http://xhaxhai.wordpress.com/2013/01/28/manolis/
January 28, 2013 by juliusx
Një
ngjarje e veçantë paska ndodhur në parlamentin grek para 12 ditësh –
meqë më paska shpëtuar pa e vënë re, po ia lejoj vetes përdorimin e
mënyrës habitore. Një deputet i formacionit politik SYRIZA, i
mirënjohuri zoti Manolis Glezos, ka qënë protagonisti i një ngjarjeje, të denjë për të shkruar diçka rreth saj.
Përpara se t’u heq kërshërinë mbi ngjarjen, do flas veç pak për
biografinë e Manolit, se për të vetë kam shumë për të thënë. Manolis
Glezos, ka lindur në ishullin Naxos, në vitin 1922. Familja e vet u
transferua në Athinë në vitin 1935, aty ku ai dhe mbaroi shkollën e
mesme. Kërcënimi i pushtimit fashist, e gjen Manolin çun të ri, veç 17
vjeç. Në pamundësi për të shkuar në front – për shkak të moshës së vogël
– ai ofrohet vullnetar në Ministrinë e Financës.
Akti që do e vendoste Manolin në rangun e
legjendave, do të vinte dy vjet më vonë, kur së bashku me shokun e tij
të idealeve, Apostolos Santas, shkon në Akropolin e Athinës, të pushtuar
atëherë nga nazistët gjermanë, dhe gris simbolin e nazizmit – flamurin
që po valëvitej mbi tokën e kombit të vet të nënshtruar. Do të ishte veç
ky akt, që do ta kthente atë në legjendë ndërkombëtare dhe simbol të
rezistencës.
Vitet që pasuan pas çlirimit të Greqisë, nuk e ndryshuan rrjedhën e
persekutimeve ndaj Manolit. Sepse ishte i majtë kësaj rradhe, ai
internohet, burgoset, kërcënohet, akuzohet si spiun i shërbimeve
sekrete, dënohet me vdekje – por nuk ekzekutohet, për shkak të statusit
të vet popullor.
Ditë të bardha, plaku sot 90 vjeçar flokëbardhë, pa vetëm pas
rrëzimit të diktaturës së kolonelëve në Greqi. Aty fillon dhe
aktivizohet politikisht, merr pjesë në jetën sociale të vendit, zgjidhet
deputet, eksperimenton me aplikimin e demokracisë direkte, shkruan
libra etj.
Vjet në Shkurt, Manoli rikthehet si simbol i rezistencës, kësaj here
ndaj një pushteti të degjeneruar dhe të pamoralshëm, kur merr pjesë në
demonstratat popullore dhe darovitet prej “mbajtësve të rendit” të
atëhershëm me gaz lotsjellës. Ndërsa në Qershor, po vjet, figuronte i
pari në listën proporcionale të partisë Syriza. Sot është deputet në
parlamentin grek, para dy javësh rikonfirmoi statusin e tij si legjendë e
antifashizmit.
Dhe ja se si. Në seancën parlamentare të rradhës, një prej deputetëve
të AiA, akuzon kolegun e vet mysliman minoritar – Ahmet Haxhiosman, se
është agjent i Turqisë. Që t’i bëjmë një rikapitullim gjithë situatës,
para se të shkojmë më poshtë:
- Manoli ka lindur në 1922, në të njëjtin vit që lufta turko-greke, i
mohoi Greqisë të drejtën e territoreve në Azinë e Vogël, dhe i dha fund
ideologjisë së Megali-Ideas, me shkëmbimin e popullatës.
- Deputeti i AiA, simbolizon gjithçka që Manolin e ka bërë të pësojë
në kurrizin e vet, për jo pak, por 30 vjet. AiA përfaqësojnë
hitlerianët, kolaboracionistët; më pas regjimin e kolonelëve të Juntës,
dhe sot neofashistët.
Për të mbrojtur kolegun e vet mysliman, Manoli ngrihet, dhe pyet
ministrin e arsimit të Greqisë, që ka mbiemrin Arvanitopoulos e i thotë –
ti je grek, apo arvanit? Përse e bëri këtë pyetje? Për t’i hequr
pretendimin moral të racës së pastër që pseudonacionalistët e AiA
mbështesin. Më shumë se përpara mitit të historisë greke, ishte –
përsëri, përballë fashizmit. Nuk zgjodhi të hakmerrej, as të bënte
gjenealogjinë familjare të atij që akuzonte (siç ndodh rëndom në ndonjë
vend tjetër këtej rrotull), as zgjodhi të ofendonte, zgjodhi veç këtë:
të thoshte një të vërtetë, të mohonte një pretendim absurd mitoman të
pastërtisë racore. E madje të jepte moralin e vet, për të ardhmen. Djali
i ri 90 vjeçar, po u tregonte përsëri stërnipërve të tij, se si duhet
të jetojnë dhe t’i shohin gjërat.
Por, sigurisht, siç po ndodh rëndom e shpesh herë, kur kaloi doganën
edhe erdhi lajmi në sferën shqipfolëse të mediave, mesazhi i
keqinterpretua.
“Ja një grek që thotë të vërtetën”, “Sikur ne nuk e dinim”, “Gjysma e
grekëve janë shqiptarë”, “Arvanitasit po zgjohen”, “Do marrim trojet”,
“Shqipëri e Madhe!” etj.
Një pjese të stërnipërve të vet, duhet thënë, as atyre nuk ua mbushi
mendjen. Aq sa i thanë dhe “paloplak”, dhe “i rrjedhur”. Atij, që mund
ta tregojë historinë vetëm nëpërmjet brazdave të thella të rrudhave që
ka në fytyrë
Sikur të mundesha, do i lutesha Manolit – të lutem mëso shqip o plak, dhe ua shpjego shqiptarëve çfarë ke në mendje.
Por ndoshta në pamundësi të kësaj, nëpërmjet shembullit të vet,
Manoli e jep gjithsesi një mesazh. Nëse krahasojmë shpirtmadhësinë dhe
vizionin e plakut të urtë dhe leshrakërleshur, me meskinitetin e disa
shqiptarëve dhe mënyrave idiote, prepotente, langaraqe që këta po
përdorin sistematikisht për tu faktorizuar në politikë – gjithnjë duke
mbjellë urrejtje, dhe jo tek të huajt, por midis shqiptarësh vetë.
Si mbyllje, po zgjedh një shkëmbim që kam pasur me dikë në lidhje me
Manolis Glezos, kur para disa kohësh më pyesin – Po ai, akoma nuk ka
vdekur? Dhe i jam përgjigjur – Ai asnjëherë nuk ka për të vdekur.
No comments:
Post a Comment