Ομιλία Μπολάνου
Αξιότιμοι Σύνεδροι, Αγαπητοί Συμπατριώτες, Κυρίες και Κύριοι
Στέκομαι εδώ ενώπιόν σας με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης και της ιστορικής αποστολής όλων μας. Έχω κι εγώ την αίσθηση ότι αυτή η συνδιάσκεψη δεν είναι σαν όλες τις προηγούμενες. Έχω κι εγώ την αίσθηση ότι σήμερα κάνουμε μια νέα αρχή, ότι αλλάζουμε σελίδα, ότι πάμε ένα βήμα μπροστά. Ότι βάζουμε τα θεμέλια για μια νέα Ομόνοια, για μια νέα καλύτερη εποχή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Κι αυτό δεν είναι μομφή για την Ομόνοια και όλους εμάς που την υπηρετούμε πιστά και με αυτοθυσία πολλά χρόνια τώρα. Δεν σημαίνει καθόλου κάτι τέτοιο.
Σημαίνει απλά πως κάθε ζωντανός οργανισμός υπόκειται στην διαδικασία της αλλαγής και της μετάλλαξης. Πολλές φορές οι εξελίξεις, εξωτερικοί παράγοντες, ο επαναπροσδιορισμός των στόχων, μας αναγκάζουν να αλλάξουμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε και να συμβαδίσουμε με τους καιρούς!
Τα 17 αυτά χρόνια η Ομόνοια έχει προσφέρει πολλά στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος των διεκδικήσεών του και τον φορέα της ενδυνάμωσης της εθνικής και δημοκρατικής συνείδησης του Λαού μας. Όποτε χρειάστηκε, όποτε ο Ελληνισμός βαλλόταν από τα κέντρα του αλβανικού εθνικισμού, η Ομόνοια μπήκε μπροστά για να προασπίσει τα δίκαιά μας. Η Ομόνοια, και μόνο αυτή, αντιστάθηκε στις πολιτικές συρρίκνωσης και δημογραφικής αλλοίωσης του χώρου μας. Η Ομόνοια ήταν ο μόνος φορέας που έθετε ζητήματα διεκδίκησης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων μας. Ήταν επίσης ο φορέας που διεθνοποίησε το «βορειοηπειρωτικό ζήτημα» και την από μέρους του αλβανικού κράτους παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων.
Μέσα από τους κόλπους της Ομόνοιας μπόρεσε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός να εκφραστεί και να επαναπροσδιοριστεί. Η ύπαρξη της Ομόνοιας κατέδειξε περίτρανα ότι τα 45 χρόνια της κομμουνιστικής δικτατορίας δεν κατόρθωσαν να σβήσουν τη φλόγα του Ελληνισμού από τις καρδιές των Βορειοηπειρωτών, δεν κατάφεραν να μας αποκόψουν από τις ρίζες μας. Ο Ελληνισμός σιγόκαιγε στις καρδιές μας και μέσα από την Ομόνοια, εξαιτίας της Ομόνοιας, κατάφερε να αναδειχθεί ατόφιος και καθάριος.
Ασφαλώς και η Ομόνοια δεν κατάφερε να εκπληρώσει όλες τις προσδοκίες μας. Ασφαλώς και έχουν γίνει λάθη και παραλείψεις. Δεν πρέπει όμως να την λοιδορούμε άδικα. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η κοινότητά μας δεν είχε γνωρίσει δημοκρατία, ότι είναι δύσκολο να κατορθώσεις να ξεριζώσεις συγκεκριμένες λογικές και νοοτροπίες μεμιάς. Δεν πρέπει επίσης να παραγνωρίζουμε την αφόρητη πίεση, τη συκοφαντία και την προπαγάνδα στην οποία είχαν αποδοθεί οι αλβανικές υπηρεσίες, πολλές φορές έχοντας ως αρωγούς και συμπατριώτες μας, οι οποίοι ηθελημένα ή μη πολέμησαν την Ομόνοια. Και δεν πρέπει τέλος, να παραβλέπουμε ότι η Ομόνοια δεν είχε την στήριξη που θα έπρεπε από το Εθνικό Κέντρο, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αποτελεσματικότητά της. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τις όποιες παραλείψεις, τα όποια λάθη και τις όποιες ανεπάρκειές μας. Θα ήμουν άδικος όμως απέναντι στην Ομόνοια, απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι σε όλους εσάς εάν δεν πω τα πράγματα ως έχουν.
Αγαπητοί Συμπατριώτες
Ο Ελληνισμός υπάρχει σε αυτά εδώ τα χώματα επί τρεις χιλιάδες χρόνια. Στόχος, Μέριμνα και Δέσμευσή μας είναι ότι θα αγωνιστούμε για να συνεχίσει να υπάρχει και για τα επόμενα τρεις χιλιάδες χρόνια. Θα αγωνιστούμε σε πείσμα όσων θέλουν να σβήσουν τον Ελληνισμό από τις πατρώες εστίες του. Ό,τι κληρονομήσαμε από τους πατεράδες μας και τους παππούδες μας είμαστε υποχρεωμένοι να τα παραδώσουμε αυτούσια στα παιδιά και τα εγγόνια μας, και αυτό το χρέος είμαστε αποφασισμένοι να το πράξουμε στο ακέραιο.
Δεν στρεφόμαστε ούτε κατά των Αλβανών συμπολιτών μας, ούτε βέβαια και κατά του αλβανικού κράτους. Άλλωστε, εμείς οι Έλληνες είμαστε ένα από τα πιο παραγωγικά τμήματα της αλβανικής κοινωνίας. Συμμετέχουμε στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της Αλβανίας και συμβάλλουμε στην ανάπτυξη, την ευημερία και την προοπτική της χώρας. Σεβόμαστε τους νόμους και το Σύνταγμα της Αλβανίας και πρωτοστατούμε στον αγώνα για ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Απαιτούμε όμως, και το αλβανικό κράτος να σέβεται εμάς. Να σέβεται το δικαίωμά μας να συνεχίσουμε να υπάρχουμε στη γη μας, να υπάρχουμε ως Έλληνες, ως γηγενής πληθυσμός, με όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα και σεβαστά.
Απαιτούμε να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!! «Μα είμαστε ελεύθεροι» θα απαντήσει κάποιος. «Έχουμε δημοκρατία στη χώρα, το κομμουνιστικό καθεστώς δεν υπάρχει πια».
Πράγματι, έχουμε δημοκρατικό καθεστώς στην Αλβανία. Ας αναρωτηθούμε όμως: Είμαστε ελεύθεροι; Και ένα καναρίνι μπορεί να είναι ελεύθερο να πετάει από τη μία άκρη του κλουβιού του στην άλλη. Πρέπει να το θεωρήσουμε ελευθερία αυτό; Η απάντησή μου είναι πως όχι!
Ναι μεν ζούμε σε ένα καθεστώς που περιγράφεται ως αστική δημοκρατία, ελεύθεροι όμως δεν είμαστε. Και πως μπορεί να θεωρηθεί ελευθερία η εμμονή του αλβανικού κράτους στην αναχρονιστική πολιτική των μειονοτικών ζωνών! Εγώ και οι συμπατριώτες μας στη Χειμάρρα, το Λούκοβο, την Κορυτσά, τη Λουντζεριά και αλλού, δεν έχουμε την ελευθερία να αυτοπροσδιοριστούμε, να επιλέξουμε οι ίδιοι αν θα είμαστε Έλληνες, Αλβανοί, Τούρκοι ή Κινέζοι. Και αυτό το γεγονός είναι ντροπή για τη χώρα μας, ντροπή και για την πολιτισμένη Ευρώπη που το ανέχεται.
Αγαπητοί συμπατριώτες
Είμαστε τμήμα της αλβανικής κοινωνίας και έχουμε υποχρεώσεις και δικαιώματα όπως κάθε άλλος πολίτης της χώρας. Ως προς τις υποχρεώσεις μας θεωρώ ότι είμαστε απολύτως εντάξει. Καιρός λοιπόν, να είναι και το κράτος εντάξει ως προς τον σεβασμό και την διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.
Δεν είμαστε ούτε παράλογοι, ούτε μαξιμαλιστές στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας: Διεκδικούμε μόνο όσα το Σύνταγμα και οι νόμοι της Αλβανίας, οι Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, επιτάσσουν.
1) Διεκδικούμε το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και την υπεράσπιση της ιδιαίτερης εθνικής μας ταυτότητας. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μας επιβάλλει μια εθνική ταυτότητα την οποία δεν έχουμε επιλέξει. Έχουμε γεννηθεί Έλληνες, επιθυμούμε να συνεχίσουμε να ζούμε και να πεθάνουμε ως Έλληνες, και αυτό το δικαίωμα θα το διεκδικήσουμε μέχρι τέλους.
2) Διεκδικούμε να είμαστε κύριοι της περιουσίας μας. Τα σπίτια, τα κτήματα, τα χωράφια, τα λιβάδια, οι παραλίες, τα δάση και τα βουνά μας ανήκουν στο λαό μας και πρέπει να αποδοθούν σε εμάς και τις οργανωμένες κοινότητές μας. Γνωρίζετε ότι στον Δήμο μου, στη Χειμάρρα, εδώ και πολλά χρόνια γίνονται από το αλβανικό κράτος συνεχείς και μεθοδευμένες προσπάθειες για να υφαρπάξουν τη γη μας, να μας αποκόψουν από τα πατρώα χώματα και να αλλοιώσουν δημογραφικά την περιοχή μας. Το ίδιο κάνουν και στους Αγίους Σαράντα, στο Πωγώνι και αλλού. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες! Το ζητούμενο δεν είναι ούτε τα δάση, ούτε τα λιβάδια, ούτε τα χωράφια. Στόχος είναι ο αφανισμός μας! Γνωρίζουν ότι χωρίς περιουσία, εάν η γη δεν είναι στα δικά μας χέρια, παύει να υπάρχει ο δεσμός με την πατρογονική εστία, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια οικονομικής επιβίωσης, ουσιαστικά θέλουν να μας οδηγήσουν να εγκαταλείψουμε τις περιοχές μας. Σε αυτά τα σχέδια, με προμετωπίδα την Ομόνοια, οφείλουμε να αντιταχθούμε. Πρέπει να προστατέψουμε τις περιουσίες μας, πρέπει να προστατέψουμε το μέλλον μας, να διασφαλίσουμε την επιβίωσή μας και σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να είμαστε ενωμένοι.
3) Διεκδικούμε το δικαίωμα να έχουμε σύγχρονη και αποτελεσματική παιδεία στη μητρική μας γλώσσα. Απαιτούμε για τα παιδιά μας να διδάσκονται τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό των προγόνων μας και διεκδικούμε να είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι θα επιλέξουν τι και πως θα διδαχθούν τα παιδιά μας. Δεν θα επιτρέψουμε άλλο σε αλβανικούς εθνικιστικούς κύκλους να χαλκεύουν την ιστορία και τον πολιτισμό μας και να προσπαθούν να μεταβάλλουν τα παιδιά μας σε σύγχρονους γενίτσαρους. Τα εκπαιδευτικά μας δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και πρέπει να θέσουμε την αλβανική κυβέρνηση προ των ευθυνών της για τον μη σεβασμό και εφαρμογή τους.
4) Διεκδικούμε τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στη δημόσια διοίκηση. Δεν υπάρχει ούτε ένα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που να έχει αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα στην επικράτειά του, και να μην λαμβάνει πρόνοια για τη χρήση της μειονοτικής γλώσσας στη δημόσια διοίκηση. Εάν η Αλβανία επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να απαιτήσουμε να συμπεριφέρεται ως ευρωπαϊκό κράτος και όχι ως κληρονόμος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
5) Διεκδικούμε πολιτιστική αυτονομία. Έχουμε δικαίωμα να διασώσουμε, να προβάλλουμε και να αναδείξουμε τον ιδιαίτερο πολιτισμό μας, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και την καλλιτεχνική μας δημιουργία, χωρίς προσκόμματα και τεχνητά εμπόδια.
6) Διεκδικούμε από το αλβανικό κράτος ελληνικά προγράμματα στη δημόσια τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Διεκδικούμε επίσης να μην παρεμβάλλονται εμπόδια στο δικαίωμά μας να παρακολουθούμε τους ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
7) Διεκδικούμε επενδύσεις και έργα υποδομής στις περιοχές της ελληνικής μειονότητας. Ενώ ο Νότος της χώρας, και ιδιαίτερα η ελληνική μειονότητα, συμβάλλουν με πολύ μεγάλο ποσοστό στο αλβανικό ΑΕΠ, παρατηρούμε το φαινόμενο η μερίδα του λέοντος των επενδύσεων και των δημοσίων έργων να κατευθύνεται στον άξονα Τίρανα – Δυρράχιο. Οι περιοχές μας έχουν άμεση ανάγκη από επενδύσεις και βασικά έργα υποδομής για να υπάρξει ανάπτυξη και επιστροφή όσων σήμερα είναι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα.
Ίσως όλα αυτά να ακούγονται πολλά. Είναι όμως απλώς τα αυτονόητα. Είναι όσα μια δημοκρατική χώρα θα έκανε από μόνη της χωρίς να της ζητηθεί, διότι όλα αυτά προβλέπονται από τις διεθνείς συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο. Δυστυχώς, το αλβανικό κράτος μας έχει αποδείξει ότι δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε. Για να επιτευχθούν όλα αυτά θα πρέπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση να αποκτήσει ουσιαστικές αρμοδιότητες, να έχει δικά της έσοδα, να μπορεί να αντλεί επιχορηγήσεις και προγράμματα απευθείας από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς.
Η Ομόνοια, η νέα Ομόνοια, πρέπει να έχει εξέχοντα ρόλο σε όλες αυτές τις διεκδικήσεις και, σε συνεργασία με τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς και το εθνικό κέντρο, να συμβάλλει για την πραγματοποίησή τους. Σε αυτή τη νέα σελίδα υπάρχει ανάγκη για ομόνοια, ομοψυχία, για συνεργασία, για συντεταγμένη πορεία. Η συμπόρευση όλων των Βορειοηπειρωτών για την επίτευξη των στόχων μας είναι απαραίτητη! Για αυτό όμως πρέπει να υπάρξει απόλυτη δέσμευση όλων μας ότι θα υπηρετήσουμε τους εθνικούς μας στόχους μέσα από την Ομόνοια και όχι μέσα από τα αλβανικά κόμματα. Δυστυχώς, η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι τα αλβανικά κόμματα δεν μπορούν ούτε να προασπίσουν ούτε να εγγυηθούν τα δικαιώματά μας. Μακάρι να ήταν διαφορετικά, αλλά δεν είναι.
Για την προάσπιση, κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας έχουμε ανάγκη από μια δυνατή Ομόνοια. Από μια Ομόνοια δημοκρατική, ευέλικτη, δυναμική και πρωτοπόρο. Από μια Ομόνοια που πάνω απ’ όλα θα είναι ο εκφραστής των εθνικών δικαίων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας, καθώς και θεματοφύλακας της εθνικής μας υπόστασης και των αρχών και αξιών του εθνικού μας πολιτισμού. Έχουμε ανάγκη από μια Ομόνοια που θα ενώνει, θα αξιοποιεί εποικοδομητικά κάθε Βορειοηπειρώτη που επιθυμεί να προσφέρει και θα εκφράζει αυθεντικά τη βούληση του Λαού μας.
Μα πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από μια Ομόνοια που θα μπορεί να αρθρώνει σύγχρονο πολιτικό λόγο, μια Ομόνοια με σαφείς στόχους και στρατηγική. Μια στρατηγική που θα συμφωνείται σε ένα δημοκρατικό συνέδριο, η οποία θα δεσμεύει όλους όσους κληθούμε να υπηρετήσουμε την Ομόνοια, από όποια θέση κι αν γίνει αυτό.
Αγαπητοί Συμπατριώτες
Έχουμε δώσει πολλούς αγώνες μαζί. Και θα δώσουμε και πολλούς ακόμα στο μέλλον. Σε αυτούς τους αγώνες πρέπει να δηλώσουμε όλοι πρόθυμοι στρατιώτες, στρατιώτες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, στρατιώτες στην υπηρεσία του Λαού μας.
Θα ήταν μεγάλη χαρά και τιμή για εμένα εάν με περιβάλλατε με την αγάπη και την εμπιστοσύνη σας και μου δίνατε τη δυνατότητα να ηγηθώ της προσπάθειας για μια νέα Ομόνοια. Από την πλευρά μου μπορώ να δεσμευθώ σε δύο μόνο πράγματα: Πρώτον, ότι θα τηρήσω τα συμφωνηθέντα με το Εθνικό Κέντρο και θα εργαστώ με όλες μου τις δυνάμεις για μια δυναμική, πρωτοπόρα και μαζική Ομόνοια και, Δεύτερον, ότι εάν μου κάνετε την τιμή να με επιλέξετε, θα είμαι κι εγώ, μαζί με όλους τους Βορειοηπειρώτες, ένας στρατιώτης της Ομόνοιας και τίποτ’ άλλο.
Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί με κάνουν να αισιοδοξώ ότι έχει έρθει η ώρα για την πλήρη δικαίωση των αγώνων μας. Τα δικαιώματα των μειονοτήτων επανέρχονται δυναμικά στο προσκήνιο και νέοι τρόποι οργάνωσης των κρατών, με βάση τις περιφέρειες, εφαρμόζονται πανευρωπαϊκά.
Σε αυτό το σκηνικό που διαμορφώνεται δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι θεατές. Έχουμε πλεονεκτήματα και ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά. Κυρίως όμως, έχουμε μια δυναμική και εύρωστη πλέον βορειοηπειρωτική διασπορά στην Ελλάδα η οποία μπορεί να αποτελέσει την προστιθέμενη αξία στους μελλοντικούς αγώνες της Ομόνοιας. Γι’ αυτό πρέπει να θέσουμε ως στρατηγικό στόχο την ενδυνάμωση των δεσμών και την εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ Ομόνοιας και Βορειοηπειρωτών της Ελλάδας.
Με χαρά ακούω ότι όλο και πληθαίνουν οι φωνές εντός των βορειοηπειρωτικών συλλόγων της Ελλάδας, που επιθυμούν την ένωση του χώρου υπό τη σκέπη ενός κεντρικού φορέα. Η Ομόνοια πρέπει να γίνει ο καταλύτης ώστε αυτός ο στόχος να γίνει πράξη. Θέλουμε τα αδέρφια μας στην Ελλάδα να εκφράζονται με ενιαία φωνή. Και θέλουμε να είναι δυνατοί γιατί έτσι μπορούν να βοηθήσουν και την ιδιαίτερη πατρίδα πιο αποτελεσματικά. Και θέλουμε να έχουμε σχέσεις αγαστής συνεργασίας μαζί τους.
Το μέλλον της πατρίδας μάς αφορά όλους. Τα προβλήματα είναι κοινά για όλους μας και κανένας δεν δικαιούται να έχει την αποκλειστικότητα στην ευαισθησία για την πατρίδα. Οι αγώνες μας για να είναι επιτυχείς πρέπει και να είναι συλλογικοί.
Θέλουμε λοιπόν, οι Βορειοηπειρώτες στην Ελλάδα να είναι ισχυροί, θέλουμε τη στήριξή τους και θέλουμε να συνεργαζόμαστε μέσα από θεσμοθετημένα πλαίσια, σεβόμενοι ο ένας την αυτονομία του άλλου. Θέλουμε να διοργανώνεται ένα κοινό Παν-Βορειοηπειρωτικό Συνέδριο, το οποίο θα καθορίζει την πολιτική και στρατηγική πορεία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Θέλουμε επίσης, τακτικές συναντήσεις, διαβουλεύσεις και συζητήσεις για καλύτερο συντονισμό των δράσεων και των πολιτικών μας. Πρέπει από κοινού να εργαστούμε για την καλλιέργεια μιας κοινής βορειοηπειρωτικής συνείδησης, για την οποία θα είμαστε όλοι υπερήφανοι.
Αδέρφια Βορειοηπειρώτες
Η Ομόνοια ιδρύθηκε για να δικαιώσει τα εθνικά οράματα των Βορειοηπειρωτών. Όλοι εμείς έχουμε χρέος απέναντι στους προγόνους μας και απέναντι στα παιδιά μας να διασφαλίσουμε ότι ο Ελληνισμός θα συνεχίσει να ακμάζει σε αυτά τα χώματα γιατί στο τέλος, οι αγέννητοι και οι νεκροί θα μας κρίνουν και είναι βέβαιο ότι θα μας κρίνουν αυστηρά.
Σας ευχαριστώ…
No comments:
Post a Comment