiu dhe Himara) janë grekë në dallim nga të tjerët, që
janë shqiptarë.
E
përkthyer do të qe “Himara, Provincë
malore e Epirit që shtrihet me dy pothuaj-krahë malesh midis Vlorës dhe
Delvinës, mbi humnerat e të cila shtrihen shumë fshatra (it. terre), përmes
qytetit peshkopal të Himarës që i jep krahinës emrin e saj; dhe përveç qytetit
të vetë Himarës, dhe Dhërmiut (it. Drimadhes) dhe Palasës të banuar nga Grekë;
të tjerët janë Shqiptarë”.
Impakti social i
prishjes së Kishës së Shën Thanasit.
Tarleja në veprën e tij mbi Napolenin shkruan se
një nga marshallët më trima të tij, kur nisi lufta guerile në Spanjë pati
kurajon ti thoshte madhërisë së tij “Sire, nëse plakat zenë e na hedhin uturakët
e natës mbi kokë, kjo luftë është e humbur”. Uroj që edhe kryeministrit ti ketë
ngelur ndonjë“trim” rrotull tij që ti thotë të vertetën, apo të dëgjojë zërin e
arsyes. Sepse është në nderin e tij si politikan të dëgjojë zërin e popullit të
tij, është në nderin e tij si intelektual të ndjejë sensibilitetet e krahinës
që mjaft halle ka, dhe është në nderin e tij si individ të mos harrojë edhe
lidhjen që ka me fshatin e Dhërmiut dhe krahinën. Edhe rregjimi ateist që tentoi shkatërrimin e kishave dhe besimit
nuk arriti të degradohej aq shumë sa të shpallte luftë me plakat..
Uroj që Shkreli, si katolik me origjinë, ti
shpjegojë Kryeministrit se edhe nëse fjalën ‘Grazhd’ të përdorur nga ai për
kishën e Shën Thanasit e ka për ofendim, ne nga Dhërmiu si të Krishterë e dimë
se edhe Jezu Krishti ka lindur në një grazhd! Ndaj nuk ofendohemi!
Se Kisha e Athanasit është kisha e të PaVdekshmit, për ata që nuk e dinë!!
........
1 comment:
Dua të falënderoj Nënën Ellen që e ktheu të dashurin tim me magjitë e saj të dashurisë. Murseli më ndau katër muaj më parë pa asnjë arsye, u përpoqa të arsyetoja me të, por ai më mbylli plotësisht. E doja aq shumë sa nuk munda të bëja asgjë ndërsa ai u largua, qava dhe u bëra një hije e vetes. Por gjithçka ndryshoi dy javë më parë, kur pashë një koment se si Nënë Ellen i ndihmon njerëzit me çështjet e marrëdhënieve dhe martesës, e kontaktova dhe jam i lumtur që e bëra sepse tani i dashuri im është kthyer dhe ai më do edhe më shumë, më premtuar kurrë për të më lënduar sërish. Faleminderit Nënë Ellen për ndihmën tuaj, ju jeni më e mira. Për shikuesit atje që kanë nevojë për ndihmë për marrëdhënien ose martesën e tyre, ju lë me informacionin e kontaktit të Nënës Ellen. Dërgo email ellenspellcaster@gmail.com
WhatsApp+2349074881616
Post a Comment