Mësimi i shqipes në Greqi, ende nuk ka tekste shkollore
Për pak ditë në qytetin e Selanikut
si në shumë qytete të tjera të Greqisë, fillon viti shkollor i mësimit
të gjuhës shqipe, për fëmijët e emigrantëve shqiptarë.
Në Selanik dhe Janica, është viti i 9 që një grup mësuesish, anëtarë
të shoqatës së emigrantëve shqiptarë “Nënë Tereza” zhvillojnë mësim
vullnetar, për t’iu mësuar fëmijëve të bashkatdhetarëve gjuhën e nënës,
ta shkruajnë dhe ta lexojnë atë drejt.
Interesi i fëmijëve është rritur me kalimin e kohës dhe vitin e
kaluar, vetëm shkolla e Selanikut numëronte 123 nxënës. Nxënësit
zhvillojnë mësim në kushte shumë të mira, në sallat e Universitetit
“Aristoteli” të Selanikut. Falë një marrëveshjeje që Shoqata “Nënë
Tereza” ka bërë me drejtuesit e Universitetit, këta të fundit ofrojnë
sallat e mësimit për nxënësit tanë në çdo vit shkollor.
Duket sikur gjithçka shkon shumë bukur; interesi i nxënësve nuk
mungon, mësues vullnetarë ka gjithashtu, mjediset janë të siguruara, të
mëdha, të ngrohta e me dritë, por kur nxënësit të ulen në banka,
natyrisht iu duhen tekstet mësimore, abetarja ose libri i gjuhës shqipe.
Kur vjen puna këtu, problemi ndërlikohet, edhe pse është një çështje që
lidhet me Shqipërinë dhe si e tillë duhet të ishte shumë e thjeshtë.
Që kur mësimi ka filluar në Selanik, Janica e qytete të tjera të
Greqisë, librat janë siguruar nga vetë mësuesit, të cilët mblidhnin
privatisht libra të vjetër, por kjo u bë e pamundur kur numri i nxënësve
filloi të rritet. Në vitin 2006, krerët e shoqatës zhvilluan një takim
me ish ministrin e Arsimit Genc Pollo dhe ish ministrin e Jashtëm Besnik
Mustafaj, takim që u pasqyrua edhe nga mediat në atë kohë duke shërbyer
si një reklamë e mirë, për interesin e qeverisë ndaj emigrantëve
shqiptarë në Greqi.
Ka tre vjet, që librat vijnë nga Tirana në ambasadën
shqiptare në Athinë dhe prej andej shpërndahen, por vonesat janë shumë
të mëdha, gjë që shton vështirësitë në realizimin e programit mësimor,
po të kemi parasysh edhe faktin që fëmijët bëjnë mësim vetëm një herë në
javë dhe çdo klasë mëson me abetare të autorëve të ndryshëm.
Kur flasim për shkollat shqiptare në Greqi, të cilat janë për t’u
marrë shembull nga të gjitha vendet e botës, ku ka komunitete
shqiptarësh, të vjen në mend filmi “Mësonjëtorja” dhe mësuese Dafina me
vështirësitë që haste dhjetëra vjet më pare, për t’iu mësuar fëmijëve
gjuhën e nënës. Sot kur kohët kanë ndryshuar, vështirësitë vijnë andej
nga s’ta pret mendja. Universiteti grek “Aristoteli” i Selanikut ndihmon
për zhvillimin e mësimit, ndërsa problemi ngec aty ku duhet të merrte
udhë, te qeveria shqiptare, e cila e sheh pajisjen me tekste të këtyre
shkollave, si problemin e dorës së fundit.
Mësuesit dhe fëmijët shqiptarë në Selanik nuk kërkojnë asgjë më
shumë, veçse Abetaren e gjuhës shqipe dhe presin që ajo të mbërrijë tek
ata, në mënyrë që mësimi të fillojë mbarë. Edhe sikur “donatorët” ta
përdorin pajisjen me libra si reklamë të punës së tyre në ndonjë kronikë
televizive. Vetëm të mos harrojnë se mësimi i gjuhës amtare, shënon tek
fëmijët formimin e plotë të identitetit, gjë që nuk lidhet vetëm me
identitetin kombëtar por dhe atë personal, pa të cilin nuk mund të
ndërtojmë një të ardhme me dinjitet si komb.
Ballkanweb.com
No comments:
Post a Comment