ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Συζήτηση στη Βουλή 8 Φεβρουαρίου 2010 για τη χορήγηση ιθαγένειας σε μετανάστες

Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι, όπως συνέβαινε διαχρονικά στην ιστορία του ελληνισμού. Και εγώ μετανάστης υπήρξα και πρόσφυγας υπήρξα, έστω και αν δεν έζησα φρικτές καταστάσεις εμπορίας και ευτελισμού, όπως πολλοί που σήμερα φτάνουν στα σύνορά μας"

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης-Υπουργός Εξωτερικών):

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξεκινώντας τη σημερινή συζήτηση θέλω εξ αρχής να εξάρω ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Οι Έλληνες αποδείξαμε και σήμερα ότι είμαστε ενωμένοι απέναντι σε μία μείζονα απειλή. Μία κρίση που προκλήθηκε από αλόγιστες, αδιαφανείς και ιδιοτελείς πολιτικές. Είναι αισιόδοξο για την πατρίδα μας ότι οι πολίτες αποδεικνύουν για άλλη μία φορά την ωριμότητά τους, αναλαμβάνοντας τη δική τους ευθύνη για το ξεπέρασμα αυτής της κρίσης. Πρέπει όλοι να τους πούμε ένα μπράβο γι’ αυτή τη γενναιότητα, για την κοινωνικά υπεύθυνη στάση τους.
Οι σκληρά εργαζόμενοι πολίτες δοκιμάζονται από την κρίση. Τους διαβεβαιώ πως η Κυβέρνηση αυτή δεν ξεχνά ούτε λεπτό αυτό το γεγονός. Σε κάθε μας πράξη, σε κάθε μας βήμα αναζητούμε την πιο δίκαιη λύση έχοντας στην καρδιά των επιλογών μας, το συμφέρον του μέσου πολίτη, των ασθενέστερων στρωμάτων της μεσαίας τάξης.
Θέλω με την ευκαιρία να εκφράσω την ικανοποίησή μου, για τους Έλληνες αγρότες που αποφάσισαν τον τερματισμό των κινητοποιήσεών τους. Αυτή ήταν η ευθύνη τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, απέναντι στους συμπολίτες τους.
Δεν υπάρχει για εμάς λέξη «ήττα». Θα κερδίσουμε όλοι δουλεύοντας μαζί και συλλογικά. Έχουμε ως Κυβέρνηση πολύ καθαρά καταθέσει τις θέσεις μας για την αγροτική οικονομία και τις αλλαγές, για βαθιές τομές, για στέρεες λύσεις που αντέχουν στο χρόνο. Και είναι δέσμευσή μου να συνεργαστώ στενά με τον αγροτικό κόσμο, ακριβώς, για να πραγματοποιήσουμε αυτές τις αλλαγές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πατριωτισμός σήμερα σημαίνει να βάλουμε όλοι πλάτη για να βγούμε από την κρίση που απειλεί τη χώρα μας. Να βάλουν ακόμα περισσότερο πλάτη, αυτοί που μπορούν να προσφέρουν και περισσότερα. Γι’ αυτό στις αποφάσεις που θα ανακοινώσει η Κυβέρνηση αυτή τη βδομάδα που μας έρχεται, θα είναι πολύ σαφές το στίγμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναδιανομής, για να ελαφρυνθούν οι ασθενέστεροι από την κρίση και η μεσαία τάξη και να συνεισφέρουν περισσότερα οι πιο εύποροι, οι εισοδηματίες, οι μεγαλομέτοχοι, οι μεγαλοϊδιοκτήτες.
Ζητούμε το αυτονόητο, να συμβάλουμε ισότιμα όλοι στην προσπάθεια αυτή που κάνουμε για να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη και να δείξουμε το πατριωτικό καθήκον της καταπολέμησης φαινομένων, όπως είναι της φοροδιαφυγής.
Αποτελεί μάστιγα κοινωνικής αδικίας σε βάρος όσων εργάζονται σκληρά και είναι συνεπείς φορολογούμενοι. Θέλω, επίσης, να τονίσω ότι ο δημόσιος λειτουργός απαιτείται να δώσει πρώτος το παράδειγμα, από τον πολιτικό μέχρι τον δημόσιο υπάλληλο. Δεν ανέχεται πλέον η κοινωνία την ανισότητα και την αδικία, όπως να πληρώνει «κάτω από το τραπέζι» για υπηρεσίες που δικαιούται. Δεν μπορεί να υπάρχουν τελωνειακοί, εφοριακοί ή οποιαδήποτε κατηγορία υπαλλήλων που με τις πράξεις τους να μην συμβάλουν και αυτοί στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, στην ευνομία και την έξοδο της οικονομίας από την κρίση.
Καλώ, λοιπόν, όλους να συναισθανθούν τις υποχρεώσεις τους. Ή αλλάζουμε όλοι ή βουλιάζουμε όλοι. Και το δεύτερο δεν θα το επιτρέψουμε. Ξέρουμε ότι η δύναμή μας είναι η στήριξη και συμμετοχή των πολιτών. Θέλω να τους διαβεβαιώσω για μια ακόμη φορά πως γι’ αυτούς δουλεύουμε, όχι μόνο για να βγούμε από την κρίση και όχι για να αντιμετωπίσουμε πρόσκαιρα, χωρίς να θεραπεύσουμε τα βαθύτερα αίτια που μας οδήγησαν εδώ, αλλά για να αποτρέψουμε και στο μέλλον παρόμοιες καταστάσεις, παρόμοιες κρίσεις. Να δημιουργήσουμε ένα στέρεο έδαφος αναγέννησης της οικονομίας μας, ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης, βιώσιμο, «πράσινο» και κοινωνικά δίκαιο.
Υπάρχει, αγαπητοί συνάδελφοι, και ρητή πια, η αναγνώριση και στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις προσπάθειές μας. Και αν οι διεθνείς αγορές δεν συμμορφωθούν, δεν σεβαστούν τις προσπάθειες των χωρών του Νότου, το πρόβλημα μετατρέπεται από ευθύνη των συγκεκριμένων χωρών σε πρόβλημα ευρωπαϊκό, σε πρόβλημα παγκόσμιο, πρόβλημα ενός οικονομικού συστήματος που αντιδρά σε ρυθμίσεις και εποπτεία της απροκάλυπτης κερδοσκοπίας εις βάρος κυριαρχικών και συνετών αποφάσεων λαών, κυβερνήσεων, αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή την πρωτοβουλία της δικιά μας για ένα νέο κώδικα ιθαγένειας, τις τελευταίες εβδομάδες έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για τη μετανάστευση. Η μετανάστευση κι η προσφυγιά είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται με ξόρκια. Είναι ένα από τα πιο σύνθετα σημερινά προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολυσύνθετη και πολυδιάστατη, πρέπει, λοιπόν, να είναι αι η αντιμετώπισή του. Και η Κυβέρνηση στο ζήτημα αυτό, όπως και στα υπόλοιπα, δεν πηγαίνει να κλείσει τρύπες όπως-όπως. Δίνει συνολική, αξιόπιστη απάντηση στο πρόβλημα.
Η ιστορία γράφεται και ο πολιτισμός διαμορφώνεται, όχι μόνο από τις αποφάσεις ηγετών και κυβερνήσεων, αλλά από τις προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων, των αναγκών τους, τις φιλοδοξίες τους που κινητοποιούν πολλές φορές ολόκληρους πληθυσμούς. Αυτές οι ανάγκες, αυτές οι φιλοδοξίες καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, γέννησαν και τη μετανάστευση και την προσφυγιά.
Η δικιά μας ιστορία είναι συνυφασμένη με το φαινόμενο, τόσο στην αρχαιότητα, όσο και στη σύγχρονη Ελλάδα με τις ελληνικές παροικίες του 18ου και του 19ου αιώνα, την προσφυγιά της Μικρασιατικής Καταστροφής, τη σύγχρονη διασπορά του Ελληνισμού. Μας καθόρισε και εξακολουθεί να μας καθορίζει, να καθορίζει την ταυτότητά μας.
Είναι, λοιπόν, στενόμυαλο, θα έλεγα απρέπεια απέναντι στην ίδια μας την ιστορία και ατελέσφορο για το μέλλον όλων μας, να μελετάμε τη μετανάστευση και τις συνέπειές της από ένα πρίσμα κοντόφθαλμο και συγκυριακό.
Σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ζούμε μόνοι μας. Οι πόλεμοι, οι λιμοί, η εκτεταμένη φτώχεια, ο άδικος τρόπος με τον οποίον μοιράζεται ο πλούτος, αυτός που παράγεται διεθνώς, η κλιματική αλλαγή, η οικονομική κρίση, η απουσία δημοκρατίας σε πολλές χώρες, η ανασφάλεια για νερό, τροφή, ενέργεια, όλοι αυτοί οι παράγοντες, είτε ωθούν είτε εξαναγκάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να ξεριζωθούν.
Αυτή η πραγματικότητα μας αγγίζει και εμάς. Θέλει χρόνο, θέλει κόπο, θέλει διεθνή συνεργασία για να κτίσουμε μια δικαιότερη παγκόσμια κοινωνία. Αυτή θέλουμε. Και αυτή η Κυβέρνηση γι’ αυτό παλεύει διεθνώς.
Και προχθές στην Ινδία, είχα την ευκαιρία να συζητήσω ακριβώς την αναβίωση μιας παλιάς πρωτοβουλίας, της πρωτοβουλίας των Έξι για τον αφοπλισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, μια πρωτοβουλία που και τότε είχε απήχηση στους λαούς τόσων περιοχών της γης. Παλεύουμε, λοιπόν, για αλλαγές στο διεθνές σύστημα.
Σήμερα, όμως, αυτό που μπορεί η Κυβέρνηση της χώρας μας να κάνει άμεσα -και το κάνουμε με το σύνολο των πολιτικών μας- είναι να βάλουμε κατ’ αρχήν τάξη στα του οίκου μας, ευνομία και όχι αυθαιρεσία, κανόνες και όχι μια έλλειψη παντελούς τήρησης βασικών αξιών και αρχών, εξασφαλίζοντας κοινωνική ειρήνη, συνοχή, προστατεύοντας δικαιώματα όπως των προσφύγων, κάνοντας παράλληλα ό,τι περνά από το χέρι μας για να σταματήσουν τα σύνορά μας να είναι ξέφραγο αμπέλι.
Το πρώτο κύμα οικονομικών μεταναστών στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας ξεκίνησε είκοσι σχεδόν χρόνια πριν. Για την Ελλάδα, η κατάσταση αυτή ήταν πρωτόγνωρη. Οι αντιδράσεις της πολιτείας ήταν σπασμωδικές, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση. Πολλαπλά και διαφορετικά προγράμματα νομιμοποίησης, τεράστια γραφειοκρατία, καμία στοχευμένη πολιτική ένταξης και ενσωμάτωσης, καμία στόχευση στην οργανωμένη προσέλκυση απαραίτητου δυναμικού με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, έλλειψη συστηματικής πολιτικής προστασίας των συνόρων μας.
Έτσι σήμερα, μαζί και με τους διακόσιους πενήντα χιλιάδες ομογενείς μας, ζουν μόνιμα, εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας και πεντακόσιες πενήντα χιλιάδες μετανάστες. Πράγματι, οι περισσότεροι απ’ αυτούς οφείλουν την άδεια παραμονής τους σε κάποια από τις πολλές νομιμοποιήσεις που έγιναν από τότε. Είναι, όμως, μια άδεια που το ελληνικό κράτος αποφάσισε επίσημα να τους δώσει και αυτό τους επέτρεψε να ζουν σήμερα κανονικά ανάμεσά μας και δίπλα μας.
Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, ζουν και μοχθούν ανάμεσά μας. Έχουν πρόσωπα, ελπίδες, όνειρα και φόβους. Η κρίση τους αγγίζει το ίδιο και ακόμη περισσότερο και ανησυχούν το ίδιο για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Εργάζονται, πληρώνουν τα φορολογικά και ασφαλιστικά τους βάρη, προκόβουν, αποκτούν ιδιοκτησία, κάνουν οικογένεια, παιδιά που στέλνουν στο ελληνικό σχολείο, έχουν ριζώσει στην Ελλάδα, τη χώρα που για πολλούς απ’ αυτούς έγινε η δεύτερη και για τα παιδιά τους η μόνη πατρίδα.
Δεν μπορούμε να αρνούμαστε το δικαίωμά τους να είναι συμμέτοχοι στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η άρνηση στην ομαλή και πλήρη ένταξή τους οδηγεί στην απομόνωσή, η άρνηση στο να βάλουμε κανόνες επιτέλους στον τρόπο που εντάσσονται στη χώρα μας, δημιουργεί ανομία, διαφθορά και πικρία. Η αδιαφορία και η περιφρόνησή τους οδηγεί στην γκετοποίηση, πρώτα στην ίδια τη συλλογική μας συνείδηση, ύστερα στη δική τους συνείδηση και ύστερα τα όρια αυτά αποτυπώνονται στη γειτονιά που ζουν, στο χάρτη της πόλης. Δίνει το σήμα ότι όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν θα είναι ποτέ ευπρόσδεκτοι εδώ. Θα είναι πάντα σε καθεστώς δεύτερης μοίρας.
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που κερδίζει με τις αξίες της και την προσπάθειά της. Δεν είναι αυτή η πολιτική που κερδίζει τις ψυχές και την αφοσίωση των ίδιων των μεταναστών.
Οι άνθρωποι αυτοί ζουν με τον κίνδυνο να χάσουν την άδειά τους να βρεθούν στο απόλυτο περιθώριο, λες και ήλθαν χθες. Τα δε παιδιά τους, τα παιδιά που γεννιούνται εδώ, που δεν ξέρουν άλλη πατρίδα μεγαλώνουν με το φόβο ότι η ενηλικίωση θα σημάνει την υποχρέωση να γυρίσουν σε μια χώρα ξένη, που δεν γνώρισαν ποτέ, αλλιώς να βγουν ακόμα και στην παρανομία.
Είκοσι οκτώ χρόνια χρειάζεται ο μετανάστης που γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ για να κάνει καν την αίτηση για πολιτογράφηση. Είναι αυτό προς το συμφέρον της χώρας μας; Η διαρκής ανασφάλεια, η έλλειψη ελπίδας για το αύριο, το περιθώριο για ένα από τα πιο δυναμικά τμήματα του ενεργού πληθυσμού μας;
Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε. Αυτό είναι που δημιουργεί κοινωνικές εντάσεις. Δεν μπορούμε να κρατάμε τους ανθρώπους αυτούς για πάντα, χωρίς φωνή, χωρίς συμμετοχή σε αποφάσεις που παίρνουμε και που τους αφορούν. Τους εμπιστευόμαστε στις οικοδομές μας, τους εμπιστευόμαστε τα αγροκτήματά μας, τους εμπιστευόμαστε στον τουρισμό, τους εμπιστευόμαστε ακόμα και το πιο πολύτιμο, τους γέροντες και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να κρατάμε τα παιδιά τα δικά τους, που δύσκολα ξεχωρίζουν πια τους εαυτούς τους από τους Έλληνες, τους συμμαθητές τους, για πάντα σε απόσταση και να τους αρνούμαστε το μπράβο που λέμε και στα δικά μας. Δεν μπορούμε να τους κρατάμε πάντα ξένους.
Αν πραγματικά αγαπάμε την πατρίδα μας είναι ανάγκη να προσπαθήσουμε να ταυτιστεί η ελπίδα για καλύτερο αύριο στα μάτια των ανθρώπων αυτών με το να καταφέρουν να γίνουν μία ή ένας από εμάς. Να ταυτιστούν με τα όνειρα και τον πόνο της πατρίδα μας. Προς τι οι φωνές που τρομάζουν τους συμπολίτες μας με φαντάσματα κάποιας επερχόμενης αλλοίωσης του έθνους;
Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας. Τι είναι αυτό που μας καθορίζει; Είναι η κοσμοθεωρία που πρεσβεύει ο ελληνισμός, είναι οι αξίες μας που φωτίζουν διαχρονικά όλο τον κόσμο. Δημοκρατία, ισότητα, ανθρωπισμός. Τι είναι αυτό που φοβόμαστε; Ότι η απόδοση ιθαγένειας στους νόμιμους μετανάστες και τα παιδιά τους θα προκαλέσει τριγμούς στην εθνική συνοχή; Ότι νοθεύεται η εθνική ταυτότητά μας, ότι γίνεται ασαφές τι σημαίνει να είσαι Ελληνας; Μα, τόσο λίγο πιστεύουμε στη δύναμη της Ελλάδας, στη δύναμη του ελληνισμού ανά τους αιώνες των αξιών μας;
Θα σας έλεγα, μεγαλύτερη αλλοίωση βλέπει ο πολιτισμός μας από τις τέσσερις και πέντε ώρες που βλέπουμε όλοι μας και ιδιαίτερα τα παιδιά μας ξένη τηλεόραση, τηλεόραση συνήθως ξένων ταινιών κάθε μέρα στο σπίτι μας.
Τώρα λέμε με την ένταξη την ορθολογική των μεταναστών, εκείνων που νόμιμα ζουν στη χώρα μας, να μεγαλώσουμε τη δύναμή μας, να κάνουμε και άλλους πρεσβευτές του ελληνισμού, να ενισχύσουμε την παρουσία του ελληνισμού στην Ελλάδα και διεθνώς. Εμείς θέλουμε να ορίζουμε τη σημασία, την υπερηφάνεια και τη μοναδικότητα του να είσαι Έλληνας από το τι είμαστε εμείς και όχι από το τι δεν είναι οι άλλοι.
Με το προσχέδιο νόμου που κατέθεσε, ο Υπουργός Εσωτερικών, όπως δεσμευτήκαμε προεκλογικά και ανακοινώσαμε -εδώ και χρόνια μάλιστα καταθέσαμε και νομοσχέδιο ως Αντιπολίτευση- δίνουμε προοπτική στους μετανάστες που ζουν μακροχρόνια στη χώρα μας. Δεν υπάρχει βέβαια εδώ μαύρο και άσπρο. Δεν υπάρχουν τέλειες λύσεις. Υπάρχουν καλύτερες και υπάρχουν χειρότερες λύσεις. Θεωρούμε ότι αυτό το νομοσχέδιο μας δίνει την ευκαιρία να σχεδιάσουμε ένα μέλλον ομαλότητας, ασφάλειας και συνοχής. Θεωρούμε ότι ανοίγει και νέες δυνατότητες. Έλληνας ινδικής καταγωγής, Έλληνας αλβανικής καταγωγής, Έλληνας φιλιππινέζικης καταγωγής, Έλληνας ουκρανικής καταγωγής και ούτω καθ’ εξής, περήφανοι για την ελληνική τους ιθαγένεια.
Με την πρότασή μας βάζουμε τέλος στην αδιαφάνεια, γιατί υπήρχε πλήρης αδιαφάνεια και στην πλήρη απουσία λογοδοσίας που κυριαρχεί με το σημερινό καθεστώς στο δίκαιο της ιθαγένειας της χώρας μας. Η απονομή ιθαγένειας είχε καταντήσει, δυστυχώς και αυτή η πράξη, να είναι ρουσφετολογικό προνόμιο, αντικείμενο πολλές φορές ακόμα και χρηματισμού.
Αγκαλιάζουμε τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μεγάλωσαν μέσα στο ελληνικό σχολείο. Δίνουμε με σύνεση στους γονείς τους, τη δυνατότητα απόκτησης ιθαγένειας με πολιτογράφηση. Καθιερώνουμε αντικειμενικές και ελέγξιμες προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την ομαλή συμβίωσή μας ως συμπολίτες.
Ταυτόχρονα, κλείνουμε μία σοβαρή εκκρεμότητα που από ατολμία άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και δημιουργούμε το κατώφλι της πολιτικής συμμετοχής των μεταναστών. Απονέμουμε σε όσους ζουν πολύ καιρό και νόμιμα στη χώρα δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσται στις δημοτικές εκλογές.
Ξέρετε καλά ότι ούτε δογματικοί είμαστε, ούτε προχωράμε με κλειστά αφτιά. Είπαμε γόνιμος διάλογος εντός και εκτός Βουλής και το εννοούσαμε. Και θέλω να ευχαριστήσω όλους που κατέθεσαν προτάσεις. Ενσωματώσαμε στο νομοσχέδιο χρήσιμες σκέψεις και από τη δημόσια διαβούλευση και από τα άλλα κόμματα, το αναγνωρίζω, ανεξάρτητα από πού προέρχονταν.
Μοναδικό μας κριτήριο είναι η βελτίωσή μας, η βελτίωση κάθε πολιτικής μας. Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα ευαίσθητο θέμα που αφορά σε ανθρώπινες ψυχές δεν νοείται να γίνεται αντικείμενο σκόπιμης παραπληροφόρησης. Δεν συγχέουμε, κύριε Παυλόπουλε, όπως διατείνεστε τη μεταναστευτική πολιτική με την πολιτική ιθαγένειας, επιχειρώντας να λύσουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα, βεβαίως με την αθρόα απονομή της ελληνικής ιθαγένειας. Λυπάμαι, αλλά από την αρχή έχουμε ξεκαθαρίσει ότι το νομοσχέδιο αφορά τους νόμιμους μετανάστες.
Ο νέος νόμος ασχολείται αποκλειστικά με μία διαδικασία πολιτογράφησης των νόμιμων μεταναστών.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Την πρόσβαση δηλαδή τη δικιά τους, σε μία σειρά από δικαιώματα και βέβαια υποχρεώσεις και μάλιστα όσον αφορά στην παράνομη μετανάστευση, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται να ενδυναμώσει την πολιτική μας για την αποτροπή της.
Κανένας μετανάστης χωρίς νόμιμα χαρτιά δεν μπορεί να πάρει ιθαγένεια. Επίσης, τη στιγμή που για να αποκτήσει ένα παιδί την ελληνική ιθαγένεια πρέπει οι γονείς του να διαμένουν νόμιμα στη χώρα, ξέρετε τι μήνυμα στέλνουμε; Ότι δεν έχει νόημα να έλθει κάποιος στην Ελλάδα σήμερα με την ελπίδα της παραμονής μέσω της απονομής ιθαγένειας στο παιδί που θα κάνει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία αρνείται σε όσους δεν έχουν χαρτιά ότι έχουν ανθρώπινα δικαιώματα και μπορεί να χρειάζονται βοήθεια, ιδιαίτερα οι πρόσφυγες. Δίνει όμως ένα ξεκάθαρο σήμα ότι την ελληνική ιθαγένεια την προσφέρουμε μόνο σε όσους έμπρακτα δείχνουν σεβασμό στους νόμους μας, επιλέγοντας, εφόσον δεν εξαναγκάζονται, το δρόμο της νομιμότητας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πολιτική μας για τη μετανάστευση ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Εφαρμόζουμε παράλληλα συγκεκριμένο σχέδιο προστασίας των συνόρων μας. Βάζουμε τέλος στην εκτεταμένη ανομία, που και στον τομέα της μετανάστευσης ήταν κυρίαρχη στη χώρα. Είπαμε και ξαναλέμε, μηδενική ανοχή στο δουλεμπόριο ανθρωπίνων ψυχών.
Οι δυνατότητες των ευρωπαϊκών κρατών, προφανώς και της Ελλάδας για υποδοχή και ενσωμάτωση τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπινων ροών είναι πεπερασμένες. Αντικειμενικά η γεωγραφική μας θέση είναι από μόνη της ένα κίνητρο για να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση χιλιάδες μετανάστες που ξεκινούν από τη Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική. Περίπου το 70% της παράνομης μετανάστευσης στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης εκδηλώθηκε στην Ελλάδα.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν όλοι μας ότι το να σφραγίσουμε τα σύνορά μας σε όλους εκείνους που εμπορεύονται ζωές και όνειρα συνανθρώπων μας, αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Καταλαβαίνουμε επίσης ότι η αντιμετώπιση των παράνομων μεταναστευτικών ροών, των παράνομων κυκλωμάτων είναι υπόθεση όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χρειαζόμαστε π.χ. υποστήριξη, τόσο στην προσπάθεια φύλαξης των συνόρων μας, όσο και να καταστεί η Τουρκία -που μέχρι σήμερα δεν τηρεί τις διμερείς υποχρεώσεις της για την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών- πραγματικός εταίρος στον αγώνα κατά της παράνομης ροής μεταναστών.
Γι’ αυτό και προχωράμε με συγκεκριμένα βήματα. Δημιουργούμε ειδικό τμήμα δίωξης των διακινητών παράνομων μεταναστών στη νέα υπηρεσία καταπολέμησης οργανωμένου εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. και αντίστοιχα στο Λιμενικό Σώμα. Με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προμηθευόμαστε όλο τον απαραίτητο τεχνικό εξοπλισμό για τον εντοπισμό παράνομων μεταναστών και τον τοποθετούμε στα λιμάνια της χώρας και στους τόπους διέλευσης στα χερσαία σύνορα. Σφραγίζουμε τις εξόδους της χώρας προς την Ευρώπη, καθιστώντας έτσι τη χώρα μη ελκυστικό διαμετακομιστικό κέντρο. Έχουμε, επίσης, ενισχύσει τη διακλαδική συνεργασία ΕΛ.ΑΣ. και Λιμενικού Σώματος, τόσο σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο, όσο κυρίως στο σκέλος της ανταλλαγής πληροφοριών, με στόχο την αποτροπή εισόδου και την εξάρθρωση κυκλωμάτων διακίνησης και πλαστογράφων. Συνεργαζόμαστε, τέλος, άψογα με την Frontex.
Εδώ θέλω να αναφερθώ και σε μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία της χώρας μας: Ο πρώτος περιφερειακός βραχίονας του οργανισμού σύντομα εγκαθίσταται στον Πειραιά ενισχύοντας επιχειρησιακά, πολιτικά, οικονομικά την προσπάθεια της χώρας να προστατεύσει τα σύνορά της από τα οργανωμένα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπου. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας θα είναι εδώ, θα συνεπικουρούν, ταυτόχρονα θα έχουν άμεση εικόνα του προβλήματος, που σε τελική ανάλυση αφορά και τους ίδιους και είναι κάτι το οποίο εδώ και μήνες καταβάλουμε προσπάθειες να τους πείσουμε να αντιληφθούν.
Από την άλλη, αλλάζουμε πολιτική ασύλου. Μια χώρα που έζησε τη προσφυγιά στο πετσί της είναι απαράδεκτο να διασύρεται διεθνώς, να δέχεται κριτική από την Υπάτη Αρμοστεία μέχρι το Συμβούλιο της Ευρώπης ότι δεν παρέχει πρόσβαση σε ένα αποτελεσματικό σύστημα ασύλου. Δημιουργούμε νέα υπηρεσία ασύλου ανεξάρτητη, η οποία πιστεύουμε ότι θα είναι έτοιμη ως τον Ιούνιο, ώστε να υπάρχει νέα νομοθεσία.
Παράλληλα, κλείνουμε τα κολαστήρια ψυχών, αυτό της Παγανής, δημιουργούμε σύγχρονα “screening centers” κέντρα διάγνωσης, σαν αυτό που θα κατασκευαστή στην Ουντζά της Μυτιλήνης, για να εξετάζονται με ταχύτητα, αποτελεσματικότητα τα αιτήματα παροχής ασύλου μέσα σε ένα εξάμηνο έτσι ώστε αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη από την προστασία να μη θυματοποιούνται, να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από διάφορους διακινητές, έτσι ώστε η χώρα να μην οδηγείται και πάλι σε συνεχείς καταδίκες. Θέλουμε να είμαστε μια χώρα η οποία να διαχειρίζεται τους ανθρώπους με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς την προσωπικότητά τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το σύνολο της πολιτικής μας για τη μετανάστευση πάμε σε μια Ελλάδα που προστατεύει και σέβεται τον εαυτό της, που έχει διασφαλισμένη και την κοινωνική ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών. Και επειδή ακούω να χρησιμοποιείται πολύ το σύνθημα του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» με τρόπο που παραποιεί βάναυσα την έννοια που έδινε ο ίδιος, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι όντως, ναι, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Ποιοι δικαιούνται όμως να είναι Έλληνες; Μόνο όσοι γεννήθηκαν Έλληνες ή και όσοι βρίσκονται νόμιμα στη χώρα μας και την αισθάνονται πλέον ως πατρίδα τους, όσοι ζουν μαζί μας, πάνε στα ίδια σχολεία μαζί μας, σπουδάζουν, δουλεύουν, προσφέρουν στον τόπο, θέλουν και αισθάνονται περήφανοι να λέγονται Έλληνες;
Και να θυμίσω, βέβαια, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε στερηθεί της ελληνικής του υπηκοότητας, διότι πάλευε για τη δημοκρατία και έπρεπε να πάει και να πάρει νορβηγική υπηκοότητα για να μπορεί να κινείται και να παλεύει ενάντια στη δικτατορία. Προφανώς, δεν μιλάμε για αυτή την Ελλάδα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Για μας η απάντηση είναι σαφής. Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι, όπως συνέβαινε διαχρονικά στην ιστορία του ελληνισμού. Και εγώ μετανάστης υπήρξα και πρόσφυγας υπήρξα, έστω και αν δεν έζησα φρικτές καταστάσεις εμπορίας και ευτελισμού, όπως πολλοί που σήμερα φτάνουν στα σύνορά μας.
Η προσωπική απόφαση να αποκτήσεις μια άλλη υπηκοότητα, ιθαγένεια είναι σημαδιακή στη ζωή κάθε ανθρώπου. Είμαι προσωπικά μάρτυρας ατέρμονων και δύσκολων προβληματισμών Ελλήνων μεταναστών που τελικά αποφάσισαν να αποκτήσουν μια νέα ταυτότητα, υπηκοότητα. Και είμαι σίγουρος για την πλειοψηφία των μεταναστών, ιδιαίτερα πρώτης γενιάς, που θα ζητήσει ελληνική ιθαγένεια ότι η απόφαση θα είναι μια συνειδητή επιλογή -όχι τυχαία- να συνδέσουν την τύχη και το μέλλον τους με το ελληνικό έθνος. Και θα με θυμηθείτε, με το έργο τους, με την πρωτοβουλία τους, με τη δημιουργικότητά τους, με την πρόσθετη γνώση που φέρουν από την παλιά τους πατρίδα, με την αυτοθυσία τους για την Ελλάδα θα γράψουν και αυτοί ιστορία, για την οποία θα είμαστε όλοι οι Έλληνες υπερήφανοι.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Για την Ελλάδα της ανάπτυξης που δεν φοβάται να αλλάζει, που τολμά να κοιτάζει κατάματα το μέλλον και να ανοίγει νέους ορίζοντες.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
8-02-2010