(post by [ Worcepirotiko@aol.com]
Φάνης Μαλκίδης
Το αλβανικό δημογραφικό ζήτημα
(Μέρος της ομιλίας στην 5η Πανελλαδική Συνάντηση του περιοδικού Άρδην «ΝΕΑ ΤΑΞΗ – ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ – ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ» ΕΔΕΣΣΑ 28-31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008)
Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια μετά το 1991, εκτός από τα πολύ σημαντικά ζητήματα που ανέδειξαν, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και ο κύκλος της βίας είναι ίσως τα κυρίαρχα, ανέδειξαν και το σύγχρονο αλβανικό θέμα. Το Κοσσυφοπέδιο ήταν η αρχή και ακολούθησε το Τέτοβο και το Πρέσεβο στην πΓΔΜ Σημαντικό μέσο προβολής των αλβανικών εθνικών επιδιώξεων αποτέλεσε το δημογραφικό ζήτημα. Το μόνιμο επιχείρημα του αλβανικού πολιτικού προσωπικού στη μητέρα –πατρίδα, στους χώρους διαβίωσης των αλβανικών πληθυσμών στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Διασπορά ήταν η αλματώδης αύξηση του αλβανικού πληθυσμού, ο οποίος σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα εξελισσόταν από μειονότητα σε πλειονότητα. Έτσι η πληθυσμιακή αύξηση αποτέλεσε την αιτία για την αναζήτηση περισσότερων δικαιωμάτων, για τη δημιουργία παράλληλων δομών υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλειας, κ.ά, για την ανάδειξη των αλβανικών θεμάτων σε διεθνείς οργανισμούς και φιλικές κυβερνήσεις, για τη δραστηριότητα μέσα από τα κανάλια του οργανωμένου εγκλήματος, της χρηματοδότησης του «απελευθερωτικού αγώνα». Η βία στο Κοσσυφοπέδιο και τη πΓΔΜ, που προήλθε από την «καταπίεση της αλβανικής πλειοψηφίας», σύμφωνα με την επίσημη αλβανική και διεθνή φρασεολογία, οδήγησε σε μία νέα ντε φάκτο πραγματικότητα. Στην επικείμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου και τη συγκυβέρνηση στην πΓΔΜ.
Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί το κυρίαρχο σημείο αναφοράς της αλβανικής δημογραφικής υπεροχής. Το 1871, τα στοιχεία που έδινε ο αυστριακός στρατηγός Peter Kukulj, αντιστοιχούσαν σε συνολικό πληθυσμό 500.000 ατόμων, εκ των οποίων 318.000 Σέρβοι (64%) και 161.000 Αλβανοί (32%). Πάλι οι Αυστριακοί το 1899 αναφέρουν πληθυσμό 182.650 Αλβανών (47.88%) και 166.700 Σέρβων (43.7%). Στις αρχές του 20ου αιώνα η βρετανίδα δημοσιογράφος H. Brailsford εκτιμούσε ότι τα 2/3 του πληθυσμού της περιοχής ήταν Αλβανοί και το 1/3 Σέρβοι. Η απογραφή του 1921 έδινε αλβανικό πληθυσμό 288.907 (65%) και Σέρβους 93.203, ενώ το 1931 έδινε 347.213 Αλβανούς (62.8%). Η συνεχιζόμενη και εντυπωσιακή αύξηση του αλβανικού πληθυσμού συνεχίζεται και τα επόμενα χρόνια. Ο πρώτος αριθμός δείχνει το έτος απογραφής, ο δεύτερος το συνολικό πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου, ο τρίτος τους Αλβανούς, μαζί το ποσοστό και ο τελευταίος τους Σέρβους. 1971: 1.243.693, 916,168 (73.7%), 228.264 (18.4%). 1981: 1,584.558, 1.226.736 (77.42%), 209.498 (13.2%). 1991: 1.956.196, 1.596.072 (81.6%), 194.190 (9.9%). Το 1995 το Τμήμα Δημογραφίας της Πρίστινα, που είχε δημιουργηθεί από τις αλβανικές παράλληλες δομές έδινε τα εξής στοιχεία: Συνολικός πληθυσμός: 1.600.000 (και 600.000 στο εξωτερικό), Αλβανοί: 1.360.000 (89.9%) και 1.960.000 μαζί με τους 600.000 της Διασποράς και 140.000 Σέρβοι (6.3%). Οι τελευταίες πηγές ( 2003) δίνουν συνολικό πληθυσμό 1.900.000 με 1.672.000 Αλβανούς (88%) και 133.000 Σέρβους (7%).
Στην πΓΔΜ η απογραφή του 2002, ένα έτος μετά τις αιματηρές συμπλοκές του 2001 που οδήγησε στη Συμφωνία της Αχρίδας και στη συγκυβέρνηση της αλβανικής πολιτικής, οι αριθμοί δείχνουν την αλβανική δημογραφική έκρηξη. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είναι 2.022.547 άτομα, εκ των οποίων οι 1.297.981 δήλωσαν «Μακεδόνες»( 64.17%, συμπεριλαμβανομένων των Goranci σε ποσοστό 5.86% και 509.083 Αλβανοί ( 25.17%) Οι Αλβανοί εμφανίζουν (στοιχεία 2006) κατά μέσο όρο 4,1 παιδιά ανά οικογένεια και ο πληθυσμός τους μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυξήθηκε 3 φορές και από το 8% του 1948, έγινε 25% το 2002 και σύμφωνα με τους Αλβανούς στο 35% (707.891 άτομα).
Στο Μαυροβούνιο σύμφωνα με την απογραφή του 2002 καταγράφηκαν 672.656 άτομα εκ των οποίων 47.682 Αλβανοί (7.09%) και σύμφωνα με τις αλβανικές πηγές αποτελούν το 10% περίπου του συνολικού πληθυσμού.
Στο Πρέσεβο, στην σερβική αυτή περιοχή στα σύνορα με την πΓΔΜ η απογραφή του 2002 έδινε 34.904 άτομα, εκ των οποίων 31.099 Αλβανοί (89.1%) και 2.966 Σέρβοι (8.5%). Οι Αλβανοί, το 1992, με βάση τη δημογραφική κατάσταση, μετά από ψηφοφορία πρότειναν οι περιοχές του Πρέσεβο, Μεντβέντα και Μπουγιάνοβατσ να ενωθούν με το Κοσσυφοπέδιο, αίτημα το οποίο στην περίοδο 1999 και 2001, έλαβε και στρατιωτική μορφή με τον «Απελευθερωτικό Στρατό του Πρέσεβο, Μεντβέντα και Μπουγιάνοβατσ».
Όπου δεν υπήρξαν γηγενείς αλβανικοί πληθυσμοί, για τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος ήρθε η μετανάστευση να το πράξει (περίπτωση Ελλάδας και συνεπώς στις ελληνοαλβανικές σχέσεις). Η Αλβανία κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως, από την άποψη του μεταναστευτικού ρεύματος, με το επίσημο ποσοστό του 20% του πληθυσμού της να ζει εκτός Αλβανίας, δηλαδή 613.855 άτομα, αριθμός που δεν ανταποκρίνεται όμως στην πραγματικότητα, εάν δεχτούμε ότι μόνο στην Ελλάδα οι Αλβανοί μετανάστες είναι μεταξύ 600.000 και 700.000 ατόμων, σύμφωνα με την πρεσβεία της Αλβανίας στην Αθήνα και το Ινστιτούτο Watson. (Οι στατιστικές το 2001 έδειχναν ότι η Αλβανία είχε πληθυσμό 3.069.275 ατόμων και το 1989 3.182.417, δηλαδή στην κρίσιμη περίοδο της μετανάστευσης εμφάνισε μείωση 113.142 ατόμων (ποσοστό 3,56%), δεδομένα που εμφανίζουν μεγάλες ελλείψεις και δεν απεικονίζουν σαφώς την πραγματικότητα. Παράλληλα, το 2001 η ελληνική απογραφή έδινε 445.000 Αλβανούς.
Οι κύριοι στόχοι της εθνικής στρατηγικής της Αλβανίας για την μετανάστευση των πολιτών της, επικεντρώνονται στην προστασία των δικαιωμάτων των Αλβανών μεταναστών, στην ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ των αλβανικών κοινοτήτων του εξωτερικού, στην ανάπτυξη επενδύσεων, στην επεξεργασία πολιτικής για την εργατική μετανάστευση, στην διευκόλυνση των Αλβανών να ταξιδεύουν εφοδιασμένοι με βίζα περιορισμένης διάρκειας και στην δημιουργία του απαραίτητου θεσμικού πλαισίου για τους μετανάστες.
Η δημογραφική κίνηση των αλβανικών πληθυσμών στη Βαλκανική, αλλά και η συνεχιζόμενη μετανάστευση εκτός Αλβανίας, δημιουργεί πολύ σημαντικές και ουσιαστικές εξελίξεις που σηματοδοτούν μεγάλες αλλαγές στην περιοχή. Μάλιστα, εάν συνεχιστεί η δημογραφική κίνηση του αλβανικού πληθυσμού στη Βαλκανική, με αυτούς τους ρυθμούς που περιγράψαμε, τότε σίγουρα θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα όχι μόνο εκεί όπου σημειώνονται ήδη εξελίξεις (Κοσσυφοπέδιο, πΓΔΜ) αλλά και αλλού (Πρέσεβο, Μαυροβούνιο), ενώ μένει να διαπιστωθεί εάν τα ζητήματα των δικαιωμάτων των αλβανικών πληθυσμών θα τεθούν με πολιτικά ή με άλλα μέσα
5η Πανελλαδική Συνάντηση Περιοδικού ΑΡΔΗΝ . ΝΕΑ ΤΑΞΗ – ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ – ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. ΕΔΕΣΣΑ 28-31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008
Τον προηγούμενο χειμώνα, η αναζωπύρωση του «Σκοπιανού» ζητήματος –με την ΠΓΔΜ να πολλαπλασιάζει τις επεκτατικές κραυγές– τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας των Αλβανών του Κοσόβου, και εν συνεχεία την ενίσχυση των τουρκικών επεκτατικών πολιτικών στη Θράκη, μας ανάγκασαν να στρέψουμε τα βλέμματά μας για ακόμα μία φορά στην πολύπαθη περιοχή μας και να αγωνιστούμε εναντίον των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και των βαλκανικών συμμάχων της για τον κατακερματισμό και τον έλεγχο της περιοχής, υπό μιαν αμερικανική, και τουρκική νεο-οθωμανική ομπρέλα.Η σοβαρότητα της κατάστασης, οι πολλαπλές απειλές για την ανεξαρτησία της χώρας και της ευρύτερης περιοχής, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη διαμόρφωσης μιας εναλλακτικής βαλκανικής πολιτικής συνεργασίας, η οποία θα παραμερίζει τους περιφερειακούς και τους πλανητικούς προστάτες, αλλά και θα εγγυάται τη σταθερότητα και τα σύνορα της περιοχής, θέτοντας τέλος στην συστηματική έξωθεν ενίσχυση των επεκτατισμών και την επίταση της διάλυσης των χωρών της περιοχής. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, η Β. Ελλάδα έχει ούτως ή άλλως κεντρικό ρόλο.
Αυτή η πολιτική καθίσταται αναγκαία —και όχι μόνον για λόγους εξωτερικούς. Διότι επίσης, συστήνει μία τομή στο εσωτερικό της χώρας, ενισχύοντας την Β. Ελλάδα, ανατρέποντας τον Αθηνοκεντρισμό και τις περιφερειακές ανισότητες. Μπορεί δηλαδή να ιδωθεί και ως ένα βήμα για μια εναλλακτική και βιώσιμη εσωτερική πολιτική, πέραν του καταθλιπτικά κυρίαρχου παρασιτισμού και της εντατικής επίτασης των ανισοτήτων.
Καθημερινά αποδεικνύεται πως το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης πάνω στο οποίο οι ελληνικές άρχουσες τάξεις διαμόρφωσαν την εθνική τους στρατηγική έχει πλέον εξαντληθεί οριστικά. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει από εδώ και πέρα είναι διεθνείς κρίσεις όπως αυτή στη Γεωργία, σφοδρές οικολογικές καταστροφές ή την γενικευμένη διάλυση, τον ατομισμό και την αμάθεια που διέπει όλες τις σύγχρονες υπερκαταναλωτικές κοινωνίες.
Τα μέλη και οι φίλοι του περιοδικού Άρδην και της εφημερίδας Ρήξη αποφασίσαμε να οργανώσουμε την 5η Πανελλαδική μας συνάντηση στην Έδεσσα, στις 28-29-30-31 Αυγούστου όπου και θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την δυνατότητα συγκρότησης μίας εναλλακτικής στρατηγικής για την Ελλάδα που θα απαντάει συνολικώς στα ποικιλώνυμα αδιέξοδα που έχει προκαλέσει η εξάντληση της παγκοσμιοποίησης και η κρίση της εγχώριας έκφρασής της, του εκσυγχρονισμού.
No comments:
Post a Comment