Δεκαπέντε άνθρωποι, που είχαν μείνει ορφανοί όταν ήταν παιδιά, οι περισσότεροι από αυτούς γυναίκες μεταξύ 20 και 40 ετών, ενδέχεται να μείνουν άμεσα άστεγοι στην Κορυτσά της νοτιοανατολικής Αλβανίας. Παρόμοια απειλή αναφέρεται ότι αντιμετωπίζουν περίπου 40 άλλοι ενήλικες, που είχαν μείνει ορφανοί όταν ήταν παιδιά, στη Σκόδρα της βόρειας Αλβανίας.
Αν πραγματοποιηθούν αυτές οι εξώσεις, χωρίς να διασφαλιστούν επαρκή εναλλακτικά καταλύματα στους πληγέντες, η Αλβανία θα παραβιάσει τις υποχρεώσεις της κατά το διεθνές και το περιφερειακό δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.
Οι άνθρωποι που διαμένουν στη φοιτητική εστία ("konvikt" στα αλβανικά) της τεχνικής σχολής μέσης εκπαίδευσης «Ντεμίρ Πρόγκρι» στην Κορυτσά, έχουν στηριχτεί όλη τους τη ζωή σε ιδρυματική μέριμνα, καθώς δεν έχουν οικογενειακή στήριξη. Με τις σχεδιαζόμενες εξώσεις κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο. Οι τοπικές αρχές, που ανακαινίζουν το κτίριο για να χρησιμοποιηθεί από φοιτητές της σχολής, δεν έχουν προβεί σε ενέργειες για να τους εξασφαλίσουν οποιαδήποτε εναλλακτική στέγη. Οι 15 αυτοί άνθρωποι ζουν σε μέρος της φοιτητικής εστίας, σε έξι δωμάτια, εδώ και πάνω από 10 χρόνια. Καθώς δεν τους διατέθηκε στέγη αφού τελείωσαν τη σχολή, συνέχισαν να διαμένουν σε δύο ορόφους του κτιρίου, που όπως αναφέρεται είναι εντελώς ερείπιο στην όψη, αλλά είναι η μοναδική τους κατοικία. Αναφέρεται ότι είναι άνεργοι ή εργάζονται ως μοδίστρες και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν ενοίκιο στην ανοικτή αγορά. Από το 1996 αγνοούνται 11 άλλοι, που είχαν μείνει ορφανοί ως παιδιά (εννέα νεαρές γυναίκες και δύο νεαροί άνδρες) και που επίσης διέμεναν κάποτε σε αυτήν τη φοιτητική εστία. Αναφορές υποδεικνύουν ότι μερικοί ίσως έγιναν αντικείμενο εμπορίας για εκμετάλλευση ως πόρνες ή στρατολογήθηκαν για εγκληματική δραστηριότητα.
«Τα ορφανά είναι εξαιρετικά ευάλωτα: στερούνται την υποστήριξη της οικογένειας, που για τους περισσότερους Αλβανούς είναι το κύριο ή το μοναδικό δίχτυ ασφαλείας τους σε δύσκολους καιρούς», επισήμανε η Νίκολα Ντάκγουερθ, Διευθύντρια του Προγράμματος Έρευνας και Δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.
«Η Διεθνής Αμνηστία αποδοκιμάζει την παράλειψη των αλβανικών αρχών να σεβαστούν και να εφαρμόσουν τις υποχρεώσεις τους προς τα παιδιά που έχουν μείνει ορφανά. Αν οι αλβανικές αρχές προχωρήσουν στις εξώσεις, στην πράξη θα νίπτουν τας χείρας τους για εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη την προστασία τους».
Η αλβανική νομοθεσία δίνει στα ορφανά προτεραιότητα στη στέγαση και την απασχόληση με την ολοκλήρωση της μόρφωσής τους στην ηλικία των 18 ετών, με σκοπό την προστασία τους και την ένταξή τους στην κοινωνία. Ωστόσο, η σημερινή κατάσταση εκατοντάδων ανθρώπων που έμειναν ορφανοί ως παιδιά δείχνει πόσο απέχει αυτή η νομοθεσία από την πραγματικότητα. Το δικαίωμα σε επαρκή στέγαση κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο, με βάση το Άρθρο 11 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα, το οποίο η Αλβανία έχει κυρώσει.
Όπως και άλλες αλβανικές πόλεις, η Κορυτσά υποφέρει από έλλειψη στέγης. Αν και ο Δήμαρχος της Κορυτσάς υποσχέθηκε πρόσφατα ότι θα δοθεί προτεραιότητα στα ορφανά και τους αναπήρους κατά τη διανομή 80 διαμερισμάτων για τους άστεγους, που θα ολοκληρωθούν φέτος, αλβανικές οργανώσεις ορφανών διαμαρτύρονται ότι οι υποσχέσεις αυτού του είδους, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, σε γενικές γραμμές έχουν αθετηθεί.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις δημοτικές αρχές της Κορυτσάς να μην προχωρήσουν στην απειλούμενη έξωση, μέχρι να μπορέσουν να παράσχουν επαρκή εναλλακτική στέγη σε αυτούς που πλήττονται. Επιπλέον, η οργάνωση προτρέπει τις κεντρικές και τοπικές αρχές και τους διεθνείς εταίρους τους να διασφαλίσουν την εφαρμογή των νομικών υποχρεώσεων του κράτους προς όλα τα ορφανά, και να προβούν σε στοχευμένες και αποτελεσματικές ενέργειες, ως ζήτημα προτεραιότητας, για να διασφαλίσουν το δικαίωμα σε επαρκή στέγαση για τους ενήλικες που είχαν μείνει ορφανοί ως παιδιά.
Σύμφωνα με σωματεία που εκπροσωπούν ορφανούς Αλβανούς, υπάρχουν συνολικά περισσότεροι από 300 άνθρωποι που είχαν μείνει ορφανοί όταν ήταν παιδιά, οι οποίοι κατά κύριο λόγο έχουν ηλικία μεταξύ 20 και 40 ετών και ζουν σε παρόμοιες άθλιες συνθήκες σε ερειπωμένες πτέρυγες φοιτητικών εστιών σε αλβανικές πόλεις. Όπως εκείνοι στην Κορυτσά, δεν τους παρασχέθηκε στέγη μόλις τελείωσαν τη μέση εκπαίδευση, και έκτοτε οι αρχές έχουν παραλείψει να προστατεύσουν το δικαίωμά τους σε επαρκή στέγη.
«Με ελάχιστά προσόντα, συχνά άνεργοι ή επιβιώνοντας οριακά με περιστασιακή εργασία, οι ενήλικες που είχαν μείνει ορφανοί όταν ήταν παιδιά έχουν μεγάλες πιθανότητες να χάσουν εντελώς το ηθικό τους, να περιθωριοποιηθούν και να απομονωθούν από την υπόλοιπη κοινωνία σε αυτά τα 'γκέτο ορφανών'», τόνισε η Νίκολα Ντάκγουερθ.
«Αυτά τα μειονεκτήματα, σε συνδυασμό με τον κοινωνικό στιγματισμό επειδή είναι ορφανοί, μπορούν συχνά να υπονομεύσουν το δικαίωμά τους στην οικογενειακή ζωή και την ικανότητά τους να δημιουργήσουν ζεστές και σταθερές οικογένειες για τους ίδιους και για τα παιδιά τους».
Γενικές πληροφορίες
Τον περασμένο Απρίλιο, απεσταλμένοι της Διεθνούς Αμνηστίας επισκέφθηκαν διάφορες φοιτητικές εστίες στα Τίρανα και τη Σκόδρα, όπου ορισμένοι όροφοι ή πτέρυγες καταλαμβάνονται από ενήλικες που βρίσκονται σε κρατική οικιστική μέριμνα από τότε που έμειναν ορφανοί ως παιδιά. Οι απεσταλμένοι βρήκαν δωμάτια όπου κατοικούν δύο έως τέσσερις άνθρωποι, σε ορισμένες περιπτώσεις ζευγάρια με τα παιδιά τους. Οι φρικτές συνθήκες, πάνω απ' όλα οι ερειπωμένοι και ανθυγιεινοί χώροι αποχωρητηρίων και λουτρών, αποτελούν κίνδυνο για την υγεία, ιδίως των παιδιών. Σε μια από τις φοιτητικές εστίες που επισκέφθηκε η οργάνωση στη Σκόδρα (τη φοιτητική εστία της σχολής μέσης εκπαίδευσης «Σαφέτ Σπαχίου»), μια φιλανθρωπική οργάνωση είχε συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών, οι οποίες όμως και πάλι δεν πρόσφεραν καμία μακροπρόθεσμη λύση στις στεγαστικές ανάγκες των εννέα γυναικών που στεγάζονται εκεί και που μένουν ανά δύο έως τέσσερις σε κάθε δωμάτιο.
Οι φοιτητικές εστίες προορίζονται για χρήση από φοιτητές σχολών μέσης εκπαίδευσης. Χαρακτηρίζονται ως επί το πλείστον από υπερβολικό συνωστισμό και ερειπωμένη κατάσταση. Κατά την άποψη της Διεθνούς Αμνηστίας, οι φοιτητικές εστίες δεν αντιπροσωπεύουν επαρκή στέγαση για ενήλικες. Η Αλβανία πρέπει να προβεί κατά προτεραιότητα σε ενέργειες, σε διαβούλευση με όσους ζουν σε φοιτητικές εστίες, για να πραγματώσει το δικαίωμά τους σε επαρκή στέγη. Μέχρι να μπορέσουν να βρεθούν τέτοιες επαρκείς εναλλακτικές λύσεις, ωστόσο, οι αρχές δεν πρέπει να εκδιώξουν διά της βίας τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή ζουν στις φοιτητικές εστίες.
Η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει πολύ καλά ότι η Αλβανία δεν διαθέτει απεριόριστους πόρους, και ότι υπάρχει δριμεία έλλειψη κοινωνικής ή χαμηλού κόστους στέγης σε ολόκληρη τη χώρα. Εκτός από τους ενήλικες που ζουν υπό κρατική μέριμνα από τότε που έμειναν ορφανοί ως παιδιά, υπάρχουν και άλλες ομάδες σε ευπαθείς καταστάσεις και με επείγουσα ανάγκη επαρκούς στέγασης. Η οργάνωση αναγνωρίζει επίσης ότι οι αρχές σχεδιάσουν να οικοδομήσουν κάποιες κοινωνικές κατοικίες στα Τίρανα και μερικές άλλες πόλεις. Καλωσορίζει τα προγράμματα που θα αυξήσουν την πρόσβαση σε επαρκή στέγη για όσους ζουν στις χειρότερες συνθήκες. Όμως όσοι έμειναν ορφανοί όταν ήταν παιδιά, δεν πρέπει απλώς να εγκαταλείπονται μόλις φτάσουν την ηλικία των 18 ετών και να γίνονται άστεγοι.
diavatirio.net
No comments:
Post a Comment