Archive Numri i ri i MAPO: Aleanca Kuq e Zi parti Turke

Nga Alfred Lela

Letra e Editorit: Tradhtia e elitave

Historia politike e këtyre 20 viteve pluralizëm është e mbushur me raste skizmash, çarje partish të mëdha, prej nga kanë dalë parti të vogla. Në shumicë ato kanë qenë përpjekje të pakënaqurish: jo të pakënaqurish me staus quo-në, apo mbrapshtinë a mbrothësinë e punëve, por me hisen e munguar në tortën e pushtetit, a të aksesit te pushteti. Akronime dy e tre germëshe ka sa të duash, por përmendja e tyre do të ishte aq e kotë, saç ka rezultuar i bjerrë edhe besimi i cave që, naivisht, e kanë parë projektin e tyre ideologjik të reflektuar te këto forca lindur pakënaqësish e hatërmbetjesh të mëdha.

Pas një projekti perëndimor për futjen e një pyke, në formën e Mjaft e G99, në digën e madhe politike që simbolizohet nga PD e PS, mbërrin, po prej jashtë, një tjetër imperializëm politik. Kësaj radhe pyka quhet Aleanca Kuq e Zi dhe vjen në trotuaret e politikës shqiptare trafikuar nëpërmjet Rrugës së Bakllavasë, andej prej nga vijnë zakonisht mallrat e lira të Tregut Çam e kolegjet e serta, ku elitat shqiptare shkollojnë fëmijët e tyre: nga Turqia.

Të kuptohemi: turqit, ashtu si amerikanët, francezët, britanikët, gjermanët a të tjerë, brenda konceptit të botës si fshat global, janë në të drejtën e tyre për të emëtuar soft power-in (fuqinë e butë) e kulturës së tyre. Dilemat dhe sfidat u mbeten elitave shqiptare: a janë të gatshme ato të ngrenë mekanizmat e nevojshëm që shqiptarët të zgjedhin mes alternativave? Apo, secili për asprat e veta, është gati ta shesë rolin e amortizatorit mes shoqërisë dhe informacionit?

Kreshnik Spahiu, pjesë e këtyre elitave, por edhe të tjerë, në media, botën akademike e politikë, me sa duket e kanë marrë pozicionin e tyre. Në mos pastë shpëtim tjetër, të paktën një ngushëllim e ka: të thirrurit e gjërave me emrin e tyre; në këtë rast: la trahison des élites.

Numri mujor i Mapos në treg, lexoni më shumë për: 

COVER STORY/NEO-OTOMANIZMI

ALEANCA KUQ E ZI, PARTI TURKE

nga Alfred Lela

Kush e mundësoi vizitën nëWashingtontë Kreshnik Spahiut?Kush është ndërmjetësi mes kreut të AKZ dhe interesave turke në Shqipëri? A janë të interesuar amerikanët për një rimëkëmbje të Perandorisë së dikurshme Osmane?

AGRON GJEKMARKAJ

Neo-otomanizmi? Streha e të frustruarve

Në trajtën e tij “shqiptare” neo-otomanizmi shfaqet më shumë si një peng i disa përfaqësuesve, kryesisht anësorë, të cilët në pamundësi për të përballuar frymën e stuhishme europiane, që po dominon vendin pas rënies së komunizmit, duket se kanë gjetur te neo-otomanizmi një përgjigje dhe një strehë për frustrimin e tyre kulturor, politik dhe shpirtëror. Një dukuri që lidhet qysh herët me renegatizmin me Hamza Kastriotin dhe Ballaban Pashën.

EDA DERHEMI (diplomuar ne Turqi)

Turqia nuk ka pse shihet si shteti që luan më keq

Në Shqipëri grupe të ndryshme besimtarësh a nacionalistësh me marrakotje pan-apo anti-helene, si edhe pan-apo anti-turke do ketë gjithnjë, por unë nuk besoj se do ose mund të kthehen ndonjëherë në forca qendrore politike. Prapë këmbëngul që të heqim vëmendjen nga “neo-otomanizmi” si një prej formave të simptomave të shumta të sëmundjes ballkanase, dhe të merremi me shërimin e sëmundjes.

ENIS SULSTAROVA (diplomuar ne Turqi)

Qarkullimi i ‘Orientit’ si efekt politik

Islami është një fe e shqiptarëve, jo më pak se krishterimi. Ne duhet të ruhemi që të mos mbillet mes shqiptarëve fara e urrejtjes fetare, jo vetëm nga turqit, por nga të gjithë ata të huaj që nuk duan që shqiptarët të bëhen bashkë si subjekt politik, por të mbeten të përçarë nën flamujt e fesë, krahinës, kreut etj.