Υποπτα παιχνίδια με τη χρεοκοπία
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Πέμπτη το μεσημέρι οι γραμματείς πηγαινοέρχονταν νευρικές στα ψηλά πατώματα των μεγάλων εμπορικών τραπεζών. Στις διοικήσεις τους είχε φθάσει, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ένα ανώνυμο e-mail, το οποίο, υποτίθεται, είχε συντάξει υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος και δήθεν ενημέρωνε επιχειρηματίες, εμπόρους, λογιστές, καταθέτες και άλλους ότι επίκεινται συγκλονιστικά γεγονότα στην οικονομία, τα οποία κατά την εσχατολογική προφητεία του ανώνυμου συντάκτη θα κατέληγαν την 25η Μαρτίου με κατάρρευση, πτώχευση και αιφνιδιαστική επιστροφή στο καθεστώς της δραχμής. Για να πείσει μάλιστα ο ανώνυμος σεναριογράφος, μετέφερε στο πλήθος κλίμα πανικού, γράφοντας ότι όλες οι εταιρείες, ελληνικών και ξένων συμφερόντων, μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε τράπεζες του εξωτερικού, ότι έχουν παγώσει όλες τις πληρωμές, ότι ακόμη και τα αποθεματικά των μισθοδοσιών έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό.
Oλα αυτά τα ψευδή και απολύτως μυθοπλαστικά έδειχναν στον ανώνυμο επιστολογράφο ότι προετοιμάζονται συστηματικά η χρεοκοπία και η αιφνιδιαστική επιστροφή σε λίγες μέρες στη δραχμή! Προς επιβεβαίωση του ψεύδους, επικαλούνταν δήθεν φίλους του στο υπουργείο Εσωτερικών οι οποίοι, υποτίθεται, μετέδιδαν εμπιστευτικά ότι όλα είναι έτοιμα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για την επιστροφή στη δραχμή και ακόμη παρέθετε «εξομολόγηση», ανώνυμου επίσης, στελέχους μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, που δήθεν εκμυστηρευόταν αποσπάσματα από το σχέδιο διαγγέλματος, το οποίο δεν μπορεί να μην κάνει το ίδιο βράδυ ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου.
Ενα εκπαιδευμένο μάτι αντιλαμβανόταν από τις πρώτες γραμμές το ψεύδος, την απόπειρα παραπλάνησης του κοινού και την πρόκληση πανικού στο αποταμιευτι κό κοινό. Ωστόσο ο κίνδυνος επίδρασης και επιρροής ήταν μεγάλος, ειδικά σε μια χώρα επιρρεπή στη φημολογία και στην κάθε μορφής τρομολαγνεία. Η διακίνηση άλλωστε του δήθεν προειδοποιητικού e-mail την περασμένη Πέμπτη έτεινε να λάβει διαστάσεις και μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την οικονομική ζωή της χώρας.
Είχε αναρτηθεί σε αναξιόπιστες ιστοσελίδες, ορισμένοι ήδη έστελναν δεξιά και αριστερά το σχετικό μήνυμα, δεν απείχε πολύ από το να προκαλέσει, εκ του μηδενός, τεχνητή κρίση στο τραπεζικό σύστημα και κατ΄ επέκταση στη χώρα. Η κυβέρνηση, οι τράπεζες και η χώρα ολόκληρη δέχονταν τα πυρά ενός βρώμικου ηλεκτρονικού διαβρωτικού πολέμου, από πρόσωπα και δυνάμεις που επιζητούσαν την οικονομική κατάρρευση και κατ΄ επέκταση την πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση. Οι διοικήσεις των τραπεζών δικαίως θορυβήθηκαν και κινητοποίησαν την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, την Τράπεζα της Ελλάδος και το υπουργείο Οικονομικών.
Από τις παρεμβάσεις τους ενεργοποιήθηκε η Διεύθυνση Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας, σε μια προσπάθεια να εντοπισθούν οι διακινητές των παραπλανητικών σεναρίων υπονόμευσης της εθνικής οικονομίας και να διακριβωθούν πιθανές συνδέσεις με ομάδες οικονομικών συμφερόντων, οι οποίες πιθανώς έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και επιδιώκουν την αναταραχή, υπολογίζοντας ότι έτσι θα επιλύσουν επιχειρηματικά προβλήματά τους στο εσωτερικό ή θα έχουν την ευκαιρία να πολλαπλασιάσουν την περιουσία τους σε μία νύχτα.
Από τις πρώτες έρευνες προέκυψε ότι άγνωστοι αποστολείς έστελναν τα παραπλανητικά email από Ιnternet cafe του κέντρου της Αθήνας, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση περί οργανωμένης ψευδολογίας και παραπλανητικής φημολογίας.
Στην κυβέρνηση και στις τράπεζες δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα αλλά και απροσδιόριστες δυνάμεις των άκρων επενδύουν στην αναταραχή, επιδιώκουν και καλλιεργούν τη σύγχυση, παίζουν στην κυριολεξία με τη θέση της χώρας, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Ηδη την περασμένη Παρασκευή οι τράπεζες δέχονταν αγωνιώδη ερωτήματα από πελάτες τους, τα οποία απέρριπταν με την εύρυθμη λειτουργία τους και με το αδιατάρακτο των συναλλαγών τους. Ωστόσο σημείωναν ότι δεν γίνεται κάθε τόσο να διατρέχουν την αγορά τόσο διαβρωτικές και παραπλανητικές φήμες.
Επίσης, ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδης ήταν έξαλλος με το φαινόμενο αναπαραγωγής της ανόητης φημολογίας και υπενθύμιζε ότι αντίστοιχα ηλίθια παιγνίδια έιχαν παιχθεί την περασμένη άνοιξη, πριν από την ένταξη στον τριπλό μηχανισμό διάσωσης, και αργότερα το καλοκαίρι, μετά την υιοθέτηση του μνημονίου, στο όνομα των αμφιβολιών εφαρμογής του.
Η χώρα είναι καλυμμένη
Τώρα, με τον κ. Γ. Παπανδρέου και τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες να διαπραγματεύονται στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής διευκολύνσεις στη διαχείρηση του χρέους, παίζεται το ίδιο ανόητο παιχνίδι των ανυπόστατων φημών, χωρίς κανείς να σκέπτεται ότι χρηματοδοτικά η χώρα είναι καλυμμένη τουλάχιστον ως το 2013 και ως τότε δεν υφίσταται κανένα θέμα, ούτε καν καθυστέρησης των πληρωμών του κράτους.
Η κυβέρνηση πάντως αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αποκαλυφθούν εδώ και τώρα οι δράστες της διακίνησης των διαβρωτικών και παραπλανητικών e-mail, ώστε να καταδειχθούν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και να αποκαλυφθούν οι μύχιοι στόχοι και σκοποί που εξυπηρετούνται από αυτές τις τόσο επιθετικές κινήσεις κατά της ελληνικής οικονομίας και της χώρας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι για το όλο θέμα έχει ενημερωθεί αναλυτικά ο Πρωθυπουργός, ο οποίος απαίτησε από τους αρμόδιους να αποκαλυφθούν το ταχύτερο και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπονομευτές της ελληνικής οικονομίας και της χώρας.
Σύμφωνα με πληροφορίες μεγάλος αριθμός αυτών των ηλεκτρονικών μηνυμάτων έχει σταλεί από Ιnternet καφέ στο κέντρο της Αθήνας.Ωστόσο αξιοσημείωτο είναι ότι από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έχει δοθεί εντολή να ασκηθούν διώξεις για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» και σε υπευθύνους site ή bloggers που αναπαράγουν και αναρτούν στους διαδικτυακούς τόπους τις σχετικές αναφορές.
Παραμονές της Συνόδου Κορυφής, εν αναμονή της μάχης των Βρυξελλών, η χώρα και η οικονομία της αντιμετωπίζουν για ακόμη μία φορά συντονισμένη κερδοσκοπική επίθεση από διεθνή και εγχώρια συμφέροντα. Οπως σταθερά συμβαίνει τους τελευταίους 16 μήνες, τον χορό σέρνουν οι δημοφιλείς εκπρόσωποι των hedge funds, όπως ο κ. Ρουμπινί και άλλοι, συνεπικουρούμενοι από τους οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι «προφητεύουν» την ελληνική κατάρρευση, και ακολουθούν εγχώρια οικονομικά συμφέροντα που σπερμολογούν, διακινώντας φήμες και σενάρια εξόδου από το ευρώ και επιστροφής στο καθεστώς της δραχμής.
Πρόκειται για έναν ευρύ τυχοδιωκτικό κερδοσκοπικό κύκλο, ο οποίος δεν ορρωδεί προ ουδενός και δεν νοιάζεται για τίποτε. Εχει παρατηρηθεί μάλιστα ότι πριν από κρίσιμες συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων, εν αναμονή σημαντικών αποφάσεων, ενεργοποιείται ο αυτός κύκλος με την ίδια σειρά, χτίζοντας επιχειρήματα για τη διατήρηση της κερδοσκοπικής πίεσης και μετά τις αποφάσεις. Πρώτα βγαίνουν στον διεθνή Τύπο άρθρα και σχόλια «διακεκριμένων» διεθνών αναλυτών, που περιγράφουν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας με μελανά χρώματα. Στη συνέχεια έρχονται οι οίκοι αξιολόγησης να επιβεβαιώσουν τους αναλυτές και ακολουθούν οι πολλοί δικοί μας πρόθυμοι, οι οποίοι ανεξέλεγκτοι πια, μέσω και πολλών αναξιόπιστων ιστοσελίδων και blogs, διοχετεύουν παραπλανητικές φήμες και δήθεν πληροφορίες, συντηρώντας κλίμα αγωνίας και αστάθειας στη χώρα.
Η όλη κατάσταση δυσκολεύει το έργο της κυβέρνησης, ταράζει τη λειτουργία των τραπεζών και, όταν ακόμη έρχονται θετικά αποτελέσματα από τα ευρωπαϊκά όργανα, αντιμετωπίζονται με καχυποψία, επειδή η προηγηθείσα διάβρωση και αμφισβήτηση έχουν δράσει σχεδόν προληπτικά. Στην παρούσα φάση ήταν ο οίκος Μoody΄s που πυροδότησε την ανησυχία και επέτρεψε σε απολύτως τυχοδιωκτικά εγχώρια οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές δυνάμεις να σπείρουν στη χώρα διαβρωτικές φήμες για δήθεν επικείμενη επιστροφή στη δραχμή. Κοινή πεποίθηση είναι πια ότι στο σώμα της ασθενούς ελληνικής οικονομίας δρουν και αντιμάχονται πάμπολλες δυνάμεις, εγχώριες και διεθνείς. Ακόμη και αυτή η συνεχής και εξαντλητική ευρωπαϊκή πίεση υποκρύπτει σκοπούς και επιδιώξεις.
Οι τραπεζίτες μας γνωρίζουν και σιγοψιθυρίζουν ότι οι Αυστριακοί διεκδικούν το βαλκανικό κομμάτι της ελληνικής τραπεζικής επέκτασης, ότι οι Γερμανοί θέλουν να γίνουν απόλυτοι κυρίαρχοι του ΟΤΕ και των τηλεπικοινωνιών, ότι καλοβλέπουν τη ΔΕΗ και πως ενδιαφέρονται για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Από την άλλη, τα κερδοσκοπικά hedge funds θα κάνουν ό,τι μπορούν μέσω των οίκων αξιολόγησης να διατηρήσουν ενεργή, ασκώντας πίεση στον ασθενή κρίκο της Ευρώπης, την κρίση χρέους στην ευρωζώνη, ενώ τα εγχώρια τυχοδιωκτικά συμφέροντα ίσως θεωρούν ότι μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους μέσω της κατάρρευσης ή και να ονειρεύονται ότι μέσω αυτής μπορούν να επιτύχουν την απόλυτη μεγέθυνση. Οπως και να έχει, η Ελλάδα τείνει να γίνει θέατρο ενός ανορθόδοξου οικονομικού πολέμου, ανεξέλεγκτων δυνάμεων που ουδεμία σχέση έχουν με τις ανάγκες, τους πόθους και τις αγωνίες του ελληνικού λαού.
10 mach 2011
Κάποιοι μάλιστα προπαγανδίζουν το ενδεχόμενο αυτό ως σωτήριο για τη χώρα και τους πολίτες της.
Ωστόσο, ουδείς από τους θιασώτες του σεναρίου επαναφοράς του εθνικού νομίσματος δεν εξηγεί πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, υπό ποίες συνθήκες δηλαδή θα γίνει μια ενδεχόμενη μετάπτωση από το καθεστώς του ευρώ σε εκείνο της δραχμής.
Περιττό βεβαίως να πούμε ότι δεν προβλέπεται από τη συνθήκη του Μάαστριχτ διαδικασία εξόδου χώρας - μέλους από την ευρωζώνη.
Πράγμα που σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να περιγράψει ή να προεξοφλήσει πως μια τέτοια απόφαση μπορεί να εφαρμοσθεί, ποιες δηλαδή υποχρεώσεις θα τη συνοδεύσουν και ποιές συνέπειες θα την ακολουθήσουν.
Επιπλέον, όσοι μιλούν για τη δραχμή προσπερνούν τον παράγοντα του δημοσίου χρέους ή καλύτερα δεν μιλούν γι' αυτόν.
Δεν λένε τι θα γίνει με την εξυπηρέτησή του. Δεν εξηγούν στον κόσμο ότι με τη χώρα κλονισμένη και το νέο νόμισμά της υποτιμημένο τουλάχιστον κατά 50% από την προηγούμενη ισοτιμία ανταλλαγής της δραχμής με το ευρώ, το δημόσιο χρέος θα παραμείνει εκπεφρασμένο σε ξένο νόμισμα και η αποπληρωμή του, αν σήμερα είναι δύσκολη, τότε θα είναι αδύνατη.
Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα στη σειρά. Κατ' αρχάς δεν μπορεί να υπάρξει προγραμματισμένη και ομαλή μετάπτωση από το ένα νόμισμα στο άλλο. Θα έχει προηγηθεί η καταστροφή, με την ιδέα και μόνο ότι κάτι τέτοιο προετοιμάζεται.
Δηλαδή η χώρα θα έχει πτωχεύσει πριν επιχειρήσει τη μετάβαση, θα κλονισθεί από μαζική φυγή κεφαλαίων, θα καταρρεύσει από την απώλεια κάθε έννοιας εμπιστοσύνης και πίστης, χωρίς την οποία, ως γνωστόν, δεν μπορεί να σταθεί κανένα νομισματικό σύστημα.
Αλλά ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι όλα μπορούν να εξελιχθούν ομαλά, η μετάπτωση στη δραχμή θα απαιτήσει την εισαγωγή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, άλλο σύστημα πιστώσεων, σκληρή αντιπληθωριστική νομισματική, δημοσιονομική και εισοδηματική πολιτική, την διαμόρφωση γενικώς μιας λιτής, κλειστής οικονομίας, η οποία θα αμοίβει ελάχιστα την εργασία και θα είναι υποχρεωμένη να κινείται στα όρια της αυτάρκειας, ελπίζοντας με τη φτώχεια και τη φθήνεια της να προκαλέσει το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών και επισκεπτών.
Κάπως έτσι προδιαγράφεται το μέλλον στην υποτιθέμενη εποχή της δραχμής που ορισμένοι ονειρεύονται και προπαγανδίζουν ως σωτήρια.
Αντίστοιχα σκληρή και επώδυνη θα είναι η κατάσταση αν η χώρα δεν αντέξει το βάρος της παρούσης περιόδου και οδηγηθεί εκ των συνθηκών σε ενδεχόμενη στάση πληρωμών.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση δεν αντέξει τις υποχρεώσεις του μνημονίου και δεν μπορέσει να δημιουργήσει περιβάλλον διάσωσης, τότε σταδιακά θα αρχίσει να διαμορφώνονται συνθήκες καχυποψίας και καταδίκης από την τρόικα.
Κάποια στιγμή θα αρχίσουν να βγαίνουν προειδοποιητικές «κίτρινες» κάρτες και στο τέλος θα μας αρνηθούν μια από τις δόσεις του δανείου. Από εκείνη τη στιγμή θα αρχίσει η διαδικασία απόλυτης φθοράς.
Το κράτος δεν θα έχει χρήματα να καλύψει τις υποχρεώσεις του, πιθανώς να μην μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και οι Τράπεζες προκειμένου να αποφύγουν συστημική κατάρρευση, θα θέσουν περιορισμούς στη λειτουργία τους.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά όλα είναι ανοιχτά και το ενδεχόμενο μιας κρίσης τύπου Αργεντινής πολύ πιθανό.
Σε μια τέτοια εκδοχή η χώρα θα περιπέσει σε πολιτική αστάθεια, θα επικρατήσει οικονομικό και κοινωνικό χάος. οι συγκρούσεις των άκρων θα γενικευθούν, το αγαθό της κοινωνικής ειρήνης θα χαθεί και το αίτημα για ασφάλεια και τάξη θα κυριαρχήσει, με ότι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική, τις ατομικές ελευθερίες και εντέλει το πολίτευμα.
Ολα αυτά προφανώς είναι πολύ σκοτεινά, χίλιες φορές σκοτεινότερα και από το τούνελ του μνημονίου. Γι' αυτό και είναι κρίσιμο η διασωστική προσπάθεια να συνεχισθεί και να επιτύχει πάση θυσία. Θα είναι πολύ μικρότερη από εκείνες που θα απαιτηθούν σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
Albanian Version by shqip"
Kohët e fundit ka dalë përsëri në skenë skenari i daljes së Greqisë nga euro dhe kthimi tek monedha e vjetër, dhrahmia. Madje, disa e propagandojnë këtë mundësi si shpëtimtare për vendin dhe qytetarët e vet. Ndërkaq, askush prej ithtarëve të këtij skenari nuk shpjegon se si mund të realizohet një gjë e tillë; domethënë, në çfarë kushtesh do të bëhet një kalim nga regjimi i euros në atë të dhrahmisë. Sigurisht, është e tepërt të themi se nga Marrëveshja e Maastriht-it nuk parashikohet procedura e daljes së një vendi anëtar nga eurozona. Gjë që do të thotë se askush nuk mund të përshkruajë apo të parashikojë se si një vendim i tillë do të mund të zbatohet, pra çfarë detyrimesh do ta shoqërojnë dhe çfarë pasojash. Më tej, ata që flasin për dhrahminë, anashkalojnë faktorin e borxhit publik, ose më mirë nuk flasin fare për të. Nuk thonë se çfarë do të bëhet me shërbimin e borxhit. Nuk i shpjegojnë publikut se me vendin të trazuar dhe monedhën e re të zhvlerësuar me së paku 50% nga kursi i këmbimit të dhrahmisë me euron, borxhi publik do të mbetet i shprehur në monedhë të huaj dhe shlyerja e tij, nëse sot është e vështirë, atëherë do të jetë e pamundur. Mirëpo, le t’i vëmë gjërat në një radhë. Fillimisht, nuk mund të ekzistojë kalim i planizuar dhe normal nga njëra monedhë te tjetra. Do të ketë paraprirë katastrofa, dhe thjesht me idenë se ky kalim po përgatitet. Domethënë, vendi do të ketë falimentuar para se të tentojë kalimin; do të tronditet nga eksodi masiv i kapitaleve, do të rrënohet për shkak të humbjes së çdo nocioni besimi dhe kredibiliteti, pa të cilat, siç dihet, nuk mund të rezistojë asnjë sistem monetar. Mirëpo, edhe nëse supozojmë se gjithçka mund të shkojë normalisht, kalimi tek dhrahmia do të kërkojë kufizime në lëvizjen e kapitaleve, tjetër sistem kreditimi, politikë të ashpër monetare, shndërrimin në përgjithësi në një ekonomi të varfër, të mbyllur, ku puna do të shpërblehet fare pak, me shpresën se krahu i lirë i punës dhe lënda e parë e lirë do të shkaktojnë interesimin e investitorëve të huaj dhe vizitorëve. Disi kështu parashkruhet e ardhmja në epokën e supozuar të dhrahmisë, që disa e ëndërrojnë dhe e propagandojnë si shpëtim. Përkundrazi, e ashpër dhe e dhimbshme do të jetë situata nëse vendi nuk arrin të durojë peshën e periudhës aktuale dhe rrethanat e shpien drejt një ndalimi të pagave. Nëse qeveria nuk u reziston detyrimeve të memorandumit dhe nuk mund të krijojë një mjedis shpëtimi, atëherë gradualisht do të fillojnë të krijohen kushte mosbesimi dhe ndëshkimi nga Trojka. Në një moment do të fillojnë të nxirren “kartonë të verdhë” paralajmërues dhe në fund do të na mohojnë një nga këstet e kredisë. Që nga ai moment do të fillojë procesi i dekompozimit absolut. Shteti nuk do të ketë para të mbulojë detyrimet e tij, me gjasë nuk do të mundë të paguajë rrogat dhe pensionet, dhe bankat, me qëllim që të shmangin një rrënim të sistemit, do të vendosin kufizime në funksionimin e tyre. Që nga ai moment gjithçka do të jetë e hapur dhe ventualiteti i një krize tip Argjentine, shumë i mundshëm. Në një rast të tillë, vendi do të bjerë në destabilitet politik, do të dominojë një kaos ekonomik e social, përplasjet e ekstremeve do të përgjithësohen, paqja sociale do të humbasë dhe kërkesa për siguri dhe rend do të dominojë me gjithçka që kjo do të thotë për politikën, liritë individuale dhe për fund-sistemin shtetëror. Sigurisht, gjithë këto janë të errëta, njëmijë herë më të errëta edhe nga tuneli i memorandumit. Prandaj, dhe është kritike që përpjekja për shpëtim të vazhdojë dhe të realizohet me çdo sakrificë. Do të jetë një sakrificë shumë më e vogël nga ato që do të kërkohen në çdo rast tjetër.
Autori është kolumnist i gazetës “To Vima”, nga është marrë artikulli.
No comments:
Post a Comment