Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë
KRISHTLINDJE, 2012
Durim me zemër të gjerë
† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë
Klerit dhe besimtarëve shpresëtarë Orthodhoksë,
Bij të shtrenjtë më Zotin,
“Zoti i drejtoftë zemrat tuaja... në durimin e Krishtit” (2 Thes. 3:5)
Shpëtimtari
i botës, ardhjen e të Cilit kremtojmë në Krishtlindje, nuk erdhi në
tokë si një udhëheqës plot ngut dhe i vrullshëm për të ndryshuar
përnjëherësh realitetin mëkatar. Fjala e Perëndisë, i bërë njeri, nuk
kërkoi të ndreqë gjithçka në pak kohë, të imponojë me forcë parimet që
shpalli për një shoqëri të drejtë. Që në vitet e para të pranisë së Tij
në historinë e njerëzimit, u soll me një DURIM të mahnitshëm: durim ndaj
indiferencës së banorëve të Bethlehemit që nuk i ofruan as edhe një
strehë të thjeshtë. Durim ndaj armiqësisë paranojake të pushtetit
politik, që ndjeu se po kërcënohej dhe rendi të marrë masat më të
dhunshme kundër Tij. Durim në kushtet e të qenurit i huaj, kur u
detyrua, së bashku me nënën e Tij dhe mbrojtësin e Tij Josif, të gjejë
strehë në një vend të huaj, në Egjipt. Dhe më vonë, për shumë kohë,
punoi si punëtor krahu, me durim, duke marrë pjesë heshturazi në
mundimin e popullit të thjeshtë.
Dhe kur
mbërriti koha për misionin e Tij publik, për të krijuar parimet e një
shoqërie të re dashurie, të Kishës, për shpalljen e së vërtetës, të
paqes dhe të drejtësisë, përsëri tregoi durim të paepur: durim ndaj
mospranimit të mesazhit të Tij nga skribët intelektualë dhe farisenjtë
në dukje shpresëtarë, durim ndaj shpifjeve të pabaza, durim ndaj
sjelljeve zemërngushta dhe mendjengushta të të Tijve. Durim ekstrem në
poshtërimet e bëra nga ushtarët e pagdhendur të absolutizmit romak.
Durim në kulmin e martirizimit të kryqit.
* * *
Ndërsa
kundrojmë personin e Mesias që po vjen, le të mendojmë më me kujdes
rreth “durimit të Krishtit”. Dhe le të kërkojmë nga Perëndia i durimit
dhe i ngushëllimit (Rom. 15:5), Perëndia i dashurisë, të orientojë drejt
këtij durimi zemrat tona.
Të gjithë e
dimë se kushtet e sotme në vendin tonë janë jashtëzakonisht të
vështira. Mos e lejojmë shkurajimin të na pakësojë fuqinë e shpirtit, të
paralizojë forcat tona. Le të shfaqim durim edhe në zemëratën tonë të
justifikuar, ndaj tensionit dhe frikës mashtruese që ndeshen kudo.
Sigurisht, kur flasim për durimin e krishterë, nuk nënkuptojmë përballje
pasive, një lloj qëndrimi stoik, një formë nirvane, heqje dorë nga
përgjegjësitë dhe kërkesat e drejta, indiferencë për aksion social.
Krishti artikuloi fjalë kritike- le të sjellim në mendje predikimet e
Tij,- me fjalë të ashpra- le të kujtojmë zinxhirin e fjalëve “mjerë”
kundër skribëve dhe farisenjve (Matth. 23:33). Dëboi nga tempulli ata që
e kishin bërë “shtëpi tregtie” (Matth. 21:33, Mark. 11:17). Por
njëkohësisht na fton të mësojmë prej Atij, i Cili është “i butë dhe i
përulur në zemër” (Matth.11:29), durimin e thellë të brendshëm, që të
gjejmë paqen dhe ekuilibrin në shpirtrat tanë.
Durimi i
krishterë nuk përbën dobësi karakteri. Përkundrazi, ngjason me fuqinë e
frenave që mbron nga aksidentet, që garanton sigurinë e udhëtimit. Mjerë
ai që guxon të udhëtojë me makinë ose aeroplan që nuk kanë frena të
fortë. Frenat e sigurt presupozojnë fuqi. E njëjta gjë ndodh edhe me
durimin. Ai i transformon edhe hidhërimet, edhe sprovat më të mëdha. Nga
përvoja e tij personale, apostull Pavli na siguron: “...se hidhërimi
sjell durim, durimi sprovë (karakter të sprovuar), ndërsa sprova
shpresë, shpresë e cila nuk turpëron” (Rom. 5:3-5).
Me anë të
durimit, njeriu përdor më mirë fuqitë e tij intelektuale dhe
sentimentale. Durimi i bashkuar me këmbënguljen e paqtë, çel kalime në
shumë rrugë pa krye: në marrëdhëniet familjare, në krizat e shëndetit,
në vështirësi të ndryshme ekonomike, gjatë procesit të edukimit, në
hulumtimin shkencor, në përpjekjet krijuese. E udhëheq njeriun drejt
pjekurisë. “Durimi vepër të përsosur ka, që të jeni të përsosur dhe të
plotë duke mos mënuar në asgjë” (Jak.1:4).
Shkrimi i
Shenjtë na ka dhënë shumë shembuj të durimit, nga të cilët më të
njohurit janë ai i Avrahamit (Hebr. 6:15), i Jovit (Jak.5:11) dhe i
Hyjlindëses. Por veçanërisht na fton të imitojmë “durimin e Jisuit”: “Me
durim le të vrapojmë në betejën që qëndron përpara nesh, duke e pasur
vështrimin te kryetari i besimit dhe përsosësi Jisu” (Hebr. 12:1-2,4).
Dhe me shikimin tonë të përqendruar tek Ai, le të përballemi me durim
zemërgjerë me sprovat që na dalin përpara. Në mënyrë të veçantë, të
gjithë ata që përhapin Ungjillin, të vërtetën e Krishtit në kufijtë e
vjetër dhe të rinj, sa janë “dhjakonë” dhe të dërguarit e Tij, janë
thirrur në një pjesëmarrje më të ngushtë në veprën dhe Pësimin e Tij “në
durim të shumtë, në hidhërime, në nevoja, në shtrëngime... (2 Kor.
6:4).
Mbi të
gjitha kërkohet durim në ditët tona, për të arritur reciprocitetin dhe
unitetin e brendshëm shpirtëror, për të cilat ka nevojë vendi, për ta
kapërcyer krizën. Me durim do ta fitojmë jetën tonë (shih Llk. 23:19).
* * *
Të gjitha
sa nxirren në pah në këto ditë kremtuese, vëllezërit e mi- paqja,
dashuria, shpresa dhe durimi që theksuam ditën e sotme- janë gjëra të
ndërlidhura njëra me tjetrën, ashtu siç ndërlidhen në trupin tonë
organet jetësore, sistemi nervor, i qarkullimit të gjakut dhe ai
muskulor. Secili ndërvaret, mbështet dhe fuqizon tjetrin. Pra durimi nuk
është aspak i veçuar dhe autonom. Vepron së bashku me besimin (sistemi
nervor), shpresën (ai muskulor) e me dashurinë (sistemi i qarkullimit të
gjakut) e cila “i duron të gjitha” (1 Kor. 13:9).
Le ta lusim
fort Zotin, “Perëndinë e dashurisë” në këto festa të Krishtlindjeve që
të orientojë mendimet tona drejt kësaj forme durimi, por mbi të gjitha,
ta bëjë këtë edhe me zemrat tona. Të na orientojë drejt “durimit të
Krishtit” të paqtë, të fortë, rrezatues, të paepur. Dhe “Dielli i
drejtësisë”, fitimtar do të shndrisë përsëri brenda reve të zeza, për të
ndriçuar dhe për të ngrohur zemrat tona. Me durim me zemër të gjerë le
të ecim sidomos gjatë vitit të ri, që të kapërcejmë problemet e
shumëllojta dhe kundërshtitë e paparashikuara.
Krishtlindje të bekuara!
Me të gjithë dashurinë time më Krishtin
† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë
No comments:
Post a Comment