Sunday, October 07, 2012

Εκλησηα:Λυπούμεθα πάρα πολύ για την νοσηρή φαντασία των συγγραφέων του θεατρικού έργου, -Dezinformimi i nje gazetari shqiptar

Nje gazetar shqiptar e ka vene gjithe talentin e tij per te lexuar se prapthi ngjarjet rreth nje drame te Terens Mak Nal e vene ne skene nga aktori Laert Vasili. Fantazia e tij e semure evokon ngjarje qe nuk kane te bejne fare me ofendimin qe i behet publikut grek me venien ne skene te nje drame qe konsiderohet negative per sa i perket mesazhve qe jep dhe deformimeve rreth bibles. Do apo s'do autori, kisha ka nje vend te rendesishem ne jeten e popullit grek dhe si e tille do marre parasysh nga artiste ateiste apo teiste. Autori shqiptar i artikullit te famshem, te pakten per hir te se vertetes do ti duhej te bente nje analize te drames qe  Laert Vasil ka zgjedhur per tja sjelle publikut, perpara se te vere paralelizma midis reagimit te ekstremisteve musilmane ne ambasada  me ate te Krisi Avgji dhe para se ta gjeje boshtin e ketij reagimi si qendrim kunder shqiptareve. Eshte turp qe ka te tille gazetare me ndergjegje profesionale kaq te ulet. Risjellja ne kujtese te publikut te ngjarjeve te para njezet viteteve qe autori e ka bere disa here te tjera, tregon varferine e tij ideore te cilen e mbush me revokime mjaft larg tematikes se protestes rreth  Corpus Christi. 
Konstant ne ideologjine personale kundra Greqise, autori kerkon te implikoje edhe hiresine e tij Anastasios qe ai te shprehet per nje ngjarje zhvilluar ne nje shtet tjeter, dhe me interesantja as qe denjon tja permende emrin e hiresise se tij. Pergjigja e kryepeshkopit, edhe pa folur, eshte qarte: cdo veper teatrale qe synon poshterimin e kishes dhe figurave mbi te cilen ngrihet prestigji i saj eshte i papranueshem nga kisha orthodokes apo katolike. A nuk pati kisha katolike qendrim te ashper ndaj Dan Braun  per romanin Kodika e Davincit? 
 Cdo gje ka nje shkak dhe pasoje. Shkaku i ngjarjeve te dhuneshme ndaj ambasades amerikane ishte nje film talles ndaj figures kryesore te musilmanizmit, film i cili u denua dhe nga vete qeveria amerikane. Pasoja e atij filmi ishte reagimi brutal dhe i instrumentalizuar i botes musilmane. Por autori ben gabim te madh qe ve shenjen e barazimit midis atij reagimi brutal dhe protestes se disa besimtareve te krishtere ndaj nje vepre tetrale denigruese ku apostujte na paraqiten si homofilofile dhe Krishti bekon martesen e dy homofilofileve, subjekt qe eshte kritikuar nga mbare bota kristinne. Ai duhet ta dije se baza e ideologjise se krishterimit eshte mosperdorimi i dhunes. Nderkaq autori e konsideron gje normale te tallesh me krishterimin ne nje vend me tradita te njohura kristiane.

 (komenti i blogut)
 
Το φιλί του Ιούδα και οι αντιδράσεις της Εκκλησίας στο «Corpus Christi»
«Ουδέποτε υποβάλαμε μήνυση» λέει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος
Το φιλί του Ιούδα και οι αντιδράσεις της Εκκλησίας στο «Corpus Christi»



Αντιδράσεις της εκκλησίας προκάλεσε η παράσταση του Λαέρτη Βασιλείου με το έργο του Τέρενς ΜακΝάλι «Corpus Christi» που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα στο θέατρο Χυτήριο. Μέσα από την ιστορία δεκατριών νέων, από την εφηβεία έως την ενηλικίωση, το έργο παραπέμπει ευθέως στην ιστορία του Ιησού: οι δεκατρείς νέοι που συναντιούνται κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο οποίο η φιλία τους δοκιμάζεται από τον Ερωτα, την Αγάπη, την Καριέρα και την Προδοσία φθάνουν έως την άλλη όψη της Θυσίας, εκφράζοντας έτσι με καινούργιο και σύγχρονο τρόπο την πιο παλιά αλλά και αμφιλεγόμενη ιστορία του Ανθρώπου. Με τον Ιησού να παρουσιάζεται «διαφορετικό» από όλους τους άλλους – στην αρχή ανάμεσα στους συμμαθητές του και στη συνέχεια ενώ ακολουθείται από μαθητές, η παράσταση που αποτελείται από έναν αμιγώς ανδρικό θίασο, θέτει ερωτήματα γύρω από την κρίση, τη σύγκριση και τη διάκριση. Στην αρχή ως ένα παιδί κατά της βίας, ήρεμο και συνεσταλμένο, καταφέρνει να προσελκύσει γύρω του πιστούς, ενώ το φιλί με τον Ιούδα δίνεται στο στόμα.

«Στόχος μου», λέει ο σκηνοθέτης, ο οποίος και ερμηνεύει τον ρόλο του Ιούδα, «ήταν να μοιραστώ την αγωνία μου για το σήμερα, ένα σήμερα που αναζητά το πρόσωπο εκείνο που θα μπορούσε να εμπνεύσει και στο οποίο θα μπορούσαμε να βασιστούν». Με αρωγό το ενδιαφέρον και προκλητικό κείμενο του Τέρενς ΜακΝάλι, αναρωτιέται για τις αλήθειες και τα ψέματα της ιστορίας, καλώντας το κοινό να μοιρασθεί τα ερωτηματικά του.

Ηδη από τη γενική δοκιμή που δόθηκε την περασμένη Τετάρτη (6 Ιουνίου) και την πρεμιέρα της περασμένης Πέμπτης (7/6) η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, είχε εκφράσει γραπτώς την αντίδρασή της: υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου εκδόθηκε η εξής ανακοίνωση: «Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έλαβε γνώση σχετικά με την παρουσίαση ενός βλασφήμου θεατρικού έργου, το οποίο άκρως δυσφημίζει το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ως εκ τούτου, θεωρεί τούτο απαράδεκτο διότι ούτε επί ιστορικής βάσεως ερείδεται, ούτε επί των Ιερών Κειμένων μπορεί να πάρει κάποιος επιχειρήματα ως προς το περιεχόμενο του εν λόγω θεατρικού έργου και την παρουσίαση αυτού στο κοινό, αλλά και παράλληλα αντίκειται εις την μακρά παράδοση της Πατρίδος και της Εκκλησίας μας. Καλόν είναι και απαραίτητο, οι συγγραφείς του θεατρικού έργου να σέβονται τη μεγάλη Ορθόδοξη παράδοση του Λαού μας και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Λυπούμεθα πάρα πολύ για την νοσηρή φαντασία των συγγραφέων του θεατρικού έργου, και προτρέπουμε τον Λαό μας να αποδοκιμάσει αυτό».

«Εμείς μάθαμε για την ανακοίνωση την ημέρα της πρεμιέρας. Καταλάβαμε ότι ήθελε η Εκκλησία να μποϊκοτάρει την παράσταση. Παράλληλα, δύο κυρίες που ήρθαν στο Χυτήριο την περασμένη Παρασκευή κατέθεσαν, εν συνεχεία μήνυση σε μένα και σε όλους τους συντελεστές»
, τονίζει ο Λαέρτης Βασιλείου, «για προσβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να έρθουν το Σάββατο στον χώρο του θεάτρου ένστολοι και να οδηγήσουν στο τμήμα όσους ηθοποιούς είχαν ήδη φθάσει πριν από την παράσταση. Μετά πήγα κι εγώ, ενώ στο τμήμα ήρθε και η δικηγόρος του ΣΕΗ. Με παρέμβαση του εισαγγελέα οι ηθοποιοί αφέθηκαν ελεύθεροι και η παράσταση ξεκίνησε με μιάμιση ώρα καθυστέρηση, στις δέκα και μισή. Με γεμάτο θέατρο παίξαμε όλο το σαββατοκύριακο». Και καταλήγει: «Δεν ξέρω τι να πω, πραγματικά, μου φαίνεται αδιανόητο ότι κατατέθηκε μήνυση. Καταννοώ τις διαφωνίες αλλά όχι την απαγόρευση. Η δική μας η παράσταση αναφέρεται στη διαφορετικότητα και την ελευθερία επιλογής. Προσάρμοσα το θέμα στην ελληνική κοινωνία. Ο ΜακΝάλι το έγραψε με αφορμή την αυτοκτονία ενός παιδιού λόγω ενδοσχολικής βίας (bulling), και το παιδί αυτό έτυχε να είναι ομοφυλόφιλο».

Η παράσταση του Σαββάτου, παρά την αναστάτωση, ανέβηκε κανονικά μιάμιση ώρα αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης, όταν επέστρεψαν από το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας οι ηθοποιοί Φώτης Τσοτουλίδης, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης και Πάνος Τρουμπουλένης.

Το έργο του ΜακΝάλι ανεβαίνει σε απόδοση της Βάσιας Παναγοπούλου και του σκηνοθέτη Λαέρτη Βασιλείου. Σκηνογραφία Φωτεινή Μουτάφη, φωτισμοί Κατερίνα Μαραγκουδάκη, επιμέλεια κίνησης Μαριέλα Νέστορα, βίντεο Χρήστος Δήμας, μουσική διδασκαλία Μυρσίνη Δόξα . Παίζουν: Αλέξανδρος Αχτάρ,Λαέρτης Βασιλείου,Θοδωρής Ελευθεριάδης,Στέφανος Οικονόμου,Δημήτρης Οντος,Ηλίας Παπακωνσταντίνου,Χρυσόστομος Παπανικολάου,Νικόλας Πιπέρας,Αχιλλέας Σκεύης, Πάνος Τρουμπoυνέλης,Γιώργος Τσάμης, Φώτης Τσοτουλίδης, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης

Παραστάσεις στο θέατρο Χυτήριο, έως και την Τρίτη (12/6) στις 21:00 στο Χυτήριο. Εξετάζεται η πιθανότητα παράτασης έως και την Παρασκευή 15/7. Η διάρκεια είναι 111΄ χωρίς διάλειμμα. Γενική είσοδος 11 ευρώ - φοιτητικό 9 ευρώ.

Διαρκής Ιερά Σύνοδος: «Εμείς ουδέποτε υποβάλαμε μήνυση»

Διευκρινιστική ανακοίνωση για την υπόθεση της παράστασης Corpus Christi εξέδωσε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, λέγοντας ότι δεν έχει προχωρήσει στην υποβολή μήνυσης εις βάρος των συντελεστών της παράστασης, ούτε έδωσε σε οποιονδήποτε σχετική εντολή για να πράξει αναλόγως.

Η Ιερά Σύνοδος σημειώνει ότι προβαίνει σε αυτή τη διευκρίνιση προς αποφυγή οποιασδήποτε παρανόησης, καθώς ήδη έχει εκδώσει ανακοίνωση για το συγκεκριμένο έργο.

Το χαρακτηρίζει βλάσφημο άκρως δυσφημιστικό για το θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού εκφράζοντας συγχρόνως και τη λύπη της για τη νοσηρή, όπως τη χαρακτηρίζει, φαντασία των συγγραφέων του.






Aleksandër Çipa (Shqip on line) - Greqia ka nevojë për një solidaritet me artistin shqiptar Laert Vasili. E kemi fjalën për atë Greqi që njohim dhe i mbartim mitin si vis i qytetërimit hegjemon në shekuj njerëzorë, që prej antikitetit e deri në kohët tona.
Ajo që ngjau këtë fundjavë me sulmin e ekstremistëve nazisto-ortodoksë mbi një teatër athinjot, ku përgatitet shfaqja e “Corpus Chris” është po aq tronditëse sa edhe mësymja e fanatikëve islamikë mbi konsullatën amerikane në Libi, ku përveç shkrumbimit të saj, gjetën vdekjen edhe diplomatë, mes të cilëve edhe ambasadori Chris Stevens. Efekti i sulmit mbi teatër të enjten në Athinë është edhe më i keqkuptimshëm, për arsye se brenda tij ka pasur artistë e mes tyre edhe një të tillë, shqiptari Laert Vasili. Ekstremistët grekë kanë nominuar në kërcënimin e tyre regjisorin dhe aktorin e njohur emigrant, duke kaluar njëkohësisht në kërcënime të hapura antishqiptare. Një provokim jo i thjeshtë, pavarësisht prej reagimit të menjëhershëm të policisë grekë dhe garantimit prej saj të jetës së artistit.
Ky sulm i pazakontë, i pari i këtij lloji për kohë të tëra ndaj një artisti të një kombi fqinj, vjen prej një njësie të re politike greke, e cila gjendet tashmë si forcë përfaqësuese në Parlamentin e Athinës. Është fjala për partinë e re radikale “Agimi i Artë”. Mes grupit agresiv të fanatikëve, sipas mediave, paska pasur edhe priftërinj. Ndërkohë që blasfeminë e kësaj shfaqjeje, po sipas mediave, e kishte paralajmëruar edhe mbledhja e mëparshme e këshillit kishtar ortodoks, prej nga u ishte bërë thirrje besimtarëve ta bojkotonin këtë shfaqje.
Grupi i ekstremit i tubuar para teatrit “Hitrio” në kryeqytetin grek, ka qëndruar disa orë aty, duke lëshuar klithma dhe kërcënime antishqiptare si: “Shqiptar, këtu do të bëhet varri yt!” etj.
Kjo ngjarje ka tërhequr vëmendje të madhe, por fatmirësisht nuk ka nxitur reagime reciproke. Është një episod traumatizues, i cili edhe pse mund të shihet si përpjekje e një force të re politike ekstremiste për të përfituar prej sensibilitetesh të tilla radikale, mund të merret me realizëm edhe si një strukturë e re, e cila po kërcënon komunitetin dhe përfaqësimin e emigracionit shqiptar në Greqi. Kjo është një prekje në “thembrën e Akilit”. Ajo duhet lexuar drejt dhe më shumë drejt duhet vlerësuar prej strukturave shtetërore greke, për të mos mundësuar pasime grupimesh dhe tubimesh të tilla antishqiptare. Kjo është një goditje e rëndë, me efekte dhe pasoja serioze. Është rrethuar në selinë teatrore një artist dhe kërcënimi ndaj tij ka përfshirë edhe përkatësinë etnike të tij!
Por kësaj here, akti racist dhe ekstremist i fanatikëve politikë dhe fetarë grekë, nuk është thjesht një rrezik i manifestuar ndaj një artisti shqiptar. Ky episod shpalos ekzistencën e një grupimi politik i cili doktrinën antishqiptare nuk ka ngurrim ta shpallë e ta shprehë, duke e pasuar me aksione të egra rebelimi antiligjor ndaj eksponentëve të artit dhe artistëve shqiptarë. Protesta të tilla e fusin papritur Greqinë në kronikën e vendeve që po pasuron kronikën negative të racizmit dhe ndjenjës së egër kundër artistëve shqiptarë, qofshin ata edhe të rritur prej dy dekada në këtë vend, siç është artisti Vasili. Alarmi ndaj episodeve të tilla bëhet edhe më i madh, kur konstaton se kësaj doktrine i përfshihen edhe individë me raso, apo klerikë të veçantë, qofshin ata lokalë apo periferikë.
Në rastin e prezencës së këtyre mikroklerikëve në një sulm të tillë fanatikësh, do të duhej menjëherë të shpreheshin autoritetet e larta klerikale të vendit fqinj, pra të Athinës. Është imediat reagimi i tyre, për të mos lejuar që vërshime të tilla tribale në qendër të Athinës të mos pasohen me reagime periferish dhe turmash militante nëpër skaje ku militantizmi fetar dhe ai i ekstremit politik, po bëhet një “ushqim i preferuar” edhe për shkak të epidemisë së krizës ekonomike që ka pushtuar vendin fqinj. Ndaj këtij episodi i menjëhershëm do të duhej të ishte edhe reagimi i kryepeshkopit zyrtar të Shqipërisë së sotme, pasi dihet se sa e lartë është ndjeshmëria ndaj fjalës së tij në vendin fqinj. Natyrisht, për shkak të etnitetit të tij. Ky reagim është i nevojshëm, pasi ka peshën reale specifike të një solidariteti civil dhe të nevojshëm për vendin që po dhunohet dhe po përthyhet në një periudhë të re rreziqesh, vështirësish, ngarkesash dhe ilaritetesh, prej të cilave po shemben qetësia dhe paqja, por edhe ringjallen cene dhe sëmundje të frikshme shoqërore.
Greqia, pas episodit të ngjarë mbi teatrin “Hitrio”, na paralajmëron se strukturat ekstremiste po shtatzanojnë një egërsi dhe dhunë të harruar. Klithmat kundër regjisorit Laert Vasili nuk janë thjesht një egërsi për shkak të pretekstit blasfemues të shfaqjes që ai po vendos. Ato janë një përballje e re mes hapërdarjes aktuale dhe dasisë së thellë që po përjeton shoqëria e vendit fqinj. Kjo dasi nuk rrezikon vetëm Athinën e sotme, diferencat mes së cilës janë fuqimisht të shqueshme, por ekspozojnë rrezikun e prekshmërisë që kemi ne shqiptarët prej saj. Kronika e kërcënimit mbi artistin shqiptar, nuk është fragmentare. Disa ditë më parë, në mediat tona një radikal i këtij subjekti politik racist në Greqi, emigrant me asete në bregdetin jonian të Shqipërisë, pasi kishte verifikuar edhe njëjtësinë e ADN-së së vet me atë të Pirros së Epirit! Ky personazh në fjalë, të linte shijen e një aventurieri politik që vetëndihej krenar për anëtarësimin e ri në subjektin e ekstremit nazist në Greqi. Në raste të tilla, legjislacioni shqiptar parashikon masa preventive ligjore, për të mos mundësuar krijimin apo importimin e elementëve dhe veprimtarive të tilla në territorin e republikës. Nuk është e tepërt të rikujtohet se ekstremistë të këtij soji, apo të një grupimi më militar, shkaktuan dikur në kufirin greko-shqiptar të njohurën masakër të Peshkëpisë më 10 prill të vitit 1994.
Që radikalizma të tilla të mos depërtojnë në realitetet mes dy vendeve dhe në përditshmërinë e dy shoqërive fqinjëruese, nevojitet pikërisht ky solidaritet i menjëhershëm dhe shprehja e elitave. Kur mercenarët e dhunës rrethojnë një teatër, atëherë lehtësisht mund të lexohet se ç’dimension po merr dhuna dhe rreziku për shoqërinë e lirë dhe prezencën e shtetasve të huaj në këtë vend. Në këtë rast nuk është i kërcënuar artisti Laert Vasili, por e kërcënuar është Greqia kulturore dhe vlerat e përfaqësimit multiqytetar në të. Doktrina raciste në rastin e fundit, po shfaq struktura. Kjo është e rrezikshme dhe për këtë shkak, solidariteti vlen të jetë më i strukturuar se kurrë brenda dhe jashtë Greqisë e më së shumti në shoqërinë tonë.

No comments: