post by [Worcepirotiko@aol.com]
http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=11&pid=2659
ΓΝΩΜΕΣ
http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=11&pid=2659
ΓΝΩΜΕΣ
Μια άλλη άποψη σε μια ...πονηρή απάντηση
Της ΕΛΕΟΝΩΡΑΣ-ΕΛΕΝΗΣ ΚΟΚΑΒΕΣΗ
«Είναι ντροπή να αναφέρουμε επίτευγμα της ελληνικής πολιτείας προς τους βορειοηπειρώτες την εκτύπωση 24 τίτλων βιβλίων για τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία, τη στιγμή που επί δέκα χρόνια τα ελληνόπουλα έπαιρναν τα μαθήματα με σημειώσεις όπως το δέκατο ένατο αιώνα και το κρυφό σχολείο, με αποτέλεσμα σε μεγάλο ποσοστό τα ελληνικά σχολεία να κλείσουν».
Με αυτά τα ελληνικά και τη «θολή» πολιτική σκέψη, ο κ. Παν. Μπάρκας προσπαθεί να δημιουργήσει απλώς και μόνο μια αρνητική εικόνα για την ελλαδική πλευρά και τίποτα παραπέρα. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την απερισκεψία, ενός ανθρώπου που δηλώνει Δόκτωρ, καθηγητής πανεπιστημίου και υπεύθυνος τμήματος ελληνικών, να εκτίθεται με ένα ανομολόγητο γραπτό σε αναγνώστες οι οποίοι ανεξάρτητα με το επίπεδο της εκπαίδευσής τους, δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα όσα γράφει;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Όπως γράφεται, τα «ελληνικά μειονοτικά σχολεία» έκλεισαν λόγω του ότι οι μαθητές δεν είχαν σημειώσεις στα μαθήματά τους. Άρα με περισσή ευκολία ανατρέπεται η κυρίαρχη άποψη πως η φυγή προς τον ελλαδικό χώρο σχετίζεται με την τάση των ανθρώπων μας να εκμεταλλευτούν την ελεύθερη δίοδο των συνόρων ώστε να βελτιώσουν τη ζωή τους. Το μπαλάκι της κακής ποιότητας της παρεχόμενης κρατικής εκπαίδευσης πέφτει στην Ελλάδα. Εντέχνως αποσιωπάται η ευθύνη του κυρίαρχου κράτους, που είναι, φευ, το αλβανικό.
«Και ότι θετικό γίνεται, όπως οι συντάξεις του ΟΓΑ, η διπλοί υπηκοότητα, οι <υποτροφίες>, οι Καθηγητές που έρχονται για να μάθουμε τους έλληνες βορειοηπειρώτες τελειόφοιτους λυκείων έκθεση για να πετύχουν όσο περισσότεροι στις πανελλήνιες εξετάσεις για τα ελληνικά πανεπιστήμια κλπ, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον ξεριζωμό του έλληνα βορειοηπειρώτη από τα πατρώα εδάφη».
Ο κύριος καθηγητής δυσκολεύεται να πει με απλά λόγια τι θέλει. Είναι δυσνόητος και κινδυνεύει από τους «κακοπροαίρετους», οι οποίοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι φάσκει και αντιφάσκει. Από τη μια η Ελλάδα κάνει κάτι θετικό και από την άλλη αυτό που κάνει δεν είναι θετικό. Πως γίνεται αυτό;
Οι συντάξεις αφορούν το σύνολο των ελληνικής καταγωγής ηλικιωμένων συντοπιτών μας. Δόθηκαν γιατί κάποιοι το αιτήθηκαν και αυτοί οι κάποιοι που το αιτήθηκαν και αγωνίστηκαν για να δοθεί είναι βορειοηπειρώτες. Το ελλαδικό κράτος απαντά με καλή πρόθεση σε μερικά από τα αιτήματά μας και από την άλλη βρίσκει το «μπελά» του με την αχαριστία και την υστεροβουλία ορισμένων που καλύπτονται πίσω από το «εθνικό» πέπλο. Για το θέμα με τις «υποτροφίες» καλύτερα να ομιλεί λιγότερο. Εδώ, ισχύει το «αμάρτησα για το παιδί μου». Μόνο πριν την επιστολή της 24/7/08 προς τον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κασσίμη, ήταν «καλές» και «αξιοκρατικές»; Τώρα πια να κοπούν για να σταματήσει, τάχατες, ο «ξεριζωμός»;
Θέλουμε δικαιώματα αλλά δεν θέλουμε υποχρεώσεις. Πού να ξέρουν οι οπαδοί της σκλαβιάς ότι στη Δημοκρατία όποιος έχει δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις. Ορισμένοι από εμάς μάθαμε να κρυβόμαστε πίσω από τα κλαψουρίσματα και τα παράπονα. Εμείς δεν έχουμε ευθύνες για όσα μας συμβαίνουν; Πότε εμείς (οι «καημένοι»), κατανοήσαμε το σύνολο των προβλημάτων μας και ενωθήκαμε σαν μια γροθιά; Για όλα φταίνε οι άλλοι; Μοιάζει με τους στίχους του Κηλαηδόνη: «Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει και ο Χατζηπετρής»». Να τελειώνουν κάποτε τα ψέματα και να αγωνιστούμε υπερήφανα για την εφαρμογή των δικαιωμάτων μας στα Πάτρια.
Τώρα να έρθουμε και στις «εκθέσεις». Οι καθηγητές στους οποίους αναφέρεται ο κ. Μπάρκας είναι δύο. Μια από αυτές τις δύο είναι και η υπογράφουσα. Δεν κατάγομαι από τον ελλαδικό χώρο αλλά είμαι από τη Χιμάρα - γνήσιο κομμάτι του τόπου μου. Εκτός και αν θέλει να μην επιστρέφουν όσοι σπούδασαν έξω από αυτόν. Ποιο είναι το αληθινό πρόβλημά του;
Να μην σπουδάζουμε στην Ελλάδα και εκτός των διεθνούς φήμης και αναγνωρισμένης σπουδαιότητας αλβανικών Πανεπιστημίων;
Ή να μην επιστρέφουμε στην γενέτειρα ώστε να αλωνίζουν ευκολότερα τα τσακάλια κι οι αρκούδες;
Ποιος είναι εκείνος που θα εμποδίσει το δημοκρατικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου να σπουδάσει; Ας μας απαντήσει! Προς τα πού θα οδηγήσει όσους ολοκληρώνουν τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση; Όλους θα τους απορροφήσει στο τμήμα Νέας Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, που διοικεί; Και αν ένας μαθητής, για παράδειγμα, επιθυμεί να σπουδάσει Αρχαιολογία, τι θα τον συμβούλευε ο κύριος καθηγητής; Προφανώς θα τον έστελνε να διδαχθεί από τα «ιερά τέρατα» των Τιράνων, ώστε να πληθύνουν τα... μαϊμουδάκια που αναμασούν τα παραμύθια της αλβανικής προπαγάνδας, π.χ. ότι οι αρχαίοι Ηπειρώτες είναι ιλλυρικής, δηλ. αλβανικής καταγωγής, οι Γιαννιώτες είναι Αλβανοί και δεν το ξέρουν, οι Δροπολίτες είναι έποικοι και άλλες τέτοιες α-νοησίες.
Τα προβλήματα λύνονται όταν, εκτός των άλλων, κυριαρχούν χαρακτηριστικά όπως η εντιμότητα, η ηθική και η σοβαρότητα. Τόσο απλά. Οι πομπώδεις και εντυπωσιακοί τίτλοι μάλλον αλλού αποσκοπούν. Ποιόν θέλει ο αρθρογράφος καθηγητής να πείσει και για ποιο πράγμα;
Στην πραγματικότητα δεν θα ήθελα να αντιπαρατεθώ με κάποιον «δικό μου». Δεν γίνεται να πορευόμαστε με αλληλοσπαραγμό συνέχεια. Ένα οξύ μυαλό προτίμησε αντί της πνευματικής και ηθικής καλλιέργειας να αναλωθεί σε λάθος πράγματα.
Γράφει: «στην προκειμένη περίπτωση καλό θα ήταν η Ελλάδα να τους απαλλάξει από το δηλητήριο που τους εμφύτευσε το κομμουνιστικό καθεστώς».
Από τα παραπάνω μας δημιουργούνται δύο απορίες:
Ο κύριος καθηγητής αυτοεξαιρείται της «μολύνσεως»;
Η αντίθεσή μας με τις αλβανικές αρχές είναι ιδεολογικοπολιτική και όχι εθνική και κοινωνική;
Ο κύριος καθηγητής οφείλει - για αποφυγή πάσης παρεξηγήσεως - να διατυπώσει με την ίδια τόλμη, τα πάγια αιτήματά μας προς το αλβανικό κράτος. Αν έχει ενδοιασμούς για το καθαρά εθνικό μέρος της υπόθεσής μας, ας υπερασπιστεί τουλάχιστον το δικαίωμα μας να κατέχουμε τη γη μας. Η στάση του σε πρόσφατη αλβανική τηλεοπτική εκπομπή δεν ικανοποίησε και κυρίως δεν έπεισε ότι πραγματικά κόπτεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ελληνισμού. Τα οποιαδήποτε επιχειρήματά του τα εξαντλεί μονομερώς έναντι της ελλαδικής πλευράς και του έργου του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.
Η Ελλάδα έχει τις ευθύνες της αλλά να της ρίχνουμε το ανάθεμα εκεί που της αναλογεί. Ποτέ δεν υπήρξε εθνική στρατηγική για την επίλυση του δικού μας θέματος. Από την άλλη εμείς πότε ήμασταν έτοιμοι; Μήπως πέρα από τα παχιά λόγια μας λείπουν πράγματα όπως η σύμπνοια, η αυτοσυνειδησία και η βούληση; Αν σήμερα ρωτήσουμε δέκα άτομα για το «τι μέλλει γενέσθαι», θα λάβουμε δέκα διαφορετικές απαντήσεις.
Τα προβλήματά μας πρέπει να αντιμετωπίζονται με σύνεση. Ίσως, πάνω από όλα χρειάζεται να καταλάβουμε όλοι αυτό που έλεγε ο αγνός αγωνιστής του εικοσιένα, Γιάννης Μακρυγιάννης:
«...τούτην την πατρίδα την εχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, εχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλεψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι’ όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειανουν, τότε να λένε «εμείς», Είμαστε εις το “εμείς”κι’ όχι εις το “εγώ”».
ΥΓ1: Τα κομμάτια από το άρθρο του κυρίου καθηγητή, παρατίθενται αυτούσια χωρίς να έχει γίνει καμιά διόρθωση που θα αλλοιώνει την ορθρογραφία, τη σύνταξη και το ύφος του μνημειώδους αυτού κειμένου.
YΓ2: Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε πως τα βιβλία για τα «μειονοτικά» (και όχι όλα τα ελληνικά σχολεία), τυπώθηκαν και στάλθηκαν από το ελλαδικό ΥΠΕΠΘ, επί υπουργίας Στυλιανίδη Ευριπίδη και χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Ειδικού Γραμματέα κ. Συρίγου Αγγέλου. Στο θέμα αυτό η συμβολή των Γενικών Προξένων Αργυροκάστρου και ιδιαιτέρως του νυν κ. Ριζόπουλου Ιωάννη, ήταν σημαντική.
«Είναι ντροπή να αναφέρουμε επίτευγμα της ελληνικής πολιτείας προς τους βορειοηπειρώτες την εκτύπωση 24 τίτλων βιβλίων για τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία, τη στιγμή που επί δέκα χρόνια τα ελληνόπουλα έπαιρναν τα μαθήματα με σημειώσεις όπως το δέκατο ένατο αιώνα και το κρυφό σχολείο, με αποτέλεσμα σε μεγάλο ποσοστό τα ελληνικά σχολεία να κλείσουν».
Με αυτά τα ελληνικά και τη «θολή» πολιτική σκέψη, ο κ. Παν. Μπάρκας προσπαθεί να δημιουργήσει απλώς και μόνο μια αρνητική εικόνα για την ελλαδική πλευρά και τίποτα παραπέρα. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την απερισκεψία, ενός ανθρώπου που δηλώνει Δόκτωρ, καθηγητής πανεπιστημίου και υπεύθυνος τμήματος ελληνικών, να εκτίθεται με ένα ανομολόγητο γραπτό σε αναγνώστες οι οποίοι ανεξάρτητα με το επίπεδο της εκπαίδευσής τους, δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα όσα γράφει;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Όπως γράφεται, τα «ελληνικά μειονοτικά σχολεία» έκλεισαν λόγω του ότι οι μαθητές δεν είχαν σημειώσεις στα μαθήματά τους. Άρα με περισσή ευκολία ανατρέπεται η κυρίαρχη άποψη πως η φυγή προς τον ελλαδικό χώρο σχετίζεται με την τάση των ανθρώπων μας να εκμεταλλευτούν την ελεύθερη δίοδο των συνόρων ώστε να βελτιώσουν τη ζωή τους. Το μπαλάκι της κακής ποιότητας της παρεχόμενης κρατικής εκπαίδευσης πέφτει στην Ελλάδα. Εντέχνως αποσιωπάται η ευθύνη του κυρίαρχου κράτους, που είναι, φευ, το αλβανικό.
«Και ότι θετικό γίνεται, όπως οι συντάξεις του ΟΓΑ, η διπλοί υπηκοότητα, οι <υποτροφίες>, οι Καθηγητές που έρχονται για να μάθουμε τους έλληνες βορειοηπειρώτες τελειόφοιτους λυκείων έκθεση για να πετύχουν όσο περισσότεροι στις πανελλήνιες εξετάσεις για τα ελληνικά πανεπιστήμια κλπ, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον ξεριζωμό του έλληνα βορειοηπειρώτη από τα πατρώα εδάφη».
Ο κύριος καθηγητής δυσκολεύεται να πει με απλά λόγια τι θέλει. Είναι δυσνόητος και κινδυνεύει από τους «κακοπροαίρετους», οι οποίοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι φάσκει και αντιφάσκει. Από τη μια η Ελλάδα κάνει κάτι θετικό και από την άλλη αυτό που κάνει δεν είναι θετικό. Πως γίνεται αυτό;
Οι συντάξεις αφορούν το σύνολο των ελληνικής καταγωγής ηλικιωμένων συντοπιτών μας. Δόθηκαν γιατί κάποιοι το αιτήθηκαν και αυτοί οι κάποιοι που το αιτήθηκαν και αγωνίστηκαν για να δοθεί είναι βορειοηπειρώτες. Το ελλαδικό κράτος απαντά με καλή πρόθεση σε μερικά από τα αιτήματά μας και από την άλλη βρίσκει το «μπελά» του με την αχαριστία και την υστεροβουλία ορισμένων που καλύπτονται πίσω από το «εθνικό» πέπλο. Για το θέμα με τις «υποτροφίες» καλύτερα να ομιλεί λιγότερο. Εδώ, ισχύει το «αμάρτησα για το παιδί μου». Μόνο πριν την επιστολή της 24/7/08 προς τον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κασσίμη, ήταν «καλές» και «αξιοκρατικές»; Τώρα πια να κοπούν για να σταματήσει, τάχατες, ο «ξεριζωμός»;
Θέλουμε δικαιώματα αλλά δεν θέλουμε υποχρεώσεις. Πού να ξέρουν οι οπαδοί της σκλαβιάς ότι στη Δημοκρατία όποιος έχει δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις. Ορισμένοι από εμάς μάθαμε να κρυβόμαστε πίσω από τα κλαψουρίσματα και τα παράπονα. Εμείς δεν έχουμε ευθύνες για όσα μας συμβαίνουν; Πότε εμείς (οι «καημένοι»), κατανοήσαμε το σύνολο των προβλημάτων μας και ενωθήκαμε σαν μια γροθιά; Για όλα φταίνε οι άλλοι; Μοιάζει με τους στίχους του Κηλαηδόνη: «Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει και ο Χατζηπετρής»». Να τελειώνουν κάποτε τα ψέματα και να αγωνιστούμε υπερήφανα για την εφαρμογή των δικαιωμάτων μας στα Πάτρια.
Τώρα να έρθουμε και στις «εκθέσεις». Οι καθηγητές στους οποίους αναφέρεται ο κ. Μπάρκας είναι δύο. Μια από αυτές τις δύο είναι και η υπογράφουσα. Δεν κατάγομαι από τον ελλαδικό χώρο αλλά είμαι από τη Χιμάρα - γνήσιο κομμάτι του τόπου μου. Εκτός και αν θέλει να μην επιστρέφουν όσοι σπούδασαν έξω από αυτόν. Ποιο είναι το αληθινό πρόβλημά του;
Να μην σπουδάζουμε στην Ελλάδα και εκτός των διεθνούς φήμης και αναγνωρισμένης σπουδαιότητας αλβανικών Πανεπιστημίων;
Ή να μην επιστρέφουμε στην γενέτειρα ώστε να αλωνίζουν ευκολότερα τα τσακάλια κι οι αρκούδες;
Ποιος είναι εκείνος που θα εμποδίσει το δημοκρατικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου να σπουδάσει; Ας μας απαντήσει! Προς τα πού θα οδηγήσει όσους ολοκληρώνουν τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση; Όλους θα τους απορροφήσει στο τμήμα Νέας Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, που διοικεί; Και αν ένας μαθητής, για παράδειγμα, επιθυμεί να σπουδάσει Αρχαιολογία, τι θα τον συμβούλευε ο κύριος καθηγητής; Προφανώς θα τον έστελνε να διδαχθεί από τα «ιερά τέρατα» των Τιράνων, ώστε να πληθύνουν τα... μαϊμουδάκια που αναμασούν τα παραμύθια της αλβανικής προπαγάνδας, π.χ. ότι οι αρχαίοι Ηπειρώτες είναι ιλλυρικής, δηλ. αλβανικής καταγωγής, οι Γιαννιώτες είναι Αλβανοί και δεν το ξέρουν, οι Δροπολίτες είναι έποικοι και άλλες τέτοιες α-νοησίες.
Τα προβλήματα λύνονται όταν, εκτός των άλλων, κυριαρχούν χαρακτηριστικά όπως η εντιμότητα, η ηθική και η σοβαρότητα. Τόσο απλά. Οι πομπώδεις και εντυπωσιακοί τίτλοι μάλλον αλλού αποσκοπούν. Ποιόν θέλει ο αρθρογράφος καθηγητής να πείσει και για ποιο πράγμα;
Στην πραγματικότητα δεν θα ήθελα να αντιπαρατεθώ με κάποιον «δικό μου». Δεν γίνεται να πορευόμαστε με αλληλοσπαραγμό συνέχεια. Ένα οξύ μυαλό προτίμησε αντί της πνευματικής και ηθικής καλλιέργειας να αναλωθεί σε λάθος πράγματα.
Γράφει: «στην προκειμένη περίπτωση καλό θα ήταν η Ελλάδα να τους απαλλάξει από το δηλητήριο που τους εμφύτευσε το κομμουνιστικό καθεστώς».
Από τα παραπάνω μας δημιουργούνται δύο απορίες:
Ο κύριος καθηγητής αυτοεξαιρείται της «μολύνσεως»;
Η αντίθεσή μας με τις αλβανικές αρχές είναι ιδεολογικοπολιτική και όχι εθνική και κοινωνική;
Ο κύριος καθηγητής οφείλει - για αποφυγή πάσης παρεξηγήσεως - να διατυπώσει με την ίδια τόλμη, τα πάγια αιτήματά μας προς το αλβανικό κράτος. Αν έχει ενδοιασμούς για το καθαρά εθνικό μέρος της υπόθεσής μας, ας υπερασπιστεί τουλάχιστον το δικαίωμα μας να κατέχουμε τη γη μας. Η στάση του σε πρόσφατη αλβανική τηλεοπτική εκπομπή δεν ικανοποίησε και κυρίως δεν έπεισε ότι πραγματικά κόπτεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ελληνισμού. Τα οποιαδήποτε επιχειρήματά του τα εξαντλεί μονομερώς έναντι της ελλαδικής πλευράς και του έργου του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.
Η Ελλάδα έχει τις ευθύνες της αλλά να της ρίχνουμε το ανάθεμα εκεί που της αναλογεί. Ποτέ δεν υπήρξε εθνική στρατηγική για την επίλυση του δικού μας θέματος. Από την άλλη εμείς πότε ήμασταν έτοιμοι; Μήπως πέρα από τα παχιά λόγια μας λείπουν πράγματα όπως η σύμπνοια, η αυτοσυνειδησία και η βούληση; Αν σήμερα ρωτήσουμε δέκα άτομα για το «τι μέλλει γενέσθαι», θα λάβουμε δέκα διαφορετικές απαντήσεις.
Τα προβλήματά μας πρέπει να αντιμετωπίζονται με σύνεση. Ίσως, πάνω από όλα χρειάζεται να καταλάβουμε όλοι αυτό που έλεγε ο αγνός αγωνιστής του εικοσιένα, Γιάννης Μακρυγιάννης:
«...τούτην την πατρίδα την εχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, εχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλεψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι’ όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειανουν, τότε να λένε «εμείς», Είμαστε εις το “εμείς”κι’ όχι εις το “εγώ”».
ΥΓ1: Τα κομμάτια από το άρθρο του κυρίου καθηγητή, παρατίθενται αυτούσια χωρίς να έχει γίνει καμιά διόρθωση που θα αλλοιώνει την ορθρογραφία, τη σύνταξη και το ύφος του μνημειώδους αυτού κειμένου.
YΓ2: Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε πως τα βιβλία για τα «μειονοτικά» (και όχι όλα τα ελληνικά σχολεία), τυπώθηκαν και στάλθηκαν από το ελλαδικό ΥΠΕΠΘ, επί υπουργίας Στυλιανίδη Ευριπίδη και χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Ειδικού Γραμματέα κ. Συρίγου Αγγέλου. Στο θέμα αυτό η συμβολή των Γενικών Προξένων Αργυροκάστρου και ιδιαιτέρως του νυν κ. Ριζόπουλου Ιωάννη, ήταν σημαντική.
No comments:
Post a Comment