Monday, October 22, 2012

Si panipulohet opinioni publik nga disa gazeta shqiptare duke ndryshuar kontekstin e ish presidentit Stefanopoulos

 Important quotation of Mr. Stefanopoulo:  Έχουμε κι εμείς κάθε ενδιαφέρον γι' αυτήν, όχι πλέον αξιώσεις, δικές μας ή δικές τους, εδαφικής επέκτασης. Αυτά τέλειωσαν και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά και δεν έχουμε καμιά διάθεση να επανέλθουμε σ' αυτές τις εποχές.

 Shqiperim nga blog i kontekstit te Stefanopoulo:

"..kemi dhe ne  interes për të (Epirin e Veriut), por jo pretendime nga ana e jone per zgjerim territorial. Ato (pretendimet) mbaruan dhe ne të gjithë e dimë shumë mirë dhe nuk kemi dëshirë të kthehemi në ato kohë"

 Shqiperim i manipuluar nga gazeta Shekulli i te njejtit tekst: 

“sa i përket çështjes së Epirit të Veriut (Vorio Epiri) tashmë edhe pse ne grekët kemi kërkesa territoriale ndaj kësaj zone, kanë edhe shqiptarët kërkesat e tyre territoriale. Këto gjëra tashmë kanë mbaruar dhe nuk duhet t’i kthehemi më atyre dhe kohës së vjetër”

 

Κωστής Στεφανόπουλος: «Έχω μια ρίζα βορειοηπειρωτική για την οποία είμαι εξαιρετικά υπερήφανος»

Εχω το προνόμιο να κατάγομαι από μια περιοχή η οποία φιλοξενεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια πάρα πολλούς Ηπειρώτες και Βορειοηπειρώτες. Είμαστε όλοι πολύ υπερήφανοι γι' αυτούς, για όσα προσφέρουν όχι μόνο στην παλιά τους πατρίδα, αλλά και στην καινούρια τους πατρίδα όπου κι αν είναι στην Ελλάδα.

Είναι ένα σπουδαίο κομμάτι όλων των ελληνικών κοινωνιών οι Ηπειρώτες εκτός Ηπείρου.
Δεν λησμονούν την πατρίδα, επιστρέφουν σε κάθε ευκαιρία, ξαναφτιάχνουν τα σπίτια τους, προσπαθούν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο, συγκροτούν συνέδρια και είναι άξιοι του ονόματος του Ηπειρώτη το οποίο ποτέ δε λησμονούν. Και θα 'θελα να αναφερθώ και στο πιο πολύτιμο κομμάτι της Ηπείρου, τη Βόρεια Ήπειρο και στους Βορειοηπειρώτες αδελφούς τους. Εγώ δεν ξέρω τι τόνους να χρησιμοποιήσω, μάλλον τόνους ηπιότερους. Όταν αναλογίζεται κανείς πόσα τράβηξαν αυτοί οι άνθρωποι επί 50 ολόκληρα χρόνια αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα, αποκομμένοι από τους υπόλοιπους Έλληνες. Και δεν ήταν μόνον η απομόνωση, ήταν η σκληρή ζωή κάτω από ένα αβάσταχτα σκληρό καθεστώς του οποίου ξέρουμε όλοι τη συμπεριφορά του και δεν χρειάζεται να διαβάζουμε όσα βιβλία έχουν γραφεί από ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν σ' αυτή την ιερή περιοχή.
Για να γνωρίζουμε τα πόσα πέρασε η Βόρειος Ήπειρος και ίσως ακόμη πόσα περνά, γιατί βέβαια άλλαξε η κατάσταση και δεν είναι συγκρίσιμη με την εποχή την οποία προηγουμένως εμνημόνευσα. Αλλά έχει ακόμη αξιώσεις η Βόρειος Ηπειρος. Έχουμε κι εμείς κάθε ενδιαφέρον γι' αυτήν, όχι πλέον αξιώσεις, δικές μας ή δικές τους, εδαφικής επέκτασης. Αυτά τέλειωσαν και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά και δεν έχουμε καμιά διάθεση να επανέλθουμε σ' αυτές τις εποχές. Εχουμε όμως κάθε δικαίωμα και εμείς και εκείνοι να ζητούμε τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής των και να ενδιαφερόμεθα γι' αυτήν. Αλλά κι εμείς να μπορούμε να προσφέρουμε για τη βελτίωση αυτής της ζωής. Η Αλβανία είναι ένα κράτος με πολλές ανάγκες κι ίσως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι πάντοτε σε θέση αυτή την περιοχή και αυτούς τους υπηκόους της να τους φροντίσει όπως θα άξιζε να το κάνει. Έχουμε εμείς υποχρέωση που βρισκόμαστε στην καλύτερη οικονομική θέση και μπορούμε να το κάνουμε Σε όλα τα χωριά της Βορείου Ηπείρου υπάρχουν μικρές ανάγκες εν σχέση με τις δυνατότητες μας, υπάρχουν ανάγκες για δρόμους, για υδραγωγεία, για φωτισμό, για μικροπράγματα θα έλεγα τα οποία όμως θα ήταν πολύτιμα προκειμένου να συγκρατήσουν τους Βορειοηπειρώτες στον τόπο τους και προκειμένου να τους προσφέρουν κάποια άνεση στη δύσκολη, στερημένη ζωή τους. Έχω μια μεγάλη περηφάνεια την οποία δεν διστάζω κάθε φορά να τη λέω και πιστεύω ότι πρέπει να την πω και τώρα, έχω μια ρίζα βορειοηπειρωτική για την οποία είμαι εξαιρετικά υπερήφανος.
Είμαι από τη Δρόβιανη της Βορείου Ηπείρου, ένα χωριό που δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ, μεταξύ Δελβίνου και Αγ. Σαράντα, το οποίο το σκέφτομαι πολλές φορές.
Δεν μπόρεσα να κάνω πολλά πράγματα ή σχεδόν τίποτα γι' αυτό, αλλά ο σύνδεσμος που υπάρχει μ' αυτό το χωριό της Βορείου Ηπείρου είναι πάντα μέσα μου ζωντανός. Και θέλω να απευθύνω όχι μόνο στους Δροβιανίτες, αλλά σε όλους τους Βορειοηπειρώτες ένα θερμότατο χαιρετισμό αγάπης.
Θέλω να αναφερθώ και σε ένα άλλο κομμάτι που το οποίο εμνημονεύσατε, κύριε πρόεδρε, και κάματε πολύ καλά, στους βλάχους της Βορείου Ηπείρου. Δεν αναφέρουμε στους βλάχους της Ελλάδος, γιατί αυτοί δεν έχουν καμία διαφορά όπως δεν έχουν και οι βλάχοι της Βορείου Ηπείρου, αλλά θα πω το λόγο για τον οποίο διακρίνονται από τους υπολοίπους. Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των υπολοίπων Ελλήνων και των βλαχοφώνων Ελλήνων. Αλλά με τους βλάχους της Βορείου Ηπείρου αργήσαμε να 'ρθούμε σε επαφή. Ερχόμαστε τώρα τα τελευταία χρόνια. Και πληροφορούμε αυτές τις επαφές με την πιο μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποίηση, διότι είναι ένα κομμάτι του ελληνισμού που πρέπει να διεκδικήσει και αυτό την αναγνώριση ότι μετέχει στην Μειονότητα την Ελληνική και είναι τοποθετημένο γεωγραφικά, τοπικά προς την πλευρά της Κορυτσάς. Εκείθεν που πρέπει να αναγνωριστεί και αυτή ως μειονοτική περιοχή, όπως πρέπει ν' αναγνωριστούν ως μειονοτικές περιοχές, όχι μόνον εκείνες που επί παλιά αναγνωρίζοντο από το παλιό και το σύγχρονο καθεστώς, αλλά όλες εκείνες που βάση των συγχρόνων διατάξεων και των συνθηκών περί μειονοτικών περιοχών πρέπει να αναγνωριστούν ως μειονοτικές. Και αναφέρομαι και στη Χιμάρα μέχρι την Κορυτσά.
Είναι οι βλάχοι όχι μόνο ένα πολύτιμο κομμάτι του ελληνικού έθνους και γνωρίζουν πολύ καλά όλες τις αποδεδειγμένες ρίζες περί της καταγωγής του, αλλά αυτό που θέλω να πω στους βλάχους της Β.Η. είναι να γνωρίζουν ότι οι βλάχοι της Ελλάδος αποτελούν ένα πολύτιμο κομμάτι του ελληνικού λαού που δεν είναι μόνο εγκατεστημένο στις δυο πλαγιές της Πίνδου ή οπουδήποτε αλλού υπάρχουν οι εστίες των βλάχων. Είναι πολύτιμο κομμάτι της αστικής τάξεως της Ελλάδος. Δεν είναι μόνο κτηνοτρόφοι πια οι βλάχοι. Σε όλα τα τμήματα της Ελλάδος, σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις επιστήμες, σε όλα τα κλιμάκια της κοινωνικής ζωής συναντά κανείς τους αγαπημένους μας αυτούς αδελφούς, οι οποίοι σήμερα έχουν μια υποχρέωση: να έρθουν το συντομότερο σε επαφή με τους βλάχους της Βορείου Ηπείρου, να τους ενθαρρύνουν, να τους ενδυναμώσουν, να τους προσφέρουν για να μπορέσουν να αποτελέσουν κι εκείνοι ένα δυνατό κρίκο μεταξύ εκείνων και ημών των υπολοίπων.
Είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουν, όπως είμαι βέβαιος ότι και η ελληνική πολιτεία θα στρέψει με στοργή τη σκέψη της και το πρόσωπο της προς αυτούς τους ξεχασμένους Έλληνες.


Shekulli on line:
E Hënë, 22.10.2012
Ish-presidenti Stefanopullos: Korça është greke
“Kam privilegjin të jem me origjinë nga një zonë e cila mirëpret këtu e shumë vite përpara, shume e shumë Epirot dhe Epirot të Veriut. Jemi të gjithë shumë krenar për këtë, për c`ka ofrojnë jo vetëm shtetit të tyre amë, por edhe shtetit të tyre të ri, kudo që ndodhen në Greqi. Janë një pjesë shumë e madhe e shoqërisë greke, Epirotet jashtë Epirit. Duke mos e harruar kurrë atdheun dhe duke u kthyer kurdoherë, rindërtojnë shtëpitë e tyre, mundohen të ndihmojnë me çfarëdo lloj mënyre, mbajnë konferenca dhe janë të denjë për emrin Epirot, në Epirin e Veriut dhe të vëllezërve të tyre vorioepirotë. Unë nuk di se me çfarë toni të flas, ndofta me tone të buta do të flas. Kur të vijnë nëpërmend se çfarë kaluan këta njërës për 50 vjet, të shkëputur nga pjesa tjetër e Greqisë, të shkëputur nga pjesa tjetër e popullsisë greke! Por, nuk është vetëm shkëputja, por jeta e vështirë nën presionin e një diktature të padurueshme, të cilës të gjithë ja dimë sjelljen dhe nuk është e nevojshme të lexojmë libra të cilat janë shkruar nga persona që u torturuan në këtë krahinë të shenjtë, që të njohim se çfarë dhe sa ka hequr Epiri i Veriut dhe ndofta se çfarë heq akoma. Por, natyrisht që situata ka ndryshuar dhe nuk bëhet fjalë për krahasim me kohën e mëparshme që sipërpërmenda. Gjithsesi Epir i Veriut ka akoma pretendime. Jemi dhe ne shumë të interesuar për këtë, jo vetëm pretendime, tonat apo të tyret, natyrisht pretendime territoriale. Por këto gjëra tashmë kanë përfunduar dhe këtë e dimë të gjithë shumë mirë dhe nuk kemi asnjë dëshirë t’i rikthehemi atyre kohërave. Por, kemi çdo të drejtë dhe ne edhe ata të kërkojmë përmirësimin e kushteve jetike të tyre dhe të interesohemi vazhdimisht për këtë përmirësim. Edhe ne duhet të përpiqemi të punojmë për përmirësimin e jetës së tyre. Shqipëria është një shtet me shumë nevoja dhe ndofta duhet të pranojmë se nuk është gjithmonë në gjendje të trajtojë siç duhet përherë dhe vazhdimisht këtë krahinë dhe këta banore të saj. Kemi dhe ne detyrë, që gjendemi në një situatë më të mirë ekonomike se Shqipëria, të bëjmë të mundur që në të gjitha fshatrat e Epirit të Veriut, ku ka nevojë për gjëra të vogla t`iu a plotësojmë kërkesat. Në varësi të mundësive tona, sa i përket nevojave për rrugë, për ujësjellës, për ndriçim, për çdo gjë që nuk kërkon shumë investim dhe do të ishin shumë të vyera për këtë shoqëri, me qëllim që të mbajnë vorioepirotët në tokat dhe shtëpitë e tyre dhe të ndihmojmë në përmirësimin e jetës së vështirë të tyre”. 
Origjina
“Kam një krenari të madhe, të cilën nuk nguroj ta bëjë publike tashmë dhe mendoj se duhet ta them që tani, kam origjinë nga Epiri i Veriut për të cilën jam shumë krenar. Jam nga një fshat që quhet Dhrovjan, në Epirin e Veriut, një fshat që nuk e kam vizituar kurrë, gjendet mes Delvinës dhe Sarandës, dhe shpesh mendohem të shkojë atje. Nuk munda të bëj shumë gjëra për këtë fshat apo asgjë, por lidhja që kam me atë fshat në Epirin e Veriut është gjithmonë brenda meje dhe i gjallë. Dhe dua t`iu drejtohem, jo vetëm dhrovjanitëve, por gjithë Vorioeprotëve me një përshëndetje të zjarrtë”. 
Vllehtë e Epirit të Veriut dhe Himara
“Do të desha t’i referohem dhe një tjetër çështjeje z. President i konferencës, i kam fjalën për vllehtë e Epirit të Veriut. Nuk i referohemi vllehve të Greqisë, sepse ata nuk kanë asnjë diferencë siç nuk kanë as vllehtë e Epirit të Veriut, por do të them se përse këta vlleh janë të veçantë nga të tjerët. Por, me vllehtë e Epirit të Veriut vonuam të vinim në kontakt, të lidheshim. Jemi rilidhur këto vitet e fundit. Dhe marr informacione mbi këto lidhje dhe takime të viteve të fundit me kënaqësi pasi janë pjesë e Greqisë. Por, edhe kjo shoqëri, vllehtë duhet të fitojë dhe kërkojnë njohjen si minoritet grek madje dhe me vendndodhjen gjeografike të tyre. Gjeografikisht nga kufiri i Greqisë drejt krahut të Korçës. Aty pikërisht ku duhet të njihet dhe Korça si zonë minoritare, siç dihet njihen si zona minoritare në Shqipëri jo vetëm ato zona të cilat janë njohur më herët nga qeveritë e reja dhe të vjetra, por të gjitha në bazë të ligjeve aktuale dhe konventave mbi minoritetet kjo zonë duhet të njihet si minoritet. Dhe i referohem zonës nga Himara deri në Korçë. Jam i sigurt se qeveria dhe shoqëria greke do të kthejë vëmendjen dhe përkujdesjen në drejtim të këtyre grekëve të harruar”. 
Marrë dhe përkthyer nga “Newsnow.gr”

No comments: