Nga Mero Baze
Pas një periudhe të gjatë raportesh të kompleksuara nga inferioriteti
dhe dyshimet mes Berishës dhe politikës greke, socialistët e rinj që
kanë ardhur në pushtet, duket se duan të bëjnë një diferencë që po ashtu
buron nga kompleksi i tyre “i miqësisë” me Greqinë.
Në të vërtetë nuk ka ndodhur ndonjë gjë që përbën lajm, por thjesht
gazetarët në Tiranë kanë kohë që nuk u ka zënë veshi përmendjen e
problemeve historike mes dy vendeve. “Çështja Çame” dhe “Ligji i
Luftës”, janë probleme të mbartura, por që nuk e dominojnë raportin mes
dy vendeve, pasi në vitin 1996 është nënshkruar Traktati i Miqësisë mes
dy vendeve, që tejkalon çdo atavizëm të luftërave mes dy vendeve.
I vetmi problem mes dy vendeve, i prodhuar nga servilizmi i Berishës,
është çështja e kufirit ujor me Greqinë, e cila duhet të zgjidhet sipas
një standardi ndërkombëtar të pranuar nga të dy palët. Por këtu kemi
një problem. Berisha u rikthye në pushtet nën paranojën se herën e parë e
zbuan nga pushteti grekët dhe sjellja e keqe ndaj tyre, dhe u përfshi
në marrëveshje të pandershme me politikanë konjukturalë grekë, boll që
të mos e bezdisnin. Socialistët vijnë nga një histori miqësie me Greqinë
dhe shumë të mirëpritur atje, dhe duket se duan të tregohen si të
ndryshëm nga Berisha, duke dominuar një vizitë zyrtare me tema
historike.
Por Shqipëria dhe Greqia kanë përpara një axhendë tjetër, të cilën ne
duhet të dimë ta përdorim. Shqipëria po shkon drejt anëtarësimit në
Bashkimin Evropian dhe Greqia është një vend kyç, i cili duhet të jetë
në krahun tonë në rrugë. Ajo do të jetë pas pak vendi që do të ketë
kryesinë e Bashkimit Evropianë dhe duhet ta kemi avokatin tonë kryesor.
Ne kemi rreth 700 mijë shqiptarë të rinj në Greqi, që po i rezistojnë
krizës greke nga paniku që kanë të kthehen në atdheun e tyre të varfër,
dhe po shkojnë drejt integrimit përfundimtar në Greqi. Ata kanë 20 vjet
që punojnë për vete dhe për Greqinë, dhe janë nën panikun e pensioneve
të pasigurta dhe kontributeve të panjohura. Ne kemi ende Greqinë
partnerin tonë kryesor në biznes dhe tregti, dhe një lidhje të fortë të
ekonomisë sonë në jug të vendit me veriun e Greqisë. Ne kemi sot mbi 1
milion shqiptarë, që falë emigracionit flasin greqisht, dhe një kulturë
bashkëjetese me grekët në Shqipëri, e pashembullt në një vend tjetër të
Ballkanit.
Axhenda kryesore shqiptaro- greke duhet të jetë përpjekja për të
imponuar një mentalitet perëndimor në raportet mes dy vendeve, një
kulturë të injorimit dhe përçmimit të problemeve që ngjallen nga
historitë e tmerreve mes dy vendeve, që nuk kanë qenë të pakta. Në Greqi
ka shumë njerëz më të zellshëm se në Tiranë që ta mbajnë kokën mbrapa
dhe ta kthejnë kohën mbrapa. Ka plot grekë të marrë që flasin për Vorio-
Epirin dhe sillogje, që jetojnë me shpresën se mund të ndezin zjarre me
qirinj kishash, ashtu si në Shqipëri ka plot njerëz, bile dhe viktima
të historive të shëmtuara mes dy vendeve, që nuk ia përtojnë të mbajnë
luftën ndezur. Diplomacia shqiptare dhe ajo greke në vitin 2013, 100
vjet pas Venizelosit parë, nuk mund të dominohet nga “Megali Idea” dhe
as nga ëndrra e pashallëkut të Ali Pashë Tepelenës.
Ne duhet të flasim me grekët ashtu siç sillemi me njëri- tjetrin. Dhe
e vërteta është se duhet krijuar një klimë e patolerueshme për
problemet mes dy vendeve. As Greqia, por sidomos ne, nuk kemi fuqi dhe
energji të tepërta t’i shpenzojmë për probleme që janë tejkaluar me
shumë mund. Mes dy vendeve ka një Traktat Miqësie, që injoron një copë
letër që u ka ngelur si ligj lufte dhe nuk mbyll zgjidhjen e çështjes së
pronave çame. E vetmja rrugë që këto çështje të bëhen tërësisht të
pavlefshme, është që Shqipëria dhe Greqia të jenë dy vende të Bashkimit
Evropian dhe të mos i japin asnjë rast njëra- tjetrës që të inkurajojnë
mentalitete lufte me njëra- tjetrën.
Unë e gjej me vend që ministri jonë i Jashtëm i përmendi problemet e
mbetura pezull nga historia, dhe po me aq vend faktin që ministri grek
pa asnjë kompleks paraqiti pozicionin e vet. Por nuk e gjej me vend të
festojmë pse po kujtojmë luftën mes dy vendeve. Është një luftë fallco,
që realisht nuk po ndodh. As në Athinë dhe as në Tiranë nuk mendon njeri
për të. Dhe shumë mirë që nuk po mendojnë. Ashtu si Berisha që kishte
komplekse nga anti-greqizimi i tij i sëmurë, në thelb anti-ortodoks,
ashtu dhe ekipi i ri socialist vuan nga kompleksi se janë të mirëpritur
në Athinë dhe nuk e kanë problem të duken sikur po vendosin “kufirin tek
thana”. Është një “lojë luftash” e panevojshme! E vetmja luftë që vlen
mes dy vendeve, është që të imponohet një komunikim perëndimor mes dy
vendeve. Si evropianë do të kemi më të lehtë të bëjmë dhe historinë tonë
të përbashkët pa komplekse.
No comments:
Post a Comment