Friday, March 28, 2008

Supplier Under Scrutiny on Arms for Afghans

http://www.nytimes.com/2008/03/27/world/asia/27ammo.html?scp=2&sq=albania&st=nyt

Published: March 27, 2008

This article was reported by C. J. Chivers, Eric Schmitt and Nicholas Wood and written by Mr. Chivers.


Since 2006, when the insurgency in Afghanistan sharply intensified, the Afghan government has been dependent on American logistics and military support in the war against Al Qaeda and the Taliban.

But to arm the Afghan forces that it hopes will lead this fight, the American military has relied since early last year on a fledgling company led by a 22-year-old man whose vice president was a licensed masseur.

With the award last January of a federal contract worth as much as nearly $300 million, the company, AEY Inc., which operates out of an unmarked office in Miami Beach, became the main supplier of munitions to Afghanistan’s army and police forces.

Since then, the company has provided ammunition that is more than 40 years old and in decomposing packaging, according to an examination of the munitions by The New York Times and interviews with American and Afghan officials. Much of the ammunition comes from the aging stockpiles of the old Communist bloc, including stockpiles that the State Department and NATO have determined to be unreliable and obsolete, and have spent millions of dollars to have destroyed.

In purchasing munitions, the contractor has also worked with middlemen and a shell company on a federal list of entities suspected of illegal arms trafficking.

Moreover, tens of millions of the rifle and machine-gun cartridges were manufactured in China, making their procurement a possible violation of American law. The company’s president, Efraim E. Diveroli, was also secretly recorded in a conversation that suggested corruption in his company’s purchase of more than 100 million aging rounds in Albania, according to audio files of the conversation.

This week, after repeated inquiries about AEY’s performance by The Times, the Army suspended the company from any future federal contracting, citing shipments of Chinese ammunition and claiming that Mr. Diveroli misled the Army by saying the munitions were Hungarian.

Mr. Diveroli, reached by telephone, said he was unaware of the action. The Army planned to notify his company by certified mail on Thursday, according to internal correspondence provided by a military official.

But problems with the ammunition were evident last fall in places like Nawa, Afghanistan, an outpost near the Pakistani border, where an Afghan lieutenant colonel surveyed the rifle cartridges on his police station’s dirty floor. Soon after arriving there, the cardboard boxes had split open and their contents spilled out, revealing ammunition manufactured in China in 1966.

“This is what they give us for the fighting,” said the colonel, Amanuddin, who like many Afghans has only one name. “It makes us worried, because too much of it is junk.” Ammunition as it ages over decades often becomes less powerful, reliable and accurate.

AEY is one of many previously unknown defense companies to have thrived since 2003, when the Pentagon began dispensing billions of dollars to train and equip indigenous forces in Afghanistan and Iraq. Its rise from obscurity once seemed to make it a successful example of the Bush administration’s promotion of private contractors as integral elements of war-fighting strategy.

But an examination of AEY’s background, through interviews in several countries, reviews of confidential government documents and the examination of some of the ammunition, suggests that Army contracting officials, under pressure to arm Afghan troops, allowed an immature company to enter the murky world of international arms dealing on the Pentagon’s behalf — and did so with minimal vetting and through a vaguely written contract with few restrictions.

In addition to this week’s suspension, AEY is under investigation by the Department of Defense’s inspector general and by Immigration and Customs Enforcement, prompted by complaints about the quality and origins of ammunition it provided, and allegations of corruption.

Mr. Diveroli, in a brief telephone interview late last year, denied any wrongdoing. “I know that my company does everything 100 percent on the up and up, and that’s all I’m concerned about,” he said.

He also suggested that his activities should be shielded from public view. “AEY is working on a moderately classified Department of Defense project,” he said. “I really don’t want to talk about the details.”

He referred questions to a lawyer, Hy Shapiro, who offered a single statement by e-mail. “While AEY continues to work very hard to fulfill its obligations under its contract with the U.S. Army, its representatives are not prepared at this time to sit and discuss the details,” he wrote.

C. J Chivers reported from Nawa, Afghanistan, Russia and Ukraine; Eric Schmitt from Washington and Miami Beach; and Nicholas Wood from Tirana, Albania. Reporting was contributed by Alain Delaquérière and Margot Williams from New York, James Glanz from Baghdad, and Stefanos Evripidou from Cyprus.


Translation from gazeta Shqip

Afera shqiptare e municioneve

Artikulli i plotë i gazetës prestigjioze "New York Times". Të gjitha akuzat për korrupsion ndaj zyrtarëve të lartë në Shqipëri

Që nga 2006, kur kryengritja në Afganistan u intensifikua, qeveria afgane ka qenë e varur nga logjistika dhe mbështetja ushtarake amerikane në luftën kundër Al Kaedës dhe talebanëve. Por, për armatosjen e forcave afgane që shpresohej se do të udhëhiqnin këtë luftë, ushtria amerikane është mbështetur që në fillim të vitit të shkuar në një kompani pa eksperiencë, të kryesuar nga një 22-vjeçar, zëvendëspresident i të cilit ishte një masazhator i licencuar. Me fitimin e një kontrate federale, janarin e shkuar me vlerë rreth 300 milionë dollarë, kompania AEY INC, me zyra në Majami, u bë furnizuesja më e madhe me armë për ushtrinë dhe policinë afgane. Që atëherë, kompania ka siguruar municione 40-vjeçare, apo edhe më të vjetra, në pako thuajse të dekompozuara, sipas asaj që është zbuluar nga ekzaminimet e bëra nga vetë "Nju Jork Tajms" dhe intervistat me zyrtarë amerikanë dhe afganë. Pjesa më e madhe e municioneve vijnë nga depot e vjetëruara të bllokut komunist, përfshirë edhe sasitë që Departamenti Amerikan i Shtetit dhe NATO e kanë përcaktuar si të pasigurt dhe të skaduar dhe kanë shpenzuar miliona dollarë për ta shkatërruar. Në blerjen e municioneve, kontraktori ka punuar gjithashtu me persona dhe kompani të përfshira në listën federale të entiteteve të dyshuara për trafik të paligjshëm armësh. Për më tepër, dhjetëra miliona armë dhe plumba janë prodhuar në Kinë duke e bërë kështu blerjen e tyre një dhunim të mundshëm të ligjit amerikan. Ndërkohë që është regjistruar një bisedë sekrete e presidentit të kompanisë, Efraim E. Diveroli, që linte të kuptohej për korrupsion në blerjen nga kompania e tij të më shumë se 100 milionë plumbash të vjetëruar në Shqipëri. Këtë javë, pas hetimeve të përsëritura të gazetës në lidhje me aktivitetin e AEY-s, ushtria pezulloi kompaninë nga lidhja e kontratave federale në të ardhmen, duke cituar sasitë e municionit kinez dhe duke pretenduar se Diveroli ka mashtruar ushtrinë duke thënë se municionet ishin hungareze. Diveroli, i pyetur nëpërmjet telefonit, tha se ai nuk ishte në dijeni të veprimit. Ushtria planifikon të njoftojë kompaninë e tij me postë zyrtare, të enjten, sipas një korrespondence të brendshme të siguruar nga një zyrtar i ushtrisë. Por, problemet me municionet ishin të dukshme në vende si Nawa, Afganistan, një zonë kjo në afërsi me kufirin pakistanez, ku një kolonel afgan teksa kontrollonte municionet në dyshemetë e pista të stacionit të tij të policisë. Menjëherë pas mbërritjes atje, kutitë me municion ishin shqyer dhe përmbajtja e tyre u derdh, duke zbuluar se municioni ishte prodhuar në Kinë në 1966-ën. "Këtë na japin ata për të luftuar", tha koloneli Amanuddun, që ashtu si shumë afganë të tjerë, ka vetëm një emër. "Kjo na shqetëson sepse pjesa më e madhe e tij është e padobishme". Municioni, me kalimin e kohës, shpesh bëhet më pak i fuqishëm, më pak i besueshëm dhe mund të dalë lehtësisht jashtë kontrollit. AEY është një nga ato shumë kompani të panjohura më parë, që kanë prosperuar që nga 2003-shi, kur Pentagoni filloi të nxirrte nga arkat e tij miliona dollarë për të trajnuar dhe pajisur forcat vendase në Afganistan dhe Irak. Shfaqja e saj nga asgjëja e bën atë një shembull të suksesshëm të promovimit që administrata Bush u bën kontraktuesve privatë si elementë integralë të strategjisë ushtarake. Por, një ekzaminim i të shkuarës së AEY-së, nëpërmjet intervistave në vende të ndryshme, rishikim i dokumenteve konfidenciale të qeverisë dhe ekzaminimi i municioneve, bën të ditur se zyrtarët e kontraktimeve në ushtri kanë qenë nën presion për të armatosur trupat afgane, duke lejuar që edhe një kompani joeksperte të hyjë në botën e vështirë të tregtisë ndërkombëtare të armëve për llogari të Pentagonit, dhe e bën këtë nën inspektimin e mbikëqyrjen minimale dhe nëpërmjet një kontrate të vagët me shumë pak kufizime. Përveç pezullimit të kësaj jave, AEY është nën hetimin e inspektorit të Përgjithshëm të Departamentit të Mbrojtjes dhe nga agjencia e Emigracionit dhe Doganave, hetime të nisura këto pas ankesave në lidhje me cilësinë dhe origjinën e municioneve dhe armatimeve që ajo ka siguruar dhe akuzave për korrupsion. Diveroli, në një intervistë të shkurtër telefonike vitin e shkuar, mohoi të kishte bërë gabime. "Unë e di se kompania ime ka bërë gjithçka ashtu siç duhet dhe unë shqetësohem vetëm për këtë", tha ai. Ai gjithashtu sugjeroi se aktivitetet e tij duhet të mbaheshin larg vëmendjes së publikut. "AEY po punon mbi një projekt të klasifikuar si sekret nga Departamenti i Mbrojtjes", tha ai. "Unë vërtet nuk dua të flas për detaje". Ai i devijoi pyetjet drejt një avokati, Hy Shapiro, që ofroi një deklaratë të vetme me e-mail. "Për sa kohë që AEY vazhdon të punojë shumë për të përmbushur detyrimet e përcaktuara në kontratën e saj me ushtrinë amerikane, përfaqësuesit e saj nuk janë të gatshëm të ulen dhe të diskutojnë mbi detajet", shkruan ai. Pas pezullimit të kontratës, as Diverol dhe as kompania e tij nuk mund të vazhdojnë më punën deri sa ushtria të zbardhë gjithçka. Por, ai do të lejohet të sigurojë sërish municione mbi bazën e kontratës me Afganistanin, sipas një korrespondence të brendshme ushtarake. Në janar, oficerët amerikanë në Kabul, të shqetësuar për armatimet dhe municionet që vinin nga AEY, kontaktuan me zyrtarë të arsenalit të ushtrisë në Rock Island, në Illinois, dhe ngritën mundësinë e dhënies fund të kontratës. Zyrtarët e autoritetit të përcaktimit të kontratave, pas takimit me drejtues të AEY-së në fund të shkurtit, thanë se ata po përmirësonin standardet e paketimit për municionet që dërgoheshin në luftë. Sërish pas atij takimi, AEY dërgoi një tjetër ngarkesë prej rreth një milion pakosh në Afganistan, që komanda ushtarake në Afganistan i konsideroi nën standardet e duhura. Koloneli Dejvid G. Johnson, zëdhënës i komandës, tha se nuk kishte të dhëna për funksionim të keq të municionit, një pjesë e të cilit nuk ishte në gjendje edhe aq të keqe, ndaj ushtria nuk kishte vendosur ta nxirrte atë jashtë përdorimit. "Përgjigjja jonë e ndershme është se municioni është i një cilësie jo fort të dëshirueshme; municioni nuk duket se plotëson standardet me të cilat shumë prej nesh janë mësuar" , tha koloneli Xhonson. "Ne nuk jemi të kënaqur me mënyrën se si ai është sjellë dhe shpërndarë". Disa zyrtarë thanë se problemet do të ishin evituar nëse ushtria do të kishte firmosur kontrata dhe do të kishte ekzaminuar ofertuesit me më shumë kujdes. Sipas të dhënave, kontratat e AEY që nga 2004 kanë një vlerë prej më shumë se një të tretën e një miliard dollarëve. Diveroli jep një shifër më të lartë. Ai pretendon se bën 200 milionë dollarë biznes çdo vit. Zyrtarë të ushtrisë dhe qeverisë flasin në kushte anonimiteti për shkak të hetimeve që vazhdojnë, kur pyeten se si Diveroli dhe një grup i vogël i përbërë kryesisht nga 20-vjeçarë pa eksperiencë në ushtri apo prokurim, ka marrë përsipër një punë kaq të rëndësishme. "Shumë prej nesh bëjnë të njëjtën pyetje", thotë një zyrtar i lartë i Departamentit të Shtetit. "Si mundën këta djem të shtien në dorë një biznes të tillë".



No comments: