Για την διπλή υπηκοότητα...

και αλλες κινδινολογιες


Για την διπλή υπηκοότητα...
Ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή να προχωρήσει στην χορήγηση ελληνικής υπηκοότητας στους χιλιάδες Βορειοηπειρώτες που ζουν την τελευταία δεκαετία ανάμεσα μας επισημάνει μεταξύ άλλων αρνητικών συνεπειών της ρύθμισης και το ενδεχόμενο της "έκλειψης" της μειονότητας.

"Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η μειονότητα είναι καταδικασμένη σε έκλειψη. Και μαζί μ’ αυτήν, βεβαίως, θα χαθούν και τα πατρογονικά δικαιώματά της στη Bόρειο Ήπειρο"


(απο το άρθρο του Στ. Λυγερού, με τίτλο " Κίνδυνος για την ελληνική μειονότητα της Aλβανίας", "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Τετάρτη 8 Μοεμβρίου 2006).

Ο δημοσιογράφος δεν αποφεύγει αυτό που επιχειρεί και ο ίδιος να ξορκίσει στο πρόλογο του άρθρου του. "Μπορεί να ακούγεται κινδυνολογικό, αλλά είναι απολύτως ακριβές", γράφει ο Λυγερός αλλά το αποτέλεσμα -και πολύ περισσότερο η ίδια η ψυχρή πραγματικότητα των αριθμών- τον διαψεύδει!!!

Ο ίδιος –μελετητής και γνώστης της σύγχρονης ιστορίας- δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει ως προς την διαπίστωση ότι η ενδεχόμενη "έκλειψη" της μειονότητας –αν και όποτε συμβεί- δεν θα οφείλεται πρωτίστως στην απόφαση της κυβέρνησης για την ικανοποίηση ενός δίκαιου αιτήματος χιλιάδων συμπατριωτών μας αλλά σε πληθώρα διαφορετικών λόγων που έχουν κατά κύριο λόγο να κάνουν με την συγκρότηση και την λειτουργία της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην γειτονική χώρα. Άλλωστε, η απόδοση της ευρωπαϊκής υπηκοότητας σε χιλιάδες Βορειοηπειρώτες αλλά και σε άλλους Αλβανικής καταγωγής και υπηκοότητας πολίτες που ενσωματώθηκαν παραγωγικά στην ελληνική κοινωνία σε μια περίοδο όπου και η Αλβανική ηγεσία αναζητά τον δρόμο προς τις Βρυξέλλες αποτελεί την καλύτερη ασπίδα για την κατοχύρωση των ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους στο άμεσο ή και στο απώτερο μέλλον. Επιπρόσθετα, κανείς δεν δικαιούται ιδιαίτερα σήμερα να παραβλέπει ότι το ζήτημα της ταυτότητας (με Τ κεφαλαίο) δεν αφορά το αίμα και τα εδάφη των προγόνων αλλά είναι κατεξοχήν θέμα προσωπικής επιλογής και σε ευρύτερο πλαίσιο συλλογικής συνείδησης.

Δυστυχώς αλλά οι υπηρεσίες που προσέφεραν οι κατά καιρούς αυτόκλητοι σωτήρες και προστάτες της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία αλλά και των χιλιάδων Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα δεν αντέχουν στην αναμέτρηση τους με την πραγματικότητα. Ευτυχώς που η εποχή μας δεν αντέχει ούτε "ομήρους", ούτε πολύ περισσότερο …"χαμένες πατρίδες". Ό νοών, νοείτω!!!