Tuesday, September 02, 2014

Replikë me Pëllumb Xhufin-Është për ardhur keq sepse Xhufi mban edhe titullin e profesorit!!!

Mihail Kr. Pantoulas
  

Në gazetën “Dita” të Tiranës, u botua, së fundmi, artikull i prof. Pellumb Xhufi nën titullin: “Shën Kozmai dhe misioni i tij në Shqipëri” (1). Objektiv i tij, sikundër vetë ai pohon në hyrje të artikullit, ishte “që të zhvishet Shën Kozmai nga mbulesa mitologjike që e ka mbështjellë personalitetin e tij”. Totalitarizmi, që e dallon këtë formulim konkrret, krijon që në krye të herës probleme të objektivitetit në kërkimin e së vërtetës nga ana e z. Xhufi. Supozoj se vetë ai e njeh më mirë se kushdo tjetër se gazetaria mercenare është një nocion krejt i papajtueshëm me hulumtimin shkencor, që ambienti akademik kuron. Por kjo lidhet me profesorin z. Xhufi dhe besueshmërinë e tij shkencore, që për nga rezultati duket se nuk e preokupon seriozisht. Qartazi qëllimi i artikullit ishte tjetërkund!!!
Sidoqoftë le t’i marrim gjërat prej fillimit. Së pari titulli që i vihet artikullit është në atë mënyrë i formuluar, për të lënë nëntekst një shërbim të porositur të Hieromonakut Kozma në Shqipëri. Kjo nuk është e vërtetë. Dhe kjo për faktin se studimi i letërkëmbimit të shpëtuar dhe i predikimeve të tij na tregojnë se nuk ka patur asnjë devijim përsa i përket mesazhit bazik të Kozmait për popullsitë Orthodhokse të vuajtura të Ballkanit, që ishte të ruajtja e besimit Orthodhoks si armë ideologjike për mbijetesën e rajave përballë muhamedanizmit mbizotërues të pushtuesit Turk (2).
E dyta që konstaton lexuesi në artikullin e z. Xhufi nuk janë veç gabimet profane historike që me shumicë gjenden në këtë shkrim të tij. Për shembull: 1)Është e gabuar se ekzekutimi me varje i Hieromonakut Kozma është kryer në Kolikondas. E vërteta është se Kozmai u martirizua në Mojalli të Fierit (3) dhe varrimi i tij u bë në Kolikondas, ku u gjend trupi i tij i marrë me rrëmbim nga ujrat e lumit Seman (Apsos).2)Vizitat njëzetëvjeçare të Hieromonakut Kozma nga fshatrat e periferisë së Konstandinopojës, në Romilinë Lindore, Maqedoninë Lindore – Qendrore dhe Perëndimore, në Thesali, ishujt e Egjeut dhe të Jonit, Greqinë Kontinentale, në Manastir dhe Ohër deri në Shqipëri dhe Epir, u realizuan me lejen dhe bekimet e Patriarkëve Ekumenikë Serafimit II, Samuelit dhe Sofronit II. Kurrë ndonjëherë nuk është lëshuar firman i posaçëm Sulltanor për këto udhëtime të Kozmait. Kjo tezë e z. Xhufi hidhet poshtë nga vetë ai, ngaqë në po të njëjtin tekst na sjell një letër të Kozmait për kadiun e Filatit Thesproti që të lejohet qëndrimi dhe aktiviteti në zonën nën përgjegjësinë e tij. Pyetja është e thjeshtë. Nëse do të ekzistonte firmani i Sulltanit përse u dashka kërkesa me shkrim për të njëjtën çështje ndaj një gjykatësi klerikal vendor? Dhe për më tepër si do të guxonte Kurt Pashai i Beratit të urdhëronte ekzekutimin e Kozmait?
3) Referenca e z. Xhufi se Patriarkana Ekumenike e emëroi Hieromonakun Kozma si “Inspektor të Përgjithshëm të Shkollave Greke” është e gënjeshtërt. E vërteta është se u caktua “Hieropredikues i Përgjithshëm Apostolik i Kishës Lindore” (4). Me këtë cilësi bëri udhëtimet e tij në Ballkan. E para me të dytën asnjë lidhje nuk kanë. Është për t’u habitur sesi ia arrin dhe i njehson z. Xhufi.
4) Hieromonaku Kozma nuk ishte “Shenjtori gjysëmanalfabet nga Etolia”, sikundër shkruan z. Xhufi. E kundërta ndodh, sepse përveç arsimit të përgjithshëm dhe studimit shumëvjeçar në Bibliotekat e Malit të Shenjtë, ishte njohës i të paktën tre gjuhëve përveç Greqishtes dhe ishte student në Akademinë e famshme Athonike (5), nga institucionet më të vjetra akademike në Evropë, me drejtor Evgjeni Voullgarin, iluministin më të rëndësishëm në Evropën Juglindore.
5) Më 24 Gusht të çdo viti nderimi i kujtimit të Shën Kozmait nuk kremtohet vetëm nga Kisha e Greqisë dhe Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, sikundër këmbëngul z. Xhufi. Më 20 Prill 1961, kohë kur Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ishte shkatërruar prej rregjimit të Enver Hoxhës, Patriarkana Ekumenike, me miratimin e të gjithë Patriarkanave Orthodhokse dhe Kishave Autoqefale, e renditi Kozmain në korin e shenjtorëve të Orthodhoksisë Ekumenike (6). Jam i sigurt se këtë fakt e di edhe profesor z. Xhufi, sikundër se shenjtëria e Kozmait ishte ngulitur në ndërgjegjen e popullit, të Krishterë dhe myslymanë, shumë kohë para martirizimit të tij. Për këtë arsye dhe në varrin e tij, në Kolikondas, që nga çastet e para drejtoheshin mijëra njerëz pavarësisht besimit (7). Po e njëjta gjë edhe në Manastirin që ndërtoi në nderim të tij Ali Pashai më 1814 – 1815, ndërkaq së ikona adhuruese të Shën Kozmait filluan në pikturohen në gjithë rajonin ballkanik që prej vitit 1779 e në vazhdim (8). Studimi i mbishkrimeve të ikonave e çvlerëson opinionin e z. Xhufi se në mjedisin Heladik ai shënohet si “ethonmartir apo si apostull i Helenizmit”. Epitetet që shoqërojnë emrin Kozma janë po të njëjtat kudo. I hasim ato në të gjitha ikonat qoftë ato që ndodhen në Shqipëri apo në Greqi, qoftë gjetiu dhe fiksojnë pikërisht atë çka ai ka qenë: hieromonak, hieropredikues, asket, atlet, neomartir, hieromartir, oshënar – martir, apostull, isapostull (i barabartë me apostujt) dhe pas vitit 1961, i Etolisë. Përjashtim këtij rregulli përbën një ikonë e mbartshme (Manastiri i Shën Kozmait, Arnea, Halkidiki, fillimshekulli 20-të) në pjesën e sipërme të së cilës është shkruar mbishkrimi: SHEN HIEROMARTIR DHE ISAPOSTULL I SHQIPËRISË KOZMAI (Ο Άγιος Ιερομάρτυςκαι Ισαπόστολος της ΑλβανίαςΚοσμάς), gjë e cila gjithashtu reflekton realitetin, sikundër ky është reflektuar në mënyrë diakronike në ndërgjegjen e Orthodhoksëve të Shqipërisë dhe jo vetëm tek ata. Dëshmi e papërgënjeshtrueshme është afresku i Shën Kozmait i vitit 1960, në kulmimin e regjimit komunist, në fshatin Bubullimë të Lushnjës (9).
6) Edhe gabimi historik i tij i fundit,   fare ashiqar. Lejen për udhëtimin e dytë të Hieromonakut Kozma e dha Patriarku Ekumenik Samuel, dhe jo “vegla e Sulltanit, Sofroni II”, sikundër e cilëson z. Xhufi. Ky Patriark dha lejen e tij miratuese për udhëtimin e tretë me këtë argumentim: “Rrezikun e islamizimit duke e parë emergjent, i ndjeri atëherë udhëheqës i Kishës, Patriarku Sofron II, vendosi të dërgojë këtë klerik të urtë, Kozmain, në ata rajone të rrezikuar” (10). Përpjekja, për ndërprerjen e islamizimeve masive, që rrezikonin transformimin e përbërjes etnike dhe fisnore të poupjve të Ballkanit, e prish gjykimin e z. Xhufi se Patriarku Sofron II, ishte “vegël e Sulltanit”. Lufta pra për pengimin e islamizimeve masive, që rrezikonin të transormonin përbërjen racore dhe etnike të popujve të Ballkanit, e çvlerëson vlerësimine e z. Xhufi se patriarku Sofron II ishte “vegël e Sulltanit”. Vetëm në rastin se në këtë formulim të tij fshihet hidhërimi personal për faktin se prezenca e Hieromonakut Kozma i përmbajti numër të konsiderueshëm Shqiptarësh që të përqafojnë fenë (muhamedanizmin) e pushtuesit Turk, duke qëndruar besnikë në besimin atëror. Por një fakt i tillë nuk është për akuzë por për lëvdatë.
E treta që do të dëshiroja të vërej në shkrimin e profesor z. Xhufi ka lidhje me shtrembërimin, gjatë transferimit në gjuhën shqipe, të citimeve nga burime të shkruara, të cilave u referohet. Një akt i tillë nga pikëpamja shkencore është i papranueshëm, moralisht i palejueshëm dhe i dënueshëm nga i gjithë komuniteti shkenco. Le të marrim dy shembuj: a) Mes titullit të shkrimit dhe paragrafit të parë të tekstit z. Xhufi na parashtron këtë citim: “U mësoni fëmijëve tuaj të flasin gjuhën greke sepse kisha dhekombi ynë janë greke… Më mirë të kini shkollë greke në fshatin tuaj sesa të kini kopshte, pyje dhe lumenj”. Ky fragment është nga Predikimi didaktik nr.5 i Hieromonakut Kozma (11) dhe formulimi i tij oridhinal është si vijon: “ …t’i arsimoni fëmijët tuaj të mësojnë greqisht, sepse kisha jonë është në greqisht. Dhe nëse nuk mëson greqisht, vëllai im, nuk mund të kuptosh ato që kisha jonë pohon. Më mirë, vëllai im, të kesh shkollë greke në vendin tuaj, sesa të kesh burime dhe lumenj. Dhe ndërsa do të kesh mësuar shkrim e këndim fëmijës tënd, atëherë quhet njeri”. Nga krahasimi i dy teskteve menjeherë kuptohet shtrembërimi barbar, të cilin ndërmorri z. Xhufi në mënyrë që të manipulohet dhe të vishet me faj kuptimi real i fjalëve të Kozmait, në mënyrë që lexuesit të orientohen në konkluzione të gabuara. Konkrretisht në shprehjen origjinale të Kozmait “…sepse kisha jonë është në greqisht [gjuhën greke]” z. Xhufi në mënyrë abuzive shton fjalët “dhe kombi ynë”.Ndërtoi, për pasojë, fjalinë“sepse kisha dhe kombi ynë janë greke” dhe për arsye propagandistike i vuri në gojën e Kozmait. E di sigurisht profesor z. Xhufi se fjala“komb” mungon kryekëput nga fjalori i tij, ndërsa fjalën gjini e përdor vetëm ku i referohet gjinisë njerëzore ose gjinisë së Orthodhoksëve. Ka edhe diçka, akoma, që gjithashtu, nuk është se nuk e di z. Xhufi. Fjalën Helenëhieromonaku Kozma e përdor gjithonë me kuptimin e idhujtarit (atij që adhuron idhujt). Është shprehës fragmenti i mëposhtëm nga predikim i tij didaktik: “Nuk jeni Helenë, nuk jeni jopërdëllimtarë, heretikë, të pafe, por jeni të Krishterë Orthodhoksë përdëllimtarë” (12). Nga sa u thanë bëhet e qartë se hieromonaku Kozma besonte se forsimi i besimit të krishterë orthodhoks dhe për këtë shkak përballimi i islamizimeve ishin në një linjë me njohjen e gjuhës greke, ngaqë në greqisht ishin formuluar fillimisht të gjitha librat e shenjta dhe dogmat e saj. Një e vërtetë e vetëkuptueshme që gjen konfirmimin e saj absolut në personin e Fan Nolit, i cili me sukses përktheu nga greqishtja në gjuhën shqipe një pjesë të madhe nga thesari i teologjisë dhe adhurimit orthodhoks, duke qenë vetë ai një njëhos i gjuhës greke antike, mesjetare dhe moderne (13). Z. Xhufi i di këto të gjitha prandaj edhe guxoi manipulimin me këtë fragment konkrret të Predikimit të Kozmait. Vetëmse vjedhësi dhe mashtruesi vetëm për pak kohë gëzohen… b) Në shkrimin e z. Xhufi gjendet, gjithahstu. Fragment i një letre të hieromonakut Kozma për kadiun (gjykatës fetar myslyman) e Filiatit të Thseprotisë, për dhënien e lejes që të rrugëtoj në zonën e tij. Fragmenti të cilin boton është si vijon: “Unë, zotëria im, si shërbëtor i sovranit tim, Sulltan Hamitit, po u vij përreth nga fshati në fshat që të bind të Krishterët të mbajnë besën e Perëndisë dhe të binden në urdhërat e sulltanit, sikundër kam urdhër nga Patriarku dhe parinë e Kishës…”. Origjinali i tekstit, ndërkaq, i letrsë së Kozmait është si vijon: “…unë, zotëria im, si i Krishterë dhe shërbëtor i padenjë i Perëndisë së shenjtë dhe raja i mbretit tim Sulltanit Hamit, i urdhëruar prej patriarkësh dhe kryepriftërinjsh të mi, po rrugëtoj dhe u mësoj të Krishterëve të ruajnë porositë e Perëndisë dhe të binden në urdhërat mbretërorë sipas vullnetit të Perëndisë…”. Nga teksti origjinal z. Xhufi ka hequr dy elementë decizivë. E para është vetëpërcaktimi i hieromonakut Kozma “i Krishterë dhe shërbëtor i pavyer i Perëndisë së shenjtë”. Që i paraprin cilësisë si “raja i sulltanit Hamit”. E dyta është përcaktori “sipas vullnetit të Perëndisë”, që përcakton me qartësi absolute përmbajtjen e urdhëresave sulltanore ,e të cilat do të mund të binin dakord të Krishterët Orthodhoksë. Synymi i qartë i z. Xhufi është që të paraqesë hieromonakun Kozma si vegël të Sulltanit. Nuk mjaftohet vetëm këtu. Që t’i jap gjoja një pamje të vërtete shpifjeve të tij kundër Kozmait, e ngatërron atë në disa lëvizje Shqiptarësh të revoltuar kundër Portës së Lartë, duke vendosur në kohë letrën e tij për Katiun e Filiatit më 13 Qershor 1767. Sigurisht, e di z. Xhufi, se koha e vërtetë e shkrimit të asaj letre është 1779 (14), dymbëdhjetë vjet më pas, periudhë kohore gjatë së cilës historia nuk të regjistruar asnjë lëvizje veç asaj të përplasjes së ashpër personale të Ali pashait me Kurt Ahmet pasha nga viti 1779 deri më 1782(15). Në fund të fundit prë rastin e Kozmait z. Xhufi është shumëfish i ekspozuar, sepse masakroi me dashje historinë, nuk e respektoi traditën e gjallë popullore të vendit të tij dhe përbuzi kujtimin e dlirët të Shqiptarëve, të krishterë dhe myslymanë, që për dyqind e tridhjetë e pesë vjet tanimë duarhapur deponojnë nderimin dhe falenderimin e tyre për gjithshka u ofroi atyre dhe atdheut të tyre, Kozmai. Dhe do të vijojnë ta bëjnë këtë sado që kjo hidhëron profesorin z. Xhufi.
Përpjekja e fundit e pashpresë e z. Xhufi që të zhvlerësojë respektin e thellë të popullit shqiptar në kujtimin e Shën Kozmait përmban në vetvete një pasion të pabesueshëm. Në artikullin e tij mbështet idesë se udhëtimet e hieromonakut Kozma përbënin pjesë të një plani, që kishte për qëllim: a) të mbante të robëruar tek Perandoria Otomane popujt e krishterë të Ballkanit dhe b) të përhapte gjuhën helenike tek trevat shqiptare me krijimin e shkollave greke. Le t’i shikojmë to dy aspektet me gjakftohtësi.
Është fakt i njohur tek komuniteti shkencor dhe akademik se trajtimi i çfarëdo çështjeje, aq më tepër të shkruarit e një artikulli, presupozon studim të thellë dhe hulumtim të hollësishëm. Në rastin e Shën Kozmait, z. Xhufi i konsideron të dyja të tepërta. Nuk i intereson e vërteta, por “regjizura” e mashtrimit, edhe në rastin kur ky është kaq i trashl, sikundër argumenti i tij se Kozmai luajti lojën e sulltanit në kurriz të popujve të rkishterë të Ballkanit.
Në rast se z. Xhufi do të studionte qoftë edhe elementarisht atë periudhë, veprën dhe jetën e hieromonakut Kozma do të kishte edhe guximin të pohonte se piedestali historik i ideve të tij nuk ishte përmbysja e regjimit feudal ortoman, historia madje nuk i kihste ngarkuar këtë detyrë, por besimi i patundur në epërsitë shpirtërore të krishterimit. Për përhapjen e ideve të tij Kozmai shfrytëzoi veçantitë historike të ndarjes më dysh të shoqërisë otomane se besimtarë ofiqarë (myslymanë) dhe jobesimtarë vasalë (të krishterët), që reflektonte marrdhënien mes pushtuesit dhe të pushtuarve. Kjo ndarje shoqërore, në bazë të besimit fetar, ndikoi në mënyrë vendimtare evolucionin etnogjenetik të popujve të krishterë të nënshtruar të rajonit. Skllavërimi social feudal mori trajtat e nënshtrimit fetar dhe krishterimin përbëri element historik të etnogjenezës. Kryqi nga simbol fetar u bë simboli i flakjes së zgjedhës otomane. Përballë fesë së pushtuesit hieromonaku Kozma lartësoi me mësuesinë e tij besimin orthodhoks të të pushtuarve. Për këtë arsye dhe lufta e tij kundër islamizimeve ishte një nga kapitujt më të rëndësishëm dhe më pozitivë të veprimtarisë së tij.
Këtë flamur nuk e uli akoma edhe kur bënte vlerësim të skllavërimit Turk si më tolerant nga kolonializmi i Frëngëve ose e venecianëve me argumentin se “Turkut aspra (para) nëse i jep bën çfarë të duash”, ndërsa të tjerët “do të na dëmtonin në besim”. Edhe diçka akoma shumë e rëndësishme. Në emrin e besimit orthodhoks nuk mbrojti atdheun kundër Turqëve edhe Heroi Kombëtar i shqiptarëve, Gjergj Kastriot (Skënderbeu)? Por me vrullin që ka marrë z. Xhufi nuk e ka për gjë ta denoncojë edhe atë si një agjent sekret të Turqve!!!
Ngelen për t’u prëgjegjur edhe sa janë shkruar në artikull lidhur me pozicionin e hieromonakut Kozma ndaj gjuhës dhe arsimit helenik. Çështja është shumë e thjeshtë sado që z. Xhufi bën përpjekje pa sukses të “zbulojë” objektiva të fshehta politike. Përgjigja gjendet te ajo frazë e Kozmait, që është e përfshirë në shumë pika të mësuesisë së tij, të cilën z. Xhufi e ka fshehur kur ka përdorur fragmentin analog:“Edhe nëse nuk ke studiuar greqishten, vëllai im, nuk mundesh të kuptosh ato sa Kisha jonë pohon”. Pa këtë bazë argumentuese nxitja e Kozmait për popullsitë orthodhokse të Ballkanit që flisnin gjuhë të tjera ( albanofonë [shqipfolës] , vllahofonë, sllavofonë, tourkofonë), që “të mësojnë greqishten”, do të dukej se vinte në kundërshti me parimet e tolerancës liberale. Por ndërkaq, në bërrthamë, të mendimit të Kozmait fuqizimi i besimit të krishterë Orthodhoks, përmes gjuhës dhe arsimit Helenik, kishte një rëndësi gravitale dhe përbënte elementin mbizotëruse të përpjekjes idelologjike të tij kundër islamizimeve. Ishte e vështirë, për shembull, ta linte të paprekur rekrutimi i qindra mijra fëmijësh nga trevat Ballkanike në trupën e Jeniçerëve, llogariten të paktën një milion të atillë, dhe që për këtë fakt humbën njëherë e për gjithmonë besimin dhe etninë e tyre.
Për më tepër, kjo nxitje konkrrete e Kozmait duket se kënaqte nevojën e pjesëmarrjes së barabartë të njerëzve në veprimtarinë sociale, ekonomike dhe kulturorem ngaqë në këtë periudhë kohore të zotëruarit e gjuhës helenike përbënte parakusht të nevojshëm për një gjë të atillë. Edhe akoma diçka. Funksionimi i shkollave në treva me popullsi intensivisht konservative ishte kontribut determinant në krijimin e një ambienti pozitiv arsimor, të denjë për t’i bindur ato popullsi se zotërimi i diturisë përbën atë rrugë unikale, që i shpie njerëzit, shoqëritë njerëzore dhe popujt drejt prosperitetit dhe përparimit. Nën këtë kontekst hieromonaku Kozma ishte ai pararendës i rilindjes shpirtërore të tyre dhe jo vetëm kaq. Më 18 Tetor 1848 udhëtari dhe piktori Anglez Edward Lear vizitoi një shkollë të atillë, që funksiononte që fshatin ngjitur me manastirin e Shën Kozmait, në Kolikondas (16). Përshkrimi është mbresëlënës dhe do të ishte shumëfish i dobishëm për z. Xhufi që ta studioj atë.
Absorbimi i mesazhit të Kozmait nga shoqëria shqiptare ishte i drejtpërdrejtë dhe rezultatet diakronike dhe befasuese. Le t’i mbajmë shënim ato: Faktorët e rilindjes shqiptare Naim dhe Sami Frashëri ishin nxënës të Shkollës Zosimaia të Janinës (17). Po kështu themeluesi i shtetit modern shqiptar Ismail Qemal Vlora (18) dhe autori i Fjalorit Shqip, Konstandin Kristoforidhi (19), që i përfundoi studimet e tij në Universitetin e Athinës. Diplomantë të këtij Universiteti ishin po ashtu, Fan Noli (20) që përktheu nga greqishtja në shqip një pjesë të madhe të literaturës kishtare si edhe Aleksandër Xhuvani (21) që ripunoi nga alfabeti helenik në atë shqip Fjalorin e Kristoforidhit. Po qëndroj vetëm në këta për t’i mëshuar faktit në vetvete, se studimet e tyre bë greqisht jo vetëm nuk e zbutën, përkundrazi e përforcuan ndjenjën e origjinës së tyre nacionale, për hidhërim të madh të z. Xhufi. Po të njëjtin efektshmëri patën fjalët e hieromonakut Kozma edhe për banorët e Myzeqesë dhe të trevave të tjeram ku ai udhëtoi dhe predikoi. Mos vallë e njëjta gjë nuk ndodh edhe sot me mijra nxënës dhe studentë me origjinë shqiptare, që studiojnë në shkollat dhe Universitetet helenike? Z. Xhufi shtirret se neglizhon një fakt që përbën gjënë më të zakonshme për komunitetin akademik. Pikërisht, atë mesazh ekumenik, të cilin rrezaton gjuha dhe mësuesia Helenike, dhe është kjo arsyeja që studimet helenike kurohen në të gjitha universitetet me famë botërore.
Profesori z. Xhufi e mbyll shkrimin e tij me cilësime negative për Shqiptarët që nuk ndajnë me të të njëjtin mendim. I konsideron ata viktima të hieromonakut Kozma. Në këtë kategori ka përfshirë edhe Ali pashën me mendimin se “me ndërtimin e manastirit të Shën Kozmait nnë Kolikondas ndihmoi shumë në ngritjen e kultit të murgut Kozma”. Jam i sigurt se herën tjetër ka për ta dënuar si agjent të Grekut, ngaqë mbante korrespodencën e tij në gjuhën Helenike (23). Ndruhem gjithashtu se për të njëjtën arsye, në fund të herës, nuk ka për tia nxjerrë i larë edhe Gjergj Kastrioti (Skënderbeu). Për këtë arsye edhe nuk përbën befasim që në fjalën histerike z. Xhufi nuk neglizhoi t’i referohet edhe Kryepiskopit të Shqipërisë, Imzot Anastasit. Madje, personaliteti i Kryepiskopit të shqiptarëve Orthodhoksë përbënte që në fillim, objektivin e tij. Paçka se pak ditë para shkrimit të artikullit të tij, gjatë ceremonisë së shenjtërimit të Kishës së re Katedrale të Tiranës, një stoli e vërtetë e qytetit, e gjithë udhëheqësia shtetërore, politike dhe shpirtërore e Shqipërisë sikundër mijëra njerëz, nderuan veprën kolosale të kontributit dhe sakrificës së Imzot Anastasit prë grigjën e tij, por edhe për të të gjithë popullin qe jeton në shtetin shqiptar, pa asnjë dallim, Mesa po duket z. Xhufi ka për të finalizuar një tjetër mision. Është për ardhur keq sepse mban edhe titullin e profesorit!!!

*Mihail Kr. Pantoulas, filolog – hulumtues. Ish-Deputet i Janinës. Ish-Kryetar i Komitetit të Miqësisë së Parlamentit Helenik me Parlamentin Shqiptar. Ish-Sekretar i Përgjithshëm i Konferencës Ndërparlamentare të Orthodhoksisë  

No comments: